#467 Oeps! (herschrijf)

(De meer expliciete versie, voor de liefhebber)

 

GEFELICITEERD, U BENT IN DE PRIJZEN GEVALLEN!
De letters schreeuwen me tegemoet. Met de verwachting weer een zoveelste coupon voor een reep chocola of een beker Ben & Jerry’s aan te treffen, scheur ik de envelop van de Postcode Loterij open. Overrompeld lees ik de tekst:

Een dag waarop alles mag en kan, ongelimiteerd. Gebruik de unieke code. Voorwaarden vervallen na de aangegeven datum, consequenties komen voor eigen rekening.

Mijn fantasie slaat meteen op hol. Wat zou ik doen als ik alles mocht, als er geen restricties waren? Mijn blik wordt getrokken naar een bericht in de krant over het Engelse koningspaar. Komend weekend organiseren zij op hun buitenverblijf in Sandringham een uitje voor een groep internationale hoogwaardigheidsbekleders. Oké, Trump komt ook. De gasten mogen op het landgoed zelf een fazant schieten. Wat lijkt het mij geweldig door de Engelse koning uitgenodigd te worden en de mogelijkheid te krijgen een “fazant” te schieten.
De code in de brief kijkt me verleidelijk aan. Zal ik het doen? Och ja, niet geschoten …

Op de site van de Postcode Loterij typ ik de tien cijfers in het daarvoor bestemde vak, omschrijf mijn wens en druk op “enter”. Op het scherm verschijnt de foutmelding “404” en ik moet lachen om mijn eigen onnozelheid. De brief belandt bij het oud papier.

Een uur later gaat de voordeurbel, een man in uniform staat voor de deur.
‘With the compliments of King Charles.’ Hij buigt als een knipmes en overhandigt me een envelop. Voor ik iets kan vragen, is hij al verdwenen en flabbergasted sluit ik de deur.
Met trillende vingers peuter ik de envelop open. Naast een officiële uitnodiging, vind ik de reisbescheiden voor het komende weekend.

***

JACHTPARTIJ KONING CHARLES EINDIGT IN DRAMA
Donald Trump dodelijk getroffen, vooralsnog wordt er uitgegaan van een fataal ongeluk. Internationaal is geschokt gereageerd op het bericht van zijn overlijden.

Ik hoef het verhaal niet te lezen, ik was er tenslotte bij. Mijn jachtgeweer ging per ongeluk af toen ik schrok van een spin die ineens voor mijn lens verscheen, mijn versie, mocht ernaar gevraagd worden. Uit de ijselijke kreet die Trump slaakte, begreep ik meteen dat ik hem geraakt had. Als een haas ging ik ervandoor.
Na een hectische reis, rolde ik thuis vermoeid in mijn bed. Het werd een onrustige nacht waarin ik geplaagd werd door beelden van een gevangenschap op Guantánamo Bay.

Sindsdien pluis ik dagelijks alle media uit, maar nergens lees ik mijn naam of zie ik een afbeelding van mezelf. Behalve op die ene groepsfoto, gemaakt op de avond vóór de jacht. Daar zie ik mezelf staan achter Charles en Camilla. Dat wil zeggen, ik herken de veren van de hoed die ik ophad.

-----------------------------------------------

(De kuise, onschuldige versie)

GEFELICITEERD, U BENT IN DE PRIJZEN GEVALLEN!
De letters schreeuwen me tegemoet. Met de verwachting weer een zoveelste coupon voor een reep chocola of een beker Ben & Jerry’s aan te treffen, scheur ik de envelop van de Postcode Loterij open. Overrompeld lees ik de dikgedrukte tekst:

Een dag waarop alles mag en kan, ongelimiteerd. Gebruik de unieke code. Voorwaarden vervallen na uw aangegeven datum, consequenties komen voor eigen rekening.

Mijn fantasie slaat meteen op hol. Wat zou ik doen als ik alles mocht, als er geen restricties waren?
Mijn blik wordt getrokken naar een bericht in de krant over het Engelse koningspaar. Komend weekend organiseren zij op hun buitenverblijf in Sandringham een uitje voor een groep internationale hoogwaardigheidsbekleders, waarbij Charles zijn gasten onder andere de mogelijkheid zal bieden zelf een fazant te schieten. Behalve het jagen, lijkt het mij geweldig door de Engelse koning uitgenodigd te worden en me een royalty te wanen.
De code in de brief kijkt me verleidelijk aan. Zal ik het doen? Och ja, niet geschoten …

Op de site van de Postcode Loterij typ ik de tien cijfers in het daarvoor bestemde vak, omschrijf mijn wens en druk op [enter]. Op het scherm verschijnt de foutmelding 404 en ik moet lachen om mijn eigen onnozelheid. De brief belandt bij het oud papier.

Een uur later gaat de voordeurbel, een man in uniform staat voor de deur.
‘With the compliments of King Charles.’ Hij buigt als een knipmes en overhandigt me een envelop. Voor ik iets kan vragen, is hij al verdwenen en flabbergasted sluit ik de deur.
Met trillende vingers peuter ik de envelop open. Naast een officiële uitnodiging, vind ik de reisbescheiden voor het komende weekend.

***

JACHTPARTIJ KONING CHARLES EINDIGT IN DRAMA
Donald Trump dodelijk getroffen, vooralsnog wordt er uitgegaan van een fataal ongeluk. Internationaal is geschokt gereageerd op het bericht van zijn overlijden.

Ik hoef het verhaal niet te lezen, ik was er tenslotte bij. Mijn jachtgeweer ging per ongeluk af toen ik schrok van een spin die ineens voor mijn lens verscheen. Uit de ijselijke kreet die Trump slaakte, begreep ik meteen dat ik hem geraakt moest hebben. Als een haas ging ik ervandoor.
Na een hectische reis met trein, boot en bus, rolde ik thuis vermoeid in mijn bed. Het werd een onrustige nacht waarin ik geplaagd werd door beelden van een gevangenschap op Guantánamo Bay.

Sindsdien pluis ik dagelijks alle media uit, maar nergens lees ik mijn naam of zie ik een afbeelding van mezelf. Behalve op die ene groepsfoto, gemaakt op de avond vóór de jacht. Daar zie ik mezelf staan achter Charles en Camilla. Dat wil zeggen, ik herken de veren van de hoed die ik ophad.