#458 De pinguïn die zijn ei verloor (herzien)
Splash deinsde achteruit, maar Pingi had het ding al onder haar eigen warme veren vandaan laten zakken.
“Je kunt het best,” zei ze en rolde voorzichtig het ei naar hem toe. Het bleef even liggen op het ijs. Onhandig stak hij zijn poten eronder en schoof het onder zijn eigen veren.
“Heel goed,” zei Pingi. Ze wreef haar snavel tegen de zijne.
“Wens me een goede voedseltocht,” zei ze.
“Tot over twee maanden, Pingi,” zei hij.
Daar stond Splash dan, een keizerspinguïn op de Zuidpool, maar toch eenzaam en rillend. Dat harde ei drukte ongemakkelijk tegen zijn poten. Andere mannetjes kwamen gelukkig om hem heen staan. Hun warme lijven vormden een zacht veilig fort. Zo stond Splash een paar dagen te soezen, maar ineens stootten ze wel heel stevig tegen hem aan. Zijn hart zakte in zijn maag: hij werd uit de massa pinguïns geduwd! Een huivering ging door hem heen. Dat liet hij niet gebeuren! Al zijn veren stonden overeind. Met kracht spande hij zijn spieren en probeerde met trillende poten grip te houden op het ijs.
Ze bleven duwen.
“Pas op mijn ei!” riep hij nog.
Maar ze duwden hem zonder pardon de groep uit.
Hij waggelde weg, versuft, maar iets diep in hem zei hem om te keren. Hij voegde zich weer bij de massa. Splash voelde de ijzige wind door zijn veren blazen. Gelukkig merkte hij dat de buitenste rand in beweging was: langzaam schoof iedereen weer op naar het midden. Maar de plek bij zijn poten, waar het eerst hard en rond voelde, was nu leeg. Het ei lag ergens tussen de anderen, op de grond, onbereikbaar. Hij had nu ontzettend spijt dat hij zich had verzet.
De lucht werd donkerder, de wind werd harder, Pingi was ver weg. Hij liet zijn kop hangen.
Hoe moest hij het Pingi vertellen?
-- vorige versie--
Splash deinsde achteruit, maar Pingi had het ding al onder haar eigen warme veren vandaan laten zakken.
“Je kunt het best,” zei ze en rolde voorzichtig het ei naar hem toe. Het bleef even liggen op het ijs. Onhandig stak hij zijn poten eronder en schoof het onder zijn veren.
“Heel goed,” zei Pingi. Ze wreef haar snavel tegen de zijne.
“Wens me een goede voedseltocht,” zei ze.
“Tot over een maand, Pingi,” zei hij.
Daar stond Splash dan, een keizerspinguïn op de Zuidpool, maar toch eenzaam en rillend. Het harde ei drukte ongemakkelijk tegen zijn poten. Andere mannetjes kwamen gelukkig om hem heen staan. Hun warme lijven vormden een zacht veilig fort. Zo stond Splash een paar dagen te soezen, maar ineens stootten ze wel heel stevig tegen hem aan. Zijn hart zakte in zijn maag: hij werd uit de massa pinguïns geduwd! Een huivering ging door hem heen. Al zijn veren stonden overeind. Met kracht spande hij zijn spieren en probeerde met zijn trillende poten grip te houden op het ijs.
Ze bleven duwen.
“Pas op mijn ei!” riep hij nog.
Nu stond hij aan de buitenrand. Splash voelde de ijzige wind door zijn veren blazen. Op de plek bij zijn poten, waar het eerst hard en rond voelde, was nu leegte. Hij liet zijn kop hangen. Hij had natuurlijk gewoon mee moeten gaan. De vrouwtjes waren dertig dagen weg en alle pinguïns moesten omdebeurt aan de buitenrand staan. Hij had dat allemaal geleerd van zijn moeder. En nu was het ei weg. Hij zuchtte en keerde zijn achterkant naar de koude wind.
Hoe moest hij het Pingi ooit vertellen?
Hoi Alette, ik vind het een…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi Alette, ik vind het een origineel verhaal, Ik zie de pinguïn daar al staan met dat ei tussen zijn poten. Het zijn mooie dieren. In die zin graag gelezen.
Ik mis alleen de spijt in het verhaal. Spijt heb/krijg je na een bewuste actie, naar mijn idee. Splash is hier per ongeluk het ei kwijtgeraakt en niet met opzet. Het was geen keuze van hem, het overkwam hem. Daar hoort het gevoel "spijt" niet bij, maar wellicht lees ik het verkeerd.
Het zou voor mij een ander verhaal zijn als hij bijvoorbeeld aanbiedt om op het ei te passen en dat hij in de koude wind spijt heeft van zijn beslissing, zeker als hij niet echt weet wat hij behoort te doen en dan ook nog het ei verliest.
Zijn hart zakte in zijn maag: hij werd uit de massa pinguïns geduwd! ---> Dit leest alsof het hem verbaast, alsof hij niet weet wat er gebeurt, maar verderop schrijf je dat zijn moeder hem heeft geleerd dat ze rouleren van plaats.
omdebeurt ---> om de beurt of om beurten
In de laatste alinea mis ik paniek en wanhoop. Hij geeft wel erg gemakkelijk op: hij zucht een keer en draait zijn achterwerk naar de wind. Gaat hij niet als een gek zoeken naar het ei? Het strookt voor mij niet met de laatste zin. Je hebt nog woorden over om het sterker te maken.
Hoe moest hij het Pingi ooit vertellen? ---> "ooit" zou ik hier weglaten.
Levendig verteld verhaal. Ik…
Lid sinds
18 jaar 3 maandenRol
Levendig verteld verhaal. Ik waan me een pinguïn. Hij had natuurlijk mee moeten gaan: ik vraag me af met wie? Met zijn vrouw kon hij niet mee want iemand moest op het ei broeden. Met wie dan wel en waarom? Dit is het enige waar ik over viel.
Dankjewel Odile! De pinguïn…
Lid sinds
4 jaar 1 maandRol
Dankjewel Odile! De pinguïn moest gewoon meebewegen met de rest van de pinguïns, het staat er wat krukkig. Dankjewel voor je commentaar!