#466 - De Uitdaging
Nadat Walter de beugels van zijn collega's Michelle en David had gecheckt verdween hij achter de bedieningspanelen van The Giant en zette de achtbaan en daarmee de uitdaging in beweging.
Een uitdaging die al zo lang stond dat het haast tot een mythe was verworden, geen enkele seizoensmedewerker van het attractiepark was 'm in al die jaren aangegaan.
Bliksemschichten in de verte wierpen zo nu en dan wat licht in de donkere nacht. Ze onderstreepten de gigantische constructie waarvan Michelle en David weldra het hoogste punt zouden bereiken.
‘Mies?’
‘Ja, Deef?’
‘Wij worden DE legendes, toch?’
‘Absoluut! Maar dit onweer zit me niet zo lekker, Deef.’
‘Klopt, maar het is maar één nachtelijk illegaal rondje'. De legendarische uitdaging in koor opnoemend.
‘En dan gauw wegwezen'.
De neus draaide om het hoogste punt.
‘Daar gaan we!!!!’
Het achterste karretje waarin ze zich bevonden, ‘want dan ga je het snelst’, verdween met een bloedgang in de zwarte afgrond. Bliksem verlichtte de rit in het duister als een stroboscoop.
De volgende ochtend voordat het park openging werd elke medewerker door HR gesommeerd plaats te nemen in de bedrijfskantine. Het gerucht over de volbrenging van de uitdaging der uitdagingen ging als een lopend vuurtje en werd door dit onverwachtse samenkomen zo goed als bevestigd.
‘Is er bewijs? Werd er gefluisterd. En ‘Wie bestuurde de achtbaan dan?’
Twee streng uitziende directieleden traden binnen. Eén van hen gebood Michelle en David hem te volgen. Het tweetal verwierf hiermee instant legendestatus onder de achtergebleven groep.
In een nabij gelegen kantoor aangekomen wees het directielid naar een foto die op tafel lag. Een standaardfoto die bezoekers kunnen kopen als aandenken van hun rit in The Giant toonde een lege trein in het pikkedonker met twee attractieparkmedewerkers, Michelle en David.
‘Jullie zijn op staande voet ontslagen! Pak jullie spullen en vertrek!’
Zonder aarzeling griste Michelle de foto van het bureau en rende naar de kantine gevolgd door David. De foto in de lucht houdend baande het tweetal zich door de met collega's gevulde bedrijfskantine.
Gejuich en gejoel steeg op tot gigantische hoogte terwijl de legendes door de uitgang verdwenen.
Hoi Mercedes, spannend…
Lid sinds
7 jaar 9 maandenRol
Hoi Mercedes, spannend verhaal, mooie opbouw naar de beëindiging van een arbeidsrelatie. Dat komt toch nog onverwacht.
Ik vraag me wel af, waarom iedereen in de kantine moest komen en er niets werd gezegd over wat er is gebeurd; de twee onverlaten worden alleen uit de groep gepikt en in een andere ruimte geconfronteerd met de foto en hun ontslag.
Hoi Mercedes, een leuk…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Hoi Mercedes, een leuk verhaal. Ik denk dat het in de tegenwoordige tijd nog beter leest.
Kijk even naar de lengte van enkele zinnen. Sommige zijn erg lang. Hier en daar mogen ook nog komma's toegevoegd worden, bijvoorbeeld tussen twee werkwoorden die niet bij elkaar horen. Dat maakt de zinnen overzichtelijker en beter te lezen.
Maar dit onweer zit me niet zo lekker, Deef.’ --> je brengt de dreiging van onweer in het verhaal, maar daar doe je uiteindelijk niets mee. Ik snap dat je de bliksemschichten nodig hebt om het gevaarte te tonen. Ik zou het daarom laten bij die ene zin "Bliksemschichten in de verte wierpen zo nu en dan wat licht in de donkere nacht."
'Is er bewijs? Werd er gefluisterd. En ‘Wie bestuurde de achtbaan dan?’ --> ah-teken achter vraagteken en Werd met kleine letter. Achter En hoort nog een dubbele punt.
Hoi Mercedes, het is een…
Lid sinds
3 jaar 1 maandRol
Hoi Mercedes, het is een leuk en origineel verhaal. Ik ben het met Ton eens, dat het deel in de kantine iets beter uitgewerkt kan worden. Ik heb het met plezier gelezen.
Grtz,
Taco
Bedankt voor het lezen en…
Lid sinds
3 jaar 1 maandRol
Bedankt voor het lezen en jullie reacties met terechte punten over het 'kantinedeel'.
Fief, ik gebruikte de dreiging van het onweer omdat achteraf niet alle flitsen van de bliksem afkomstig waren 😉 maar uiteindelijk ook die van de foto bleken. Ik wilde dat juist niet expliciet benoemen, daarom ging ik voor bliksemschichten en stroboscoop.
Wellicht had ik dat anders moeten / kunnen aanpakken.
Je oppert dat het in de tegenwoordige tijd waarschijnlijk lekkerder leest. Eens, echter is dat een vorm die ik heel moeilijk vind. Ik 'vertaal' altijd van verleden tijd naar de tegenwoordige tijd als ik het in de t.t. wil, maar dat terzijde.
Dag Mercedes, Mooi…
Lid sinds
1 jaar 3 maandenRol
Dag Mercedes,
Mooi origineel verhaal van een net zo origineel idee. Ik las je uitleg van de bliksem en de relatie met de flits van de foto, maar die is voor mij als lezer niet relevant. Ik maal er niet om of de foto met een flits genomen is, ik vind het gegeven an sich een mooie verrassing en geloofwaardig genoeg. Daardoor is de bliksem niet nodig en zou je bijv. iets kunnen uitwijden tijdens de rit, over de sensatie van het legendegevoel daarbij. Met plezier gelezen!
Hallo Mercedes, Bedankt…
Lid sinds
4 jaar 8 maandenRol
Hallo Mercedes,
Bedankt voor je verhaal. Ik heb het graag gelezen. Het is lekker onvoorspelbaar, waardoor het tot het laatste moment een verrassing blijft hoe het afloopt. Hier zijn mijn tips.
Probeer je woordkeuze consistent te laten zijn. Ik vind het woord ‘weldra’ te klassiek voor de rest van de tekst bijvoorbeeld. Dat valt een beetje uit de toon.
Gebruik nooit meer dan één uitroepteken, anders komt je verhaal al snel amateuristisch over. Daarnaast heb je ook niet meer dan één uitroepteken nodig.
Ik denk dat de vergelijking bliksem verlichtte de rit in het duister → als een stroboscoop voor veel mensen niet tot de verbeelding spreekt. Ik denk dat je hier een beter beeld bij kunt vinden.
Ik hoop dat je er iets aan hebt!