#464 - De aspirant meubelmaker
De man legde zijn hamer op een van de oudere meubels, waar het stof vanaf sloeg, en wees met zijn rimpelige hand om zich heen. "Je hebt grote en kleine, maar ook kasten van verschillende kleuren en materialen." Hij stopte een schroef in zijn mond terwijl hij een andere met een ferme handomdraai vastdraaide. "Maar de basis is altijd hetzelfde: twee stevige zijkanten en een flexibele rug die het geheel bij elkaar houdt.”
“En de plankjes, laatjes en hangers aan de binnenkant?"
Hij knipoogde en reikte het plankje naar de grijpgrage handjes van het meisje. "Alles is in jouw handen; dit wordt nu jouw eigen creatie. En eerlijk gezegd, het is niet altijd eenvoudig om alles stevig te bouwen; het vergt behoorlijk wat werk." Hij legde zijn gereedschap naast de hamer neer en staarde naar het eikenhouten dressoir. "Maar ach, die ruige randjes geven het juist karakter." De meubelmaker richtte zich tot het meisje dat op de puntjes van haar tenen het plankje wilde plaatsen. Met een warme glimlach tilde hij haar een stukje op bij haar middel. "Het leven is soms net welk laatje of deurtje je opentrekt."
Hoi Valentijn, ik vind het…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi Valentijn, ik vind het een mooi verhaal, de vergelijking tussen de kast en het leven vind ik erg mooi. Maar met de opdracht in mijn achterhoofd mis ik nog wel wat zintuiglijke beschrijving. Bijvoorbeeld de geur van de oude meubels, de zonnestralen die door het stof in de werkruimte duidelijk zichtbaar zijn, zoiets.
Ik krijg ook geen goed beeld van de man of het meisje. Hoe oud ze zijn, wat ze denken, vinden, wat hun onderlinge relatie is. Bij "grijpgrage handjes van het meisje" en "tilde hij haar een stukje op bij haar middel" zie ik een klein kind voor me, maar de uitleg die de meubelmaker haar geeft, klinkt dan weer te volwassen.
Desalniettemin heb je dit mooi geschreven en in die zin graag gelezen.
Je gebruikt veel verkleinwoorden in je verhaal: plankjes, laatjes, handjes, randjes, puntjes, stukje, laatje, deurtje. Soms ontkom je er niet aan, maar gebruik je het te veel, dan kan het ook tegenstaan.
Hoi Valentijn, de…
Lid sinds
7 jaar 10 maandenRol
Hoi Valentijn, de meubelmaker zie ik wel voor me, die heb je goed geschetst met zijn rimpelige hand, de schroef in zijn mond en de ferme handomdraai. De locatie had van mij iets meer uitgewerkt mogen worden, wat dat betreft sluit ik me aan bij Fief. Het andere personage, een (kennelijk redelijk jong; hij moet haar optillen) meisje vind ik dan iets minder duidelijk; is zij wat je je voorstelt bij een aspirant meubelmaker? De parallel tussen de kast en het leven vind ik mooi gevonden.
dag Valentijn Wat een lieve…
Lid sinds
5 jaar 11 maandenRol
dag Valentijn
Wat een lieve, warme tekst! Ik mis in je verhaal wel de sfeerzetting: hoe ziet het atelier eruit, hoe ruikt het daar, wat is het gevoel als men hout bewerkt, etc...
Dat is misschien iets om een volgende keer wat verder uit te werken?
Johanna
Hoi Valentijn, ik zie wat je…
Lid sinds
3 jaar 2 maandenRol
Hoi Valentijn, ik zie wat je wil beschrijven, alleen is het nog niet compleet. Ik sluit me aan bij bovenstaande opmerkingen, misschien doe je er wat mee. Het verhaaltje heeft potentie.
Grtz,
Taco
Ik waardeer jullie…
Lid sinds
2 jaar 11 maandenRol
Ik waardeer jullie feedback en ben het eens met jullie observaties. Het is duidelijk dat ik me te sterk op de vergelijking tussen de kast en het leven heb gericht, waardoor ik tekortschoot in de zintuiglijke beschrijvingen. Het is goede les voor mij, en ik realiseer me dat ik de opdracht wellicht even had moeten laten bezinken. Desondanks wil ik jullie hartelijk bedanken voor jullie waardevolle reactie en inzichten!