Tijdens het herfstverlof logeerden mijn kinderen bij hun grootouders. Opa is van Franstalige origine en gaat er prat op dat zijn nakomelingen al een aardig woordje Frans spreken.

“Wat schafte de pot?” Ik weet hoe overheerlijk mijn schoonmama kan koken.
“Gisteren was er een witloofslaatje met stukjes appel en yoghurtmayonaise, gevolgd door hete bliksem met appelmoes en als toetje: Apfelstrüdel, warme appeltaart met vanille-ijs on top”.
“Kregen jullie cider bij het eten en dronk opa een Calvados nadien?” Mijn kinderen begrijpen de vraag niet en ik vertel hen over die keer dat ik met mijn nieuwbakken verloofde voor het eerst bij haar ouders op het diner werd genodigd.

Na het obligatoire White Martini on-the-rocks aperitief wordt een exquise kippenconsommé opgediend, getrokken van een authentieke soepkip, langdurig gesudderd in een groenteboeket.
“Van het kippenwit heb ik een pasteitje gemaakt”, zegt mijn schoonmoeder in spé. De entrée bestaat inderdaad uit bladerdeeg, gevuld met kip en gehaktballetjes in een champignonsausje en een vleugje citroensap.

De hoofdschotel: surprise! Dit is pas mijn allereerste galgenmaal maar later zou blijken dat dit de specialiteit van jullie oma is: gevulde braadkip met eigenhandig gerolde aardappelkroketjes en sla met zelf gedraaide mayonaise.

Bij het dessert komt de kroon op het werk: een donkerbruine gelakte biscuit in de vorm van ... een gebraden kip! Klinkt mooier in het Frans zegt jullie opa en vertaalt: biscuit au beurre laqué en forme de poulet. Die kipvorm is er teveel aan. Samen met de andere tafelgenoten kunnen wij het niet meer houden en proestten het uit van het lachen. La Mamma cucinare koestert geen argwaan, tof dat de kinderen zo onder mekaar plezier maken en genieten van haar kookkunst.

Hilariteit alom na mijn culinair verhaal. Een van mijn dochters zegt: “Ik vind dat er aan het diner van oma een hard gekookt eitje ontbrak!”