#464 Kitchen in de tuin
Tussen de buien door grijp ik mijn kans om buiten voor de boshut het boek ‘Kitchen’ van Banana Yoshimoto uit te lezen. Voorzichtig schuif ik de grijze plastic tuinstoelen tegen elkaar totdat ze samen een soort badkuip vormen. Na de warme en droge maand juni, zuigt de aarde zich in juli vol met regen, die zich zwepend en onregelmatig door de dag heen beweegt. Ik kijk uit over het zelf aangelegde zwembad. Iets meer dan twintig jaar geleden heeft de familie K en eigenaar van dit stuk grond, met elkaar een gat gegraven, beton gestort en er een natuurbad van gemaakt. Jarenlang zwommen hier vele kinderen, kleinkinderen, vriendjes en was het een ontmoetingsplek voor de ouderen van de familie. Inmiddels zijn de kinderen en kleinkinderen opgegroeid met ieder een gezin en een vol leven dat geleidt moet worden. De tijd om het natuurbad te onderhouden moet nog steeds gevonden worden. Eén van de betongieters is inmiddels de negentig gepasseerd en heeft de afgelopen jaren het bad gevuld met Koi karpers. Het happen van de vissen aan de oppervlakte van het water is een vertrouwd achtergrondgeluid geworden. Een hekje in gebroken-wit, met sierlijke bogen scheidt de tuin die bij de boshut hoort van het zwembad. Haar rondingen gaan gebukt onder de klimop waar we haar ieder jaar weer enigszins van bevrijden, maar het net zo hard weer terug groeit.
‘Goedemorgen,’ groet Jaap, de negentigjaar oude betongieter mij. ‘Best weer om te lezen meid.’ Ik knik, dat is het zeker. Achter hem staat een oud houten schuurtje. De planken staan schots en scheef en het dak zucht onder het gewicht van de kiwi plant. Jaap pakt een ijzeren pijp die tegen het schuurtje aan staat. Iedere dag om stipt tien uur in de ochtend en vier uur in de middag tikt hij met de ijzeren pijp vijf keer op de rand van het zwembad.
Tik, tik, tik, tik, tik.
Enkele seconden later verschijnen er tientallen Koi karpers happend aan het wateroppervlak waarna Jaap een paar handjes vissenvoer in het water gooit. Even geruisloos als hij gekomen is, verdwijnt hij ook weer over een smal stenen paadje dat tussen de struiken vol met aalbessen, varens en talloze verschillende bloemen verborgen ligt.
‘Mauw,’ klinkt het links van mij. Een grote zwart-witte kater komt vanonder de grote dennenboom tevoorschijn. Soepel springt hij over het hekje heen om de stoel spinnend een kopje te geven.
‘Hi Moos,’ groet ik als ik dan eindelijk mijn boek opensla.
Hallo Teresa, het is…
Lid sinds
3 jaar 1 maandRol
Hallo Teresa, het is beeldend beschreven, ik zie het tafereeltje zo voor mij. Kijk wel eens naar taalfouten in je tekst (gestort, geleidt), het gebruik van lidwoorden en bezittelijke naamwoorden (haar rondingen … waar we haar van bevrijden … maar het terug groeit). In het Nederlands worden samenstellingen in één woord geschreven. Let ook op je kommagebruik. Verder graag gelezen.
Hoi Teresa, mooi verhaal, je…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi Teresa, mooi verhaal, je neemt me mee in je beleving en beschrijvingen. Met plezier gelezen.
Voor de leesbaarheid en de bladspiegel is het mooier om de tekst in alinea's te verdelen. Of enkele zinnen op een nieuwe regel beginnen. Het is nu een blok tekst.
gestort is goed, geleidt moet zonder t.
zuigt de aarde zich in juli vol met regen, die zich zwepend en onregelmatig door de dag heen beweegt. ---> deze komma mag weg
heeft de familie K en eigenaar van dit stuk grond, ---> misschien mooier om hier een volledige naam te schrijven.
Inmiddels zijn de kinderen en kleinkinderen opgegroeid met ieder een gezin en een vol leven dat geleidt moet worden. --> "en een vol leven dat geleidt moet worden." dit gedeelte vind ik iets minder mooi lezen. Bovendien in de zin erna ook het woordje "moet". Beter zou ik vinden:
... en leiden een vol leven.
‘Goedemorgen,’ groet Jaap, de negentigjaar oude betongieter mij. ---> je schrijft eerder dat hij de negentig is gepasseerd, hier schrijf je dat hij negentig is. Achter betongieter hoort dan nog een komma. Misschien kun je hier ook zeggen: de oude betongieter
‘Goedemorgen,’ groet Jaap, de oude betongieter, mij.
Eventueel zonder zijn voornaam:
‘Goedemorgen,’ groet de negentigjaar oude betongieter mij.
‘Hi Moos,’ ---> Moos is een aanspreking, dus er hoort nog een komma voor.
‘Hi, Moos,’
Hoi Teresa, lekker sfeertje…
Lid sinds
7 jaar 10 maandenRol
Hoi Teresa, lekker sfeertje dat je daar neerzet; ik krijg meteen zin om buiten te gaan lezen.
Ik zit alleen met één vraag; wat is de relatie tussen je HP en de oude man? In het begin lijkt het alsof HP de huidige bewoner is van het pand plus tuin, die vertelt hoe eerdere bewoners een natuurbad hebben gegraven. Dan komt opeens de oude man de tuin in en voedt de vissen.
Dag Teresa Dank voor je…
Lid sinds
5 jaar 11 maandenRol
Dag Teresa
Dank voor je tekst. Je maakt erg mooie beschrijvingen. Ik vind de tekst echter nogal samengebald, dat heeft te maken met het feit dat je alle zinnen achter elkaar schrijft, en dat leest niet zo prettig, maar ook omdat je het stapje om verder te gaan dan de beschrijving zelf, niet zet.
Waarom geef je aan de 90-jarige persoon ook niet meer volheid? Je kan hem schrijven as behorend tot het decor, of je kan de informatie die hij of het HP geeft ook anders integreren in de tekst om het levendiger te maken en te houden. Dat kan je zeker eens proberen met het hele middenstuk, dat zou je tekst sterker uit de verf laten komen.
Johanna