#454 - Wat gij niet wilt dat u geschiedt

Hoi Oma Vis, ik krijg een déjà vu bij het lezen van jouw verhaal. Op het eind raak ik in verwarring: Jolien is getrouwd met Hans, maar ze er met Erik vandoor. Dan blijkt dat Hans ook iets met Erik heeft of had. Dus Jolien bedriegt Hans met Erik die op zijn beurt Francisca bedroog met Hans. En nu blijkt Hans, die Jolien bedroog, zelf de bedrogene te zijn omdat zijn vrouw er met zijn liefde vandoor is. Alleen dat al is een "Dat meen je niet!" Persoonlijk vind ik het wat te ver gezocht, maar je hebt aan de opdracht voldaan, denk ik.

De eerste alinea vind ik langdradig door de uitgebreide uitleg waarom hij wel of niet op haar telefoon mag kijken of zij op die van hem. Ik denk dat je dat compacter kunt schrijven.
Verder geef je de clou al in het begin weg doordat je zoveel uitlegt. De laatste twee zinnen van deze alinea zou je bijvoorbeeld weg kunnen laten. Laat de lezer maar raden wat hij dan voor Jolien verborgen houdt, dan komt het eind als een verrassing.

De mobiel van Jolien begint te piepen, er komen berichtjes binnen. ---> "er komen berichtjes binnen" zou je weg kunnen laten. Het leest dubbelop en verderop zeg je ook al dat hij weer een berichtje binnen ziet komen. 

De laatste maanden doet Jolien vreemd, en ergens in Kees zit een stemmetje, die hem verteld dat er meer aan de hand is.  ---> de komma's mogen allebei weg. Het tweede gedeelte van de zin leest ook dubbelop. Met de opmerking dat ze de laatste maanden vreemd doet, zeg je eigenlijk al dat Kees denkt dat er meer aan de hand is. 
Je herhaalt in veel zinnen de naam Jolien. Als het duidelijk is dat het om haar gaat, kun je ook ze/zij/haar schrijven. Dat leest lekkerder dan steeds de herhaling van de naam.

voor de volle 100 procent. ---> honderd procent

Wat moet zij hier? Die is toch met Erik op vakantie?  ---> Die zou ik veranderen in "ze".

‘Dat meen je niet.’ schiet er door zijn hoofd.  --> als het in gedachten gebeurt, hoeft het niet tussen ah-tekens. De punt moet in ieder geval een komma zijn. Ik vraag me ook af of hij het alleen zou denken. 

Hoi Oma Vis,

Je verhaal slaagt er niet helemaal in mij te overtuigen. In de eerste alinea lees je dat je personage echt niet de privacy van een ander zou schenden. Dat maak je letterlijk met zo veel woorden duidelijk dat het vertragend leest, maar ook op een ironische manier voorspelt dat dat dus wel gaat gebeuren, dat precies dat speelt waarvan je personage vermoed dat dat niet aan de orde is. 

Het slot staat vol met namen die elkaar snel opvolgen, zonder dat er echt duidelijk wordt wie wie is en wat de relaties onderling zijn. Je ziet de schok van het vreemdgaan eigenlijk al aankomen vanwege de eerste alinea, maar de schok is minder omdat je niet goed weet hoe deze vriendengroep in elkaar steekt. Dat maakt het lastiger sympathie te voelen voor de personages. 

Ik kom dus helaas niet echt in je verhaal. 

In de eerste alinea blijkt dat Kees wel vertrouwt, maar niet trouw is. Hij vind het niet nodig om iemand te checken, maar verbergt zelf wel iets. Op dat moment in het verhaal zou je even stil kunnen staan bij hoe dat voor Kees voelt, welke relaties er spelen -dat kan ook impliciet-  en wat voor druk er al op de ketel staat. Dat zou het slot waarschijnlijk de spanning geven die het nu zoekt. 

Je hebt een verhaal geschreven dat het vertellen waard is, het is alleen nog wat zoeken naar de goede toon en het juiste evenwicht van informatie spreiden. 

Blijf oefenen, dan komt er vast iets moois uit!

Groet, 

Nadine

 

Nadine en Fief, bedankt voor jullie terugkoppeling. Ik vind het nog lastig om bij een verhaal te blijven. Eerst maak ik een opzet, dat ga ik nalezen, aanpassen, zinnen verplaatsen, onderwerp weer veranderen en dan komt er uiteindelijk een warrig, voorspelbaar en teleurstellend eindresultaat. Al doende leert men en ik denk dat ik sowieso meer de tijd moet nemen om te lezen en te leren van andere verhalen en reacties.

Oma Vis