Het dertienjarige zoontje van mijn oudere broer logeert bij ons. In de kast van de logeerkamer heeft hij  een schoendoos zien staan met het opschrift familiefoto’s. Hij vraagt of hij ze mag inkijken. Wij kijken samen. Hij herkent zijn oma en opa en mijn broers en zussen van toen we  veel jonger waren. Plots valt zijn oog op een foto van zijn pa in clergyman. 
“Was dat een verkleedpartij?”
Ik voel mij onwennig en stamel: “Uh, hebben je ouders deze foto nooit eerder getoond?”
“Neen, waar gaat dit over?”
“Sorry, ik dacht dat ze het met jou over die periode in je papa’s leven al gehad hadden.”
Ik vind het stuitend dat mijn broer  met zijn kinderen blijkbaar nog niet heeft gesproken over de tijd dat hij priester was.
Natuurlijk behoort het mij niet toe de jongen hierover voor te lichten, maar nu kan ik moeilijk anders. Vroeg of laat komt hij sowieso achter de waarheid.
Eerst toon ik nog andere foto’s waar ik met zijn vader opsta, beide in uniform van een jeugdbeweging. Het is een goede aanleiding om uit te leggen hoe mijn broer door de aalmoezenier van die jeugdgroep werd benaderd en beïnvloed. Het woord manipulatie spookt door mijn hoofd, maar ik neem het niet in de mond. Dan heb ik het over zijn oma, die zeer gelovig was en het een hele eer vond dat één van haar jongens een hogere roeping kreeg.
Ik leg uit wat roeping betekent, maar vertel hem niet dat mijn broer, nadat hij uit het priesterambt was gestapt, mij toevertrouwde hoe hij door onze moeder en de geestelijke inderdaad was gemanipuleerd. Zij overhaalden hem zijn grote twijfels te overwinnen.
“Hoe vond jij het dat jouw broer een priester werd?”
“Ik was toen net zo oud als jij nu bent en ik was daar niet zo mee bezig. Het was spijtig dat hij nog zelden thuis kwam, maar wij deelden een slaapkamer die ik voortaan voor mij alleen had. Dat vond ik een groot voordeel.”
Nu ik goed op dreef ben met mijn verhaal vertel ik mijn neefje hoe mijn echtgenote en ik samen met vrienden een weekendje naar de Ardennen gingen en wij zijn vader en moeder in hun prille liefdesweken hadden uitgenodigd om ons te vergezellen.
“Oei, waren zij dan stiekem meegegaan?”
“Ja, alles moest in het geheim gebeuren. Zij konden de rust goed gebruiken omdat ze wisten dat het niet gemakkelijk ging worden om hun relatie aan te kondigen. Wij waren bij de weinigen die op de hoogte waren.”
“Wat cool dat jullie hen toen geholpen hebben, maar heb jij ook niet het gevoel dat mijn pa destijds door die pastoor en door oma gemanipuleerd werd?”