#454 - Obsessie in Rode Nagellak
Chantalle De Vries verscheen op het scherm en Berends roodgelakte nagel zweefde haastig over het rode knopje. Weeral Chantalle. Sinds zijn buurvrouw uitgevogeld had dat hij op de hulplijn werkte, flikkerde haar naam meermaals daags op zijn scherm.
‘Waarom neem je die oproep niet aan, sukkel?’ Zijn cheffin droeg een pet als een buurtagente. Zone 30. Zijn speedelec gaat makkelijk harder.
‘Mevrouw De Vries,’ stamelde hij, zijn schouders hingen en hij staarde naar zijn nagels. Waarom lakte hij die iedere ochtend rood en dompelde ze iedere avond in een badje nagellakremover? ‘Die Chantalle wil me verkrachten.’
De blauwe kepie op het hoofd van zijn cheffin schudde. Ze trommelde met ongelakte nagels op haar buik en scheurde een lach. Haar lach was schril, een grimmig geluid dat door de lucht sneed als het krassen van een roestig hek. Het vervormde haar gezicht, liet haar ogen fonkelen met een kwaadaardige glans en trok haar mondhoeken op in een griezelige grijns.
‘Jij denkt dat iedereen op jou is, Berendtje, weet je nog hoe je dacht dat ik…’ Ze wees met haar ranke wijsvinger naar haar boezem alsof ze in de etalage stond. Berend vond die bergen hemels imponerend. ‘Hemelvaart er aan toe, weet je nog dat jij…’ Ze wuifde met haar sliertige wijsvinger naar zijn gezicht alsof dat in de aanbieding stond. Spoot ze lak op die wimpers of blonken haar kijkers van nature perfect? Hij onderdrukte de neiging om weer naar zijn nagels te staren. Rood ging hij treffen, dat wist hij. Ze roffelde en schraapte haar keel. Dezelfde lach als eerder klonk.
Berend dacht aan zijn moeder: ‘Gewoon ja zeggen ventje, als ze kan koken, moet je niet twijfelen.’ Chantalle kookt. Elke maandag bananenbrood aan de deur, dinsdag hespenrolletjes en vrijdag vol-au-vent. Nooit deed hij open. Hij wachtte tot ze de gang uit was, de deurspion toonde het duidelijk, hij opende snel de deur, sleurde de buit binnen en smikkelde.
‘Word een vent, kerel!’ Zijn cheffin drukte op Chantalles naam en hij hoorde de verbinding vastklikken. ‘Achtenveertig en nog maagd,’ zei ze, ‘dat meen je toch niet?’
‘Berend?’ klonk door zijn headset. Hij sloot zijn ogen. Eerst zag hij de omtrek van zijn cheffin nog even, dan niets meer.
‘Berend?’
Die avond bracht Chantalle een mediterraanse aubergineschotel en bleef veel langer wachten in de gang.
Zijn badje nagellakremover glimlachte.
Geschreven op de dag van de…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Geschreven op de dag van de Belgian & European Pride. Je zou voor minder je nagels lakken. Chantalle mag bij mij komen koken. Big smile, heerlijke lectuur.
Grapppig verhaal, Tony. Je…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Grapppig verhaal, Tony. Je zet weer een heerlijk absurd personage neer. Wat de functie van de nagellak is, kan ik nog niet ontdekken, maar dat weet Berend blijkbaar ook niet. In ieder geval met plezier gelezen.
Berendtje --> zonder t.
‘Wordt een vent. --> zonder t
Hoi Tony, Ik vind je…
Lid sinds
4 jaar 5 maandenRol
Hoi Tony,
Ik vind je personages afzonderlijk erg interessant. Berend met zijn rode nagellak, Chantalle met haar onherroepelijke eten en belletjes naar de hulplijn en een chef die geen idee van de situatie heeft. Ze zijn erg uniek en leuk en goed beschreven.
Helaas heb ik dat zelf niet geoeg in de gaten wat er precies speelt om van alles een logisch verhaal te maken. Ik vermoed nu dat Berend hetero is en doet alsof hij homoseksueel is, om Chantalles avances te ontwijken. Of anders dat hij homo is en dat verder iedereen daar blind voor is. Maar ik vraag me nog steeds af wat Chantalle hier nu precies voor rol heeft. Zowel ten opzichte van Berend, maar ook als personage: moet ze bedreigend zijn voor het hoofdpersonage, moet ze de lezer duidelijk maken dat Berend een apart persoontje is?
Op sommige plaatsen heb je een witregel staan, waarna je overgaat naar een heel andere context. Dat verwart me soms net iets te veel om het echt nog te kunnen volgen.
Van de cheffin naar de herinnering aan de moeder, naar maagdelijkheid en een aubergineschotel... Misschien mis ik hier iets 'tussen de regels door', maar ik kan er net niet genoeg van maken om er een geheel in te zien.
Desondanks leest de tekst erg prettig!
Groet,
Nadine
Weer lekker absurdistisch…
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
Weer lekker absurdistisch. Leuke vergelijkingen, geestig geschreven, maar ik heb dezelfde verwarring die Nadine beschrijft.
@Gi: dankje, en Chantalle…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
@Gi: dankje, en Chantalle kookt echt lekker!
@Fief: dankje, erg veel functie heeft die nagellak niet, behalve dat Berend het dagelijks doet, Chantalle er niks om geeft en de cheffin het belachelijk vindt. (Berendtje blijf ik zo schrijven, omdat dat vlaams is ;)
@Nadine: dankje. Het klopt dat er wat veel gebeurt in wat weinig zinnen, de overgangen vond ik zelfs behoorlijk logisch, maar kan dus beter. En ja het is wat veel gevraagd om de overgangen te zien zoals ik ze bedoelde, maar dat is niks nieuws.
@Mus: Absurdistisch vind ik het verhaaltje niet, behalve dat je niet echt weet wat er staat te gebeuren: wat vast staat is dat de cheffin serieus denkt 'dat meen je toch niet met die kerel', dat Berend 'dat meen je toch niet,' denkt als hij zijn schotels opeet, en dat Chantalle 'dat meen je toch niet' zucht wanneer Berend zijn deurbel niet beantwoordt. En dat dat nagellakremoverbadje serieus blij is als Berends vettige vingertjes niet meer in haar wordten gedompeld.
Dank!