Na de vele onprettige ervaringen met de aankoop van witgoed en de erbarmelijke nazorg bij grote winkelketens, besloot ik terug naar de elektrowinkel in de buurt te stappen. Hier gaat de uitbater ook na de fabrieksgarantie je nog voor een redelijke prijs uit de nood helpen bij een defect en is hij niet te beroerd om zelf een reparatie uit te voeren.

Bij de aanschaf van een nieuwe koelkast een tijdje terug, was mij in de hifihoek van de winkel een tv opgevallen. Jaren geleden had ik een voor die tijd zeer gesofisticeerd toestel gekocht, maar mede door mijn inmiddels verslechterde zicht zou een groter scherm van pas komen. Ik keerde nog geregeld terug naar de shop en merkte dat het toestel in kwestie blijkbaar niet verkocht raakte. Bij een volgende aankoop vroeg ik de uitbater om mij een goede prijs te maken voor de televisie, die stilaan, zo zei ik hem, bij de oudere modellen kon geklasseerd worden. Hij zwichtte uiteindelijk en gaf mij een aanzienlijke korting. Ik hapte toe. Mijn echtgenote vond dat ik een superdeal had gesloten.

De dag dat het toestel door de uitbater zelf geleverd werd, bleek er een probleem te zijn. Het model dat ik gekocht had beantwoordde niet meer aan het huidige digitale systeem van de kabelmaatschappij. Ik begreep er niets van en vroeg wat dan het alternatief was?  Dat alternatief, mits een kleine toeslag, had hij alvast meegebracht: het nieuwste model van hetzelfde merk met een nog iets groter scherm, goed voor het zicht en met een perfecte kleurweergave. In weerwil van het haast dubbele aankoopbedrag, hapte ik opnieuw toe, maar niet alvorens ik nog een gratis ophangsysteem kon bedisselen. Het was een goedkopere uitvoering van het originele ophangsysteem, maar het kostte mij dus niks. 

Toen later op de dag vrouwlief  van haar werk thuiskwam  was ze erg enthousiast over de aanwinst. Ze stond versteld van het immense scherm en de kleurenpracht. 

Dan viel haar oog op de factuur en vervolgens op mij met de opmerking: “Was dit wel de bedoeling?”