#470 Memories are made of this

Hoe fout kan men soms zijn in het beoordelen van songs. ‘Memories are made of his’ is een lied dat haast alle bekende namen in de Britse en Amerikaanse muziekwereld vertolkten, van Dean Martin tot de Everly Brothers . Jarenlang dacht ik dat het de vertaling was van het Duitse ‘Heimweh’, lang nummer één in Nederland en Vlaanderen, gezongen door Freddy Quin, maar dan bleek dat Freddy een vertaling van het origineel zong.

Als ik het nu luister dwalen mijn gedachten af naar lang vervlogen schooltijden. Ik was in die jaren veel  met muziek bezig , maar dat gebeurde tot mijn achttiende niet zozeer op school. Ik woonde er op een steenworp van en ging zelfs tijdens de lunchpauze thuis eten. Ik miste dus veel van de discussies onder mijn schoolkameraden,  maar maakte dit goed met de vele vrienden van de jeugdbeweging.

Anders werd het op de universiteit. We zaten midden in de jaren van de Flowerpower en Dylan, Baez, Donovan en vele andere protestsongvertolkers kwamen aan bod op geïmproviseerde gatherings. Vrienden uit mijn dorp en van mijn vroegere school die ook op de unief zaten kenden er haast niemand.  Dat was anders met de meer dan tweehonderd studenten uit ons academiejaar. Was het omdat wij een ‘sociale’ richting volgden?  Op parken en pleinen, in stamkroegen en in het studentenrestaurant ontmoetten we elkaar regelmatig. Af en toe werden verschillende jaren gegroepeerd in de grootste aula voor een gemeenschappelijke cursus. Dan kon je over de koppen lopen, niet zozeer omwille van de belangstelling voor de cursus dan wel omdat het een ideale plek was om samen te discussiëren. De hele wereldorde werd er hertekend en mei ’68 was niet ver weg.

Om de haverklap organiseerde het presidium van de studentenclub weekends waar velen gretig aan deelnamen.  Er werden vriendschappen en zelfs liefdesrelaties voor het leven gesloten. Nu en dan gooiden een nonnetje of pater de kap over de haag. De Kerk was iets moderner geworden, maar verviel al snel weer in haar vastgeroeste gewoontes.

Noodgedwongen veranderde ik van studierichting en kreeg meer te maken met de filles en fils de papa uit de zakenwereld. De gescheurde jeansbroek was niet meer van de partij. Keurige kledij en voorkomen waren aan de orde. Gelukkig bleef de studentikoze sfeer de bovenhand halen. Tijdens pauzes werd er veel gerookt,  soms zelf in de leslokalen. Dit werd verboden. Voor de Franse les moesten we een slogan bedenken voor een product.  k stapte naar voor, stak ostentatief een sigaret op en zei Laurens filtre, la reine des cigarettes. Hilariteit alom en van de verbouwereerde leraar mocht ik ma sèche verder oproken.

Improvisatie kwam regelmatig aan bod. Zo ook in de Engelse les. Een studiegenoot die samen met ons op kamers zat had de rare gewoonte om ’s morgens zijn haren uitbundig te frictioneren met Eau de cologne. Hij begon zijn Engels discours met I think, maar de ‘th’ klank klonk meer als ‘st’. De voltallige klas beaamde zijn uitspraak.

Indeed, memories are made of this …