Kim en Merijn zitten aan de houten tafel bij de speeltuin. Hun drie jongens spelen met de oudste zoon van Peter en Linda die gezellig bij hen aan tafel zijn komen zitten. Kim heeft een mand vol hapjes bij zich en Linda ontkurkt een fles bubbels. De mannen proosten met hun flesje bier. Het is rond 17.00 uur, het is nog steeds lekker warm en de zon werpt lange schaduwen over het veld waar de jongens een potje voetbal spelen.

Kim praat Linda bij over de verbouwing van de badkamer, Peter is in gesprek met Merijn over auto’s. Iedereen zit met zijn rug naar het voetbalveld. 

Niemand heeft in de gaten dat de bal in de vijver is belandt en dat de jongens daar enthousiast naartoe rennen. Om de bal uit het water te wissen, besluiten de kinderen op het oude houten vlot te klimmen om al peddelend de bal uit het water te redden. Door het schommelen van het vlot verliest de kleinste van het avontuurlijk stel zijn evenwicht en kiepert achterover in het water. 

Pas als de jongens in blinde paniek ‘Help help!!’ roepen, kijkt het gezelschap bij de tafel op. In luttele seconden staan de ouders bij de vijver en heeft Merijn de kleinste al uit het water gevist. Nog wit van schrik loopt iedereen aangeslagen terug naar de tafel. Het kleintje trekt zijn shirt uit en omdat het nog warm genoeg is mogen de jongens, zij het met een flinke waarschuwing, het spel weer hervatten. 

‘Typisch iets voor Merijn, zo druk met auto’s dat hij de kinderen helemaal vergeet,' zegt Kim. Ze neemt nog een slok van haar bubbels en gaat verder: ‘Vorige week is hij ook al de afspraak bij de oogarts vergeten.’ Merijn krimpt in elkaar van schaamte, Kim vergeet nooit een afspraak. 

‘Misschien is hij druk geweest’, oppert Peter voorzichtig: ‘Dan vergeet ik ook weleens een afspraak.’ 

'Pfff, Merijn en druk. Ja, met zijn telefoon zeker,’ gaat Kim verder. 'God mag weten wat hij daarop uitspookt.’ 

Peter kijkt Linda aan alsof hij wil zeggen, nu is het jou beurt. Linda zwijgt en slaat haar ogen neer, ze weet dat als haar vriendin een wijntje op heeft, ze verbaal niet sterk genoeg is om het voor Merijn op te nemen.

De jongste onderbreekt het gesprek door in zijn blote lijfje dicht tegen zijn moeder aan te kruipen.

‘We gaan!’ zegt Kim kortaf. ‘Zo krijgt hij nog eens een longontsteking,’ en ze kijkt beschuldigend naar Merijn.

Als hun vrienden uit het zicht zijn, zegt Linda knipogend tegen Peter: 'Ik hoop dat Merijn op haar telefoon druk is met Tinder.'