“Dit bed is het beste, deze wil ik.” Kia houdt haar ogen gesloten. Haar hoofd rustend op het zachte kussen van het grootste bed van de hele winkel. Ze voelt Michaels hand over haar naakte buik en borsten glijden.
“Oh ja? Wil je er niet nog een proberen?”
Kia glimlacht. “Misschien wel ja…”
Het licht gaat aan. Haar ademhaling en haar hart lijken te stoppen. Haar ogen schieten open en ze kijkt Michael aan. Hij is al van het bed af gesprongen en graait de kledingstukken van het bed en van de vloer. Hij trekt haar van het bed af. Ze stoot haar elleboog tegen de poot van het bed en slikt een kreet van pijn in terwijl ze onder het bed duikt.
“Hij zou toch pas om acht uur beginnen?” fluistert Kia.
“Ja, maar hoe laat is het dan?” Stilte, het is een tijd geleden dat ze op hun telefoon gekeken hebben.
Er klinken voetstappen op de trap. Kia knijpt haar ogen dicht. Ze voelt haar buik trillen tegen de koude, stoffige vloer. Ze houdt haar adem in wanneer de voetstappen vlakbij het bed stoppen. De voeten lopen om het bed heen, ze hoort het geluid van lakens die rechtgetrokken worden. De voetstappen gaan verder en klinken steeds verder weg. Langzaam en zo stil mogelijk ademt Kia uit. Ze opent haar ogen en kijkt onder het bed uit naar het doolhof van vele bedpoten. Ze voelt de warmte van Michaels lichaam naast haar. Na een paar minuten komen de voetstappen weer dichterbij. Twee paar grote, zwarte, glanzende schoenen komen op nog geen meter bij haar vandaan voorbij en dan hoort ze de schoenen de trap af lopen. Ze trapt in Michaels richting en raakt zijn knie.
“Au! Wat doe je?”
“Schiet op! Leid hem af zodat ik hier weg kan.” Kia duwt wat kledingstukken naar hem toe.
“Ik kan toch niet bij de personeelsingang komen vanaf hier zonder dat hij me ziet?”
“Kan me niet schelen, ik wil hier weg.”
Michael trekt zo goed en zo kwaad als het gaat zijn kleding aan, nog half onder het bed liggend. “Goed, ik ga naar beneden en vraag hem om naar mijn auto te kijken omdat er iets kapot is of zo. Geef me een minuutje.” Hij klopt het stof van zijn shirt, strikt zijn veters, haalt zijn vingers door zijn haren en loopt richting de trap. Intern telt Kia tot zestig, althans, dat probeert ze, na dertig seconden houdt ze het niet meer uit. Ze trekt haar BH naar zich toe en steekt haar linkerarm door het bandje. Dan hoort ze weer voetstappen op de trap. Ze verstijft. Hoe kan Michael zo stom zijn om hierheen te komen? De stof prikt in Kia’s neus en ze slikt haar neiging om te hoesten weg. Het is niet alleen Michael die binnenkomt, maar nog twee paar andere benen.
“Dit bed kan ik u echt aanraden. Het is een heerlijk bed om samen in te slapen, u hebt allebei alle ruimte. Wilt u het uitproberen?” Het bed kraakt boven Kia.