#467 Paradise lost – kroniek van twee draaidagen

Dag Gi,

Ik was 10 of 11 jaar destijds en ontdekte dus nog net niet de naakte Willeke van Amelrooy, maar ik snap tegenwoordig je keuze voor de volle 100%. Wat een vermakelijk verhaal. Ik geniet van je rijke woordkeuze en de energie die spreekt uit je zinnen.

Ik heb evenwel een beetje moeite om dit te plaatsen binnen de opdracht. Of het moet zijn dat je voor-het-publiek onopgemerkt gebleven bijdrage als de verborgen dag geïnterpreteerd moet worden. Die volg ik dan nl. en vind ik mooi gevonden.

Je introductie moest ik enkele keren lezen om precies te vatten wat je zegt. Ik ken de programma's als niet-Vlaming niet en heb even overwogen of je het zou moeten schrappen. Stokt de introductie de start van het leesavontuur? Wordt het sterker als je gewoon begint bij de "oproep" en de setting van de Belgische TV achterwege laat? Ik zou de rijke zinnen toch missen dan, denk ik.

Hoe het ook zij: dank voor je 3 minuten read.

Hoi Gi, 

Ik heb wat moeite met de opbouw van je verhaal. Je besteedt grofweg een derde van de tekst aan de vermelding dat er films worden gemaakt, dan is de helft van het woordenaantal toebedeeld aan het gegeven dat de dorpsbewoners dat interessant vinden en wat de setting van de film is en dan pas lees je over hoe je personage zelf alles daadwerkelijk beleeft en krijgt hij letterlijk en figuurlijk een rol. 
Je maakt duidelijk dat Willeke van Amelrooy zeer populair en geliefd is in dit tijdperk en is het dus ook duidelijk dat je hoofdpersoon echt iets heeft om van te genieten en om over in de handjes te knijpen als hij die speciale rol aangeboden krijgt. Maar dat feit is in drie zinnen benoemd en gebeurd met:
Daar ziet hij mij en vraagt of ik voor een zieke acteur kan invallen. Tekst is er niet bij, maar ik moet wel uit de kleren.  Even later lig ik naast de al even schaars geklede Willeke.

Ik mis hier de eigenlijke beleving van je personage, zowel in het verhaal als geheel als in deze zinnen. Waarom is het zo geweldig voor hém dat Willeke naakt naast hem ligt, afgezien van het feit dat het een mooie en beroemde vrouw is? 
Wil je personage kunnen opscheppen, al is het maar intern: 'Ik heb Willeke naakt gezien?'  Heeft je personage een tekort aan liefde en/of seks en maakt het dit moment daarom extra speciaal of gewenst? Wat doet het feit dat deze scène nooit de film heeft gehaald met je personage? Haalt hij de schouders daarbij op? Vind hij dat niet erg, nu hij zelf de herinnering nog heeft? 

Je gebruikt in de rest van de tekst mooi taalgebruik en beschrijvende zinnen, maar m.i. worden die ingezet op momenten waar ze niet zo veel aan het verhaal toevoegen, waar ze dat elders wel zouden kunnen doen. 

Het is een leuk gevonden verhaal, maar het bereikt naar mijn idee nu niet zijn potentieel. 

Groet, 

Nadine

Raymond, bedankt. Aan jouw feedback kan die van coach Nadine niet tippen. Ook al weet je als Nederlander niet precies wie wie is, toch heb je de gave om tussen de lijntjes door te begrijpen waarover dit in feite gaat: de door het publiek niet opgemerkte dag waarover toch een bewijs bestaat. 

Nadine, sorry, een van jouw zwakkere feedbacks. Door alle vragen die je stelt, roep je als het ware al de verhalen op die de lezers zich kunnen en mogen bedenken. Ze hoeven daarom niet te worden uitgesponnen. Raymond heeft helemaal door waar ik naartoe wilde en heeft uit de vele verwijzingen naar de hoofdrolspeelster die leiden naar de bewuste drie zinnetjes begrepen dat daarin de 'dag' wordt beschreven die anderen mee hebben beleefd maar zich niet meer herinneren maar wel heeft plaats gehad. Was dat niet de opdracht? 

Sorry, Gi. Ik vrees dat je je toorn ook over mij moet uitspreken, want ik sluit me aan bij de opmerkingen van Nadine. Het gaat voor mij te veel over de feitjes en weetjes rondom de film en te weinig over de belevenis van je hoofdpersoon. De wetenswaardigheden zijn jouw handelsmerk en je schrijft er ook beeldend en kundig over, maar dat was de opdracht niet.
Je voorliefde voor Willeke is duidelijk, volgens mij heeft ze zelfs al eens eerder een hoofdrol in een verhaal van jouw hand gehad. Het is natuurlijk ook een fantastische actrice.
Dat je hoofdpersonage uiteindelijk uit de film geknipt blijkt te zijn, vind ik goed gevonden. Hij heeft gelukkig de herinneringen nog.

Hij zoekt een allegaartje die als dorpsbewoners in opstand komen tegen de kasteelheer. ---> een allegaartje is enkelvoud, "die" moet "dat" zijn. Komen moet komt zijn. Het is het allegaartje (verkleed als dorpsbewoners) dat in opstand komt.

in levende lijve ---> in levenden lijve

Frank’s moeder ---> Franks moeder

Fief, dank je voor de correcties. De tekst is aangepast. Toorn is een beladen woord, maar ik blijf erbij dat Nadine (wat mij betreft) al betere feedbacks heeft gegeven. Uiteraard mag je haar mening delen. Voor mij zijn het precies de vele feitjes en weetjes die, 'vervat in rijke zinnen' zoals Raymond terecht opmerkt, leiden tot de 'naakte waarheid'. 
Of ik Willeke ooit eerder in mijn teksten op dit forum heb opgevoerd betwijfel ik. 

Hoi Gi, wederom een echt Gi-verhaal met veel wetenswaardigheden.
Ik vraag me af, waarom je in de eerste twee alinea's zo moet uitweiden over Vlaamse en Waalse tv-programma's, maar misschien mis ik als niet-Belg de gevoeligheid hiervoor (en of dat nu fijngevoeligheid is of overgevoeligheid, laat ik maar in het midden). Bij mij roept dat de vraag op waar het verhaal zelf naartoe gaat.
Volgens mij is jouw verhaal kernachtiger te vertellen; er wordt een film gemaakt waaraan figuranten meedoen, een van de figuranten beleeft zijn finest moment door  samen met een alom (vooral om haar wulpse uitstraling) gewaardeerde actrice in een bedscène te belanden, en niemand die dat meekrijgt. Ik realiseer me dat deze weergave wel heel kort door de bocht is. Ik ben het met Nadine eens dat dat finest moment wel wat uitvoeriger aan bod had mogen komen; is het niet de kern van de opdracht om een droom te laten uitkomen?
In de eerste zin lijkt mij een keuze tussen 'noemen' en 'vermelden' meer op zijn plaats dan 'vernoemen.' 

Ton, voor mij is dit net als aan de gebroeders Grimm zeggen dat hun Hans en Grietje evengoed meteen aan het peperkoekenhuisje kon beginnen zonder wat voorafging, maar is er dan nog een vertelsel?  Het moet uiteraard 'noemen' zijn ipv 'vernoemen'. 

Gella Allaert, Gi, zij had in die tijd de leeftijd van de moeder van Willeke, maar wat een actrice! Als dit biografisch is, dan ben ik echt jaloers, meer nog voor Gella dan voor Willeke. 

Gi: het zou een uitdaging kunnen zijn om Hans en grietje te herschrijven meteen smikkelend aan het peperkoekenhuisje. Desalniettemin, ik heb genoten van je tekst, die je in jouw stijl boeiend brengt!

(al zou ik persoonlijk wilder gegaan zijn met mijn vrijgeleide ;))

GG!

Tony, dat moet lukken (ça doit réussir, zouden ze in Gent zeggen): ik heb Hans en Grietje al eens ooit herschreven (zie #388 A not so fairy tale, de nabeschouwing, opdracht van Marc Kerkhofs). Tof dat je hebt genoten, dat horen wij hier graag.