22.00u:
Man van 77, met in de voorgeschiedenis een dotterbehandeling na hartinfarct. Aangetroffen: voorovergebogen in een bord spaghetti bolognese. Rigor mortis is ingetreden en het lichaam voelt koud. De partner lijkt ongeroerd.

20.30:
De vrouw zit met een glas wijn aan het vierkante tafeltje met rood-wit geblokt kleed. Ze kijkt naar haar man die in slaap gevallen lijkt te zijn.

19.00u:
Berend voelt zich niet lekker. Blijkbaar is het eten niet goed gevallen en de pasta valt hem zwaar. Jammer, want het is zijn lievelingskostje dat zijn vrouw Jantje trouw elk jaar op zijn verjaardag maakt. Niet geheel naar het originele recept uit Bologna, maar met de Hollandse twist. ‘Heb jij geen trek schat?’ weet hij maar met moeite uit te brengen. Ze heeft haar eten niet aangeraakt.

18.30u:
Jantje kust Berend op het voorhoofd, terwijl ze naar de keuken loopt. ‘Heb je trek, lieverd?’ Berend wil antwoorden, maar ze is al verdwenen in de keuken. Jantje is vrolijker dan normaal. Euforisch bijna. Hij is blij dat ze elkaar eindelijk weer echt spreken. Soms lijkt ze zo paranoïde.

18.00u:
Terwijl Berend nog even naar het toilet gaat, legt Jantje de laatste hand aan haar bolognesesaus. De vijzel die ze al eerder gebruikte voor basilicumbladeren, is nu haar instrument voor het laatste speciale ingrediënt. Voor het eerst toegepast om de maaltijd onvergetelijk te maken. Zes lege stripjes Metoprolol verdwijnen in de prullenbak...

(Laatste scène verwijderd)

​