Hoi Shirley, ik lees  niet veel meer dan dat ze gaat schrijven over een legepaginasyndroom, maar verder gebeurt er niet veel. In elke alinea herhaal je steeds hetzelfde. Het mist spanning en opbouw, waardoor het niet zo inspirerend leest.

Tot ze opeens luid op riep “het lege-pagina syndroom” en begon. --> achter riep hoort een dubbele punt, achter syndroom nog een komma.

10 pagina's. --> tien pagina's. 

 zo kwam ze te weten. --> hoofdletter bij zo ontbreekt. Bij nog een aantal zinnen meer ontbreekt de hoofdletter. Het is altijd raadzaam je tekst nog een keer te checken voor je het plaatst.

Kijk of je de grote witregels iets kleiner kunt maken. Ik denk dat je te enthousiast met de enterknop bent geweest. Met een enkele enter heb je al een witregel.

Laatste zeurtje: verzin een originele eigen titel, dat hoort ook bij een verhaal. 

Ik sluit me aan bij Fief. Het is nog teveel opsomming en te weinig verhaal, daarom leest het voor mij niet zo heel vlot.

Ik denk wel dat het voldoende elementen voor een goed verhaal in zich heeft. Je zou eens kunnen proberen de eerste alinea te schrappen en met de tweede te beginnen. Laat de hoofdpersoon dingen doen of denken, waardoor de lezer snapt dat het koud is en avond, zonder de woorden 'koud' en 'avond' te gebruiken. (Ze pakte de mok met warme chocolademelk en schoof wat dichter naar de lamp die naast haar stond.)

Kijk naar wat meer van dit soort momenten en probeer dan de verhaalijn verder uit te werken.

Ik ben heel benieuwd naar een volgend verhaal van je.

Wat Fief en Haneke zeggen. 

GG!

Goede tips van Fief en Hadeke. Op zich is het idee van iemand die dan maar een boek schrijft over de angst voor de lege pagina geen slecht idee, het is alleen al veel gedaan.