#469 - Duister

Ha ManMetPen, als tijdens een wandeling zulke resten worden aangetroffen, kan ik me voorstellen dat ze inspireren. Dank voor je verhaal!

"...waarin angsten zich moeilijk laten temmen." Mooi.

"domicilie". Zou niet mijn woordkeus zijn in een verhaal met zulke klare taal als dit.

De "jullie" (die dom zijn) verwart me. Ik ontdek hier dat Bart een kind is (waarschijnlijk) en dat andere kinderen hem hebben vastgebonden. Maar loopt vader nu met één kind in het bos (dat denk ik) of met meer? En wie zijn die "jullie" dan? Bas en broertje/zusje? "Ze" hebben Bart immers vastbonden. Dan zou ik nl. meer kinderen verwachten en horen of zien in de zoektocht. Als er maar één extra kind zou zijn, dat verantwoordelijk is voor het vastbinden én de zoektocht, raak ik minder verward en is dat logischer voor mij als lezer.

Misschien wordt de dialoog sterker als je de vader niet woordelijk laat praten (schelden leest best onhandig, vind ik), maar beschrijft met meer woorden die zijn stemming duiden ipv een gesproken tekst:

“Hoe kunnen jullie zo ontiegelijk dom zijn?” De zware stem klinkt boos en bezorgd tegelijk.
“Hier moet het ergens zijn, pap.”
Ongeduldig bromt vader en hij stapt verder door de struiken.
“P-pap?” Een van de lampen flitst alle kanten uit.
Scheldend schijnt vader met zijn zaklamp door de struiken en tuurt door het duister.
“Papa!”
De twee lichtbundels ontmoeten elkaar op dezelfde boom. Op amper een meter hoogte hangen gerafelde resten van touw.

Of iets dergelijks :)

Ha Raymond,

Dank voor je feedback! 

De "jullie" (die dom zijn) verwart me. 

Terecht. Dit is een gevalletje van haastige spoed, zelden goed. Mijn eerste idee was een paar kinderen op te voeren, maar gezien het beperkt aantal woorden heb ik dat bij nader inzien teruggebracht tot één zoekend kind en vader. Slordig van mij dus. Hoewel het een het ander niet uit hoeft te sluiten: er kunnen meerdere kinderen betrokken zijn ("Jongens..."), terwijl maar een kind+pa gaat zoeken. Nu ik er zo over nadenk, lijkt me dat het meest plausibel. Anyway, het is maar een verhaaltje.

Of iets dergelijks :)

Mooie suggestie. Waar het eerste stuk meer sfeer schetst, wilde ik het tweede gedeelte juist heel karig houden - dan resoneert de sfeer van dat begin beter. Althans, dat probeer ik dan ;-)

Cheers!
Martin

Niet dat hij het monopolie claimde voor lugubere verhalen, maar Taco krijgt hier serieuze concurrentie. Ik vind het woord 'domicilie' net goed gekozen door het contrast met de wilde dieren in het bos. Knap opgebouwd werkje. 

Goed stuk dat de fantasie prikkelt! Goed dat je het contrast tussen deel 1 en deel 2 opzoekt, ik zou je aanraden dat nog verder te verdiepen. Ergens blijft de angst van hp te lang verborgen (aangezien je zo weinig woorden hebt, ik heb het gevoel dat je van de eerste regel hier meer mee kan)

GG!

Wow, wat een goed, luguber verhaal. Tot het eind geboeid...

"waarin angsten zich moeilijk laten temmen." > ontzettend mooi

Domicilie vind ik minder gepast, want het eerste stuk beschrijft voor mij de gedachten van het vastgebonden kind, dat woord past daar voor mij niet bij

Domicilie komt uit een eventueel jongvolwassen register. Het zou een atheneumleerling kunnen zijn. Woorden typeren je personage of verteller. Het is plausibel dat er maar één kind aan de vader heeft opgebiecht wat hij gedaan heeft. Dus je kunt best maar één kind terug laten komen met vader. Spannend en verontrustend verhaal.