Links één twee drie vier. Rechts één twee drie vier.
Rozanne houdt van structuur. Tijdens het stappen moet ze steeds op de juiste tegels springen. Ook al is er een plas. Een reuzeplas. En is haar broek volledig natgespat.
De duiven zitten op een rijtje op het dak en houden haar in het oog. Zoiets hebben ze nog nooit gezien. Allemaal tegelijk schudden ze hun kop.
Rozanne staat voor de deur van haar oma. Ze telt tot honderd en belt dan aan. Ze duwt onmiddellijk tegen de deur, maar die geeft niet mee. Ze belt nog eens. Ze springt van haar ene voet op de andere en schopt dan tegen de deur. De duiven vliegen gegeneerd weg. Met een pruillip gaat ze op de drempel zitten.

Er komt een Suzuki motor aangevlogen. Rozanne spert haart ogen, het ziet eruit als een grote arend die op haar afstevent. De motor stopt met gierende banden. Het stof doet Rozanne niezen. Groot is haar verbazing als ze oma van de motor ziet stappen. In haar witte kleedje. Ze kust dan ook nog de man in zwart gehuld die even vlug weer vertrekt. Precies een pact met de duivel.
‘Oma, wie is die man?’ vraagt Rozanne.
Oma zegt niets en geeft Rozanne een dikke, lieve knuffel.
‘Kom, lieverd, oma heeft lekkere kaneelkoekjes gebakken.’
Terwijl ze liefkozend naar binnen gaan, piept de gsm van oma. ‘Aan Alfa: Missie goed volbracht. Volgende missie over een week.’
Lieve oma is een huurmoordenaar op rust, die af en toe nog wat losse eindjes oplost. Maar dat hoeft Rozanne niet te weten. Die heeft veel structuur en liefde nodig.