#454 Vriendschap in Bevestiging

Hoi Vlindersteen, ik vond het een vermakelijk verhaal. Niet helemaal geloofwaardig, maar wel met plezier gelezen. De "dat meen je niet" reactie komt er voor mij erg goed uit.
Misschien kun je nog iets doen aan de brede witregels. Een enkele enter geeft al een witregel. Laatst zag ik dit mooi verwoord in een reactie: het er zit nu te veel lucht tussen.

Je verhaal is iets te lang (399 ipv 350), als je enkele zinnen wat strakker schrijft, kun je al snel een aantal woorden besparen. Het is juist de kunst en uitdaging om binnen het gestelde aantal woorden te blijven.
Bijvoorbeeld bij de eerste twee alinea's (scheelt 26 woorden):
Richard en Edwin waren jarenlang goede vrienden en deelden de liefde voor kunst.  Op een regenachtige zaterdagmiddag bezochten ze een museum dat was gevuld met prachtige schilderijen en sculpturen, en genoten van de artistieke pracht.

In een van de zalen merkte Edwin een schilderij op dat hem niet beviel. Zonder erbij na te denken, haalde hij een stuk kauwgom tevoorschijn en plakte het nonchalant op het doek. Richard keek geschokt toe. 

Zonder erbij na te denken, haalde hij een stuk kauwgom tevoorschijn en plakte het nonchalant op het doek. --> waar haalt hij dat stuk kauwgom vandaan? Een stuk kauwgom plakt nog niet als niet op gekauwd is. Misschien: ... haalde hij de kauwgom uit zijn mond en ...

Richard, die achter hem liep, keek geschokt toe. Hij kon niet geloven wat hij zojuist had gezien. ---> Dat Richard achter hem liep, zou je weg kunnen laten . Als hij geschokt toekeek, was hij in de buurt. Scheelt weer 4 woorden.
de laatste zin zou je weg kunnen laten. Je zegt het al met "keek geschokt toe".

Hij greep Edwin vast en begon hem letterlijk achter het behang te plakken.  ---> dit zie ik niet meteen voor me. Ze staan in een museum, hoe komt Richard aan het behang en hoe kan hij Edwin vastplakken?

Op dat moment kwamen er toevallig een paar bezoekers de zaal binnenlopen. ---> de bezoekers komen niet toevallig binnenlopen, die lopen rond in een museum. 
Op dat moment liepen een paar bezoekers de zaal binnen. (scheelt ook weer een paar woorden)

Richard en Edwin konden uiteindelijk om het incident lachen en werden herinnerd als de vrienden die per ongeluk een kunstwerk creëerden dat de wereld verbaasde en inspireerde. ---> in deze zin kun je "konden uiteindelijk om het incident lachen en" ook weglaten. Dit zeg je al in de alinea ervoor en scheelt ook weer 7 woorden.
 

Hoi Vlindersteen,

Een heel leuk verhaal, met een goede absurdistische insteek. Ik lees ook een goede knipoog naar het principe dat als iets in de context van kunst zichtbaar wordt (gemaakt) mensen sneller iets tot kunst kunnen bestempelen. Ook al is daar letterlijk en figuurlijk geen kunst aan. 
Dat is een goed gevonden combinatie! 

Het enige waar ik nog wel een beetje vraagtekens bij zet is dat je best een grote stap zet in de middelen. Van kauwgom plakken tot een heel persoon achter het behang plakken is nogal wat. Het dient het verhaal zeker, maar de overgang naar de absurdistische toon vind ik op het randje. 

Dat doet echter niet af aan het feit dat het geheel alsnog erg goed leest. 

Goed gedaan! 

Groet, 

Nadine

Ik hou niet van de zogenaamde moderne kunst, dus dit verhaal amuseert me :)
Het absurde gaat me ook af en toe íets te ver, zoals de kauwgum (die zou ik eerder al laten terugkomen, niet zomaar tevoorschijn laten halen) en het behang (waar komt dat ineens vandaan?). 

Graag gelezen.