# 476 Herfstzeer
Uit grijsgrauwe wolken is de ochtend ontwaakt
Een gouden glans heeft mijn dromen vervaagd
Waarom zit de wereld vol nijd en haat?
Wie is met dit alles gebaat?
Deze oorlog, die bommen, wie kan het nog aan?
Kinderen sterven, wie trekt het zich aan?
Holle woorden, zinloze betogen
Hulpkreten worden niet gehoord
De kille herfst die mij zo te moede maakt
Hij keert telkens weer maar is niet alleen
De mensheid vindt altijd weer raad en daad
Haar leger staat immer paraat
Als er een godheid is, waarom blijft die dan stil?
Een bliksemschicht uit zijn hand zou volstaan
Om de wortels van ‘t kwaad uit te roeien
Helaas is het daarvoor te laat
Als de mens beseft dat het ook zonder God kan
Zijn dogma’s en religies gaat weren
De onmin die smelt als sneeuw in de zon
Geen herfstzeer houdt hem dan tegen
Ja Schmetterling, ze vechten…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Ja Schmetterling, ze vechten het maar uit met ieder zijn eigen 'God on his side'. Ver gaan ze niet komen.
The blues zitten er zeker…
Lid sinds
12 jaar 5 maandenRol
The blues zitten er zeker wel in, Schmetterling. Zelf associeer ik wat jij beschrijft niet specifiek met de herfst, maar het is wel actueel. En dat is de herfst ook ;-).
Schmetterling, De boodschap…
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
Schmetterling,
De boodschap mag er zijn, maar het mag iets mooier verpakt worden. Met 'mooier' bedoel ik niet poëtischer; de voorbeelden bij de opdrachten gebruiken ook gewoon spreektaal, maar nu gaat het na twee poëtische zinnen wel erg over in platitudes.
De strofebouw is mooi, met de rijmende vierde regels. Ik lees er amfibrachen in, maar de rest is metrisch erg slordig, dat mag wat strakker.
Bij de laatste twee strofen moest ik denken aan Het gebed van den onwetende. Een rijmloos gedicht met een mooie cadans.
De dichtcoach