Hoi Arlet, welkom op het forum. Ik begrijp je spanning, ik vind het iedere week weer spannend om mijn verhaal te plaatsen. Ik zie in je bio dat je toch al het een en ander hebt geschreven.
De vraag die de ik-persoon zich hier stelt is een goede vraag. Waar moet je spijt van hebben als je voor jezelf een goede keuze hebt gemaakt, hoe krankzinnig deze ook is. Het idee voor je verhaal vind ik daarom goed gevonden. De zinnen zouden naar mijn idee strakker kunnen waardoor je de lezers meer in het verhaal trekt. 
Verder hoort het bedenken van een eigen titel ook bij de opdracht. Je hebt nu de titel van de opdracht gebruikt. Een eigen titel valt ook beter op.
Hieronder heb ik wat zinnen uit je verhaal aangehaald. Niet schrikken, het is zoals ik ertegenaan kijk en dus mijn persoonlijke opvatting. De andere forumleden zullen wellicht een andere menig zijn toegedaan. Wacht even de opmerkingen van de andere lezers af en doe er daarna mee wat jij vindt wat je ermee moet doen, het is en blijft tenslotte jouw verhaal. Kijk ook eens naar de verhalen van de andere forumleden en de reacties die erbij staan. Die zijn ook leerzaam.
Zoals gezegd, vind ik het idee goed gevonden en in die zin graag gelezen.

Heb ik spijt, dat is wat ik mij afvraag. Deze vraag maalt meerdere keren per dag door mijn hoofd. Ze zeggen dat ik erover na moet denken. Tja.   --->  Naar mijn idee zou je "dat is wat ik mij afvraag" weg kunnen laten De zin erna zeg je het namelijk ook al. Bijvoorbeeld:
Heb ik spijt? Deze vraag maalt meerdere keren per dag door mijn hoofd.

Terugduwen naar waar het vandaan kwam ging niet meer. Wat nu? Radeloos voelde ik mij. Alsof ik in een val was gelokt waar geen ontsnappen uit mogelijk was.  ---> deze zin bijvoorbeeld zou je bijvoorbeeld ook kunnen formuleren als:
Terugduwen naar waar het vandaan kwam ging niet meer. Ik voelde me radeloos, alsof ik in een val was gelokt waaruit geen ontsnappen mogelijk was. ("Wat nu?" zeg je al met "ik voelde me radeloos")

Enige tijd modderde ik verder. Somber en vol spijt. Op zich had ik dit kind wel gewenst, maar niets had mij erop voorbereid dat deze keuze de rest van mijn leven bepaalde.   ---> de volgorde van deze zinnen klopt voor mijn gevoel niet. Misschien:
Op zich had ik dit kind wel gewenst, maar niets had mij erop voorbereid dat deze keuze de rest van mijn leven bepaalde. Enige tijd modderde ik verder. Somber en vol spijt.

Tot op een dag. Een goede dag! Ik nam eindelijk het heft van mijn leven weer in eigen hand.  --> Hier zou je één zin van kunnen maken:
Op een goede dag nam ik eindelijk het heft van mijn leven weer in eigen hand.

Ontoerekeningsvatbaar misschien. Wie zal het zeggen. Maar ik ben geen moordenaar, dat weet ik zeker. Ik wilde alleen geen kind.  ---> voor mij is dit één zin:
Ontoerekeningsvatbaar misschien, wie zal het zeggen, maar ik ben geen moordenaar. Ik wilde alleen geen kind. ("dat weet ik zeker" voegt voor mij niets toe. Je zegt al expliciet dat je geen moordenaar bent.)

De vraag die telkens wordt gesteld, of ik spijt heb, daar kan ik geen antwoord op geven. Want waarvan moet ik dan spijt hebben?  -->  "of ik spijt heb" zou je weg kunnen laten. Het begin van deze zin verwijst naar de vraag die in het begin wordt gesteld. Verder zou ik een zin niet met Want beginnen. Het is hier een voegwoord. 
Op de vraag die telkens gesteld wordt, kan ik geen antwoord vinden. Waarvan moet ik dan spijt hebben?

Wees ook zuinig met een witregel. Hier trekt het zinnen uit elkaar die bij elkaar horen. Een witregel gebruik je doorgaans om een alinea aan te duiden, een verandering in perspectief of een verloop in tijd. 
Met alleen een enter krijg je een witregel, met shift+enter kom je op de volgende regel.

PS. Je hebt de tekst nu twee keer geplaatst. Dit kun je niet verwijderen, maar je kunt de titelbalk wel wijzigen met de knop "bewerken".  Zet daar dan: dubbel geplaats. 
De tekst kun je wel verwijderen. Daar zou je ook kunnen zeggen: dubbel geplaatst. 
Nu loop je het risico dat er op beide inzendingen gereageerd wordt. 

Vlot geschreven. Zoals Fief vind ik het onderwerp goed gekozen. Ik leer over spijt wanneer ik jouw verhaal lees. Het is een goed gedachtenexperiment. Zelf vind ik dat een monoloog nu juist wel rommelig geschreven mag in een eigen taaltje, zoals ook dialogen. Dat geeft meer het gevoel dat iemand denkt. Dus ik heb juist liever niet dat het strak geschreven is en waardeer dan juist kromme zinnen of een onlogische volgorde. Zo zie je maar dat meningen over een verhaal kunnen verschillen. Sommige schrijvers maken bewust een monoloog nog rommeliger, spontaner.