Lid sinds
7 jaar 7 maandenRol
- Gewone gebruiker
#459 Margot
Met de handen in het haar staar ik wezenloos voor mij uit. Tijdens de Nederlandse les krijgen we de opdracht om een opstel te schrijven over onze oma, bomma, mammie, bobonne of hoe we ze ook noemen.
Dit is sneu, hoe moet ik de meester uitleggen dat de moeder van mijn papa overleed toen ik pas drie was en die van mijn mama ook al een hele poos geleden. We moeten ook iets over koekjes schrijven, maar de enige koekjes die ik ooit op de tafel bij oma en opa gezien heb, kwamen uit een grote groene blikken doos waarop Delacre Tea Time vermeld stond. Dat moet rond Nieuwjaar zijn geweest, want vaak kwamen wij er niet aan huis.
Dat kon moeilijk anders. Bij oma’s overlijden telden mijn grootouders wel achtenveertig kleinkinderen en nog een stel achterkleinkinderen. Die zag je niet op visite gaan in hun kleine woning. Maar ze wandelden graag en gingen dus zelf op stap om hun vele nakomelingen, waarvan de meeste in de buurt woonden, te verrassen met een bezoekje.
Oeps, nu heb ik nog steeds niets over koekjes geschreven. Dan maar iets over de wafels van mijn tante Margot. Zij is tenslotte ook al oma en is de tante die voor het grootste nageslacht van mijn grootouders heeft gezorgd. Niet minder dan veertien kinderen zette ze op de wereld en werd al oma toen ze zelf nog zwanger was van haar laatste. Soms vergezelde ik een neefje. Verder dan de keuken kwamen wij niet, maar dat hoefde ook niet. Telkens weer rook het er naar vers gebakken wafels, torenhoog opgestapeld op het aanrecht. Ik dacht dan aan Madame Nero, de stripfiguur van de betreurde Marc Sleen. Op het laatste prentje van elk boek zag je haar bij de ‘wafelenbak’.
Margot is beslist een heel lieve oma. Hoe ze het aan boord legt om de namen van al haar kinderen en kleinkinderen te onthouden is mij een raadsel. Daarenboven kent ze ook mijn naam wanneer ze mij een wafel overhandigt.
Je moet wel een bijzonder karakter hebben om zoveel kinderen te baren. Van mijn moeder hoorde ik dat ze haar soms wenend aantrof. Dan was ze verdrietig omdat ze ‘nog steeds’ niet in verwachting was.
Ik hoop nu maar dat de meester mijn opstel niet aan flarden scheurt omdat ik niet volledig aan zijn opdracht heb voldaan.
Hoi Gi, ik vind het mooi…
Lid sinds
5 jaarRol
Hoi Gi, ik vind het mooi. Een originele invulling van de opdracht. Niet echt een verhaal, maar wel een mooie herinnering. Graag gelezen.
Achter 'wafelenbak' zou ik nog een witregel plaatsen.
Het zijn wel heel veel kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. Ongetwijfeld ging dat zo in die tijd. Ik moet er zelf eerlijk gezegd niet aan denken. ;-)
de enige koekjes die ik ooit op de tafel bij oma en opa gezien heb kwamen uit een grote groene blikken doos --> komma tussen heb en kwamen
Verder dan de keuken kwamen wij niet, maar dat hoefde ook niet, want telkens weer rook het er naar vers gebakken wafels, die torenhoog stonden op het aanrecht. ---> De laatste komma mag weg. Een zin met twee voegwoorden vind ik persoonlijk niet zo mooi. Je zou ze op kunnen delen in twee zinnen of iets anders formuleren. "maar" en "want" kun je ook weglaten.
Verder dan de keuken kwamen wij niet, maar dat hoefde ook niet. Telkens weer rook het er naar vers gebakken wafels, torenhoog opgestapeld op het aanrecht.
Verder dan de keuken kwamen wij niet, maar dat hoefde ook niet, telkens weer rook het er naar vers gebakken wafels die torenhoog stonden op het aanrecht.
Dankjewel Fief, aangepast!…
Lid sinds
7 jaar 7 maandenRol
Dankjewel Fief, aangepast! De wafels van Margot waren warm héél lekker maar nog beter enkele dagen later :-) Of het aan de koekjes of de wafels lag weet ik niet, maar in die tijden waren de vaders inderdaad wel erg productief.
Haha Gi, mooi opgeschreven!…
Lid sinds
7 jaar 6 maandenRol
Haha Gi, mooi opgeschreven! Ik heb ook zo'n familie: koekjesoma, ho maar. Grote kinderscharen en jong heen. Tante inderdaad tegelijk zwanger met haar dochter. Verjaardagen van opa in een zaal met ruim honderd man nageslacht. Maar ik was volgens mij de enige die Nero las.
Kruidnagel, op de verjaardag…
Lid sinds
7 jaar 7 maandenRol
Kruidnagel, op de verjaardag van de oom die bij tante Margot hoorde, had men een rol behangpapier nodig om alle aanwezigen op te sommen. Gehuwde koppels werden met een 'x' aangeduid, ongehuwden met een '+'. Wereldprimeur was een neef die met zijn vriend ook met een '+' werd aangeduid. Andere neven grapten: onze neef is een nicht, enz... Wanneer gaan ze in Nero dit thema aankaarten, alhoewel, ze hebben al jaren een Madame Pheip?
Hoi Gi, Leuke invulling van…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
Hoi Gi,
Leuke invulling van de opdracht: koekjes, wafels, oma's, tantes het komt allemaal op hetzelfde neer: uiteindelijk schrijf je over een lieve oude dame die het beste met haar grote familie voorheeft. Ik vind een bijzondere show don't tell in je verhaal: het feit dat Margot van die tientallen, zo niet bijna honderden mensen allemaal de naam kan onthouden en iedereen even hartelijk ontvangt. Dat maakt dat er aan een spreekwoordelijk half woord genoeg is gezegd. Knap gedaan!
Ik snap niet zo goed waarom je de laatste zin hebt toegevoegd, of liever gezegd: waarom je die zin als laatste hebt gekozen. Het maakt het einde nogal abrupt.
Van mijn moeder hoorde ik dat ze haar soms wenend aantrof. Dan was ze verdrietig omdat ze ‘nog steeds’ niet in verwachting was.
Het laat zien dat ze graag kinderen wil en dat ze daar bijna voor lijkt te leven, maar dat is al duidelijk geworden in dat eerdere gedeelte. Nu komt het dus als een extra bevestiging van iets wat al genoemd is, en dan ook nog eens als einde. Je kiest ervoor om een herinnering te beschrijven, aan de stijl te zien. Die moet natuurlijk ergens ophouden, maar een afsluitende conclusie als bijvoorbeeld: 'Een betere oma dan Margot kan ik me niet indenken' zou iets vlotter lezen dan afsluiten met wederom een los feit over deze lieve dame.
Maar afgezien daarvan heb ik je verhaal met plezier gelezen.
Groet,
Nadine
Dank je Nadine voor de leuke…
Lid sinds
7 jaar 7 maandenRol
Dank je Nadine voor de leuke feedback. Het slot was enkel bedoeld als leuke anekdote om het karakter van Margot extra in de verf te zetten. In de aanhef van de laatste alinea had ik trouwens al geschreven dat ze wel een lieve oma moest zijn.