#452 De prins die koning wilde worden
Er was eens, niet zo heel lang geleden, in een land niet zo ver van hier, een prins, die heel graag koning wilde worden. Maar het leven zat onze prins niet mee. Zijn grootmoeder werd stokoud, zijn vader wilde óók koning worden en bovenal: hij was de tweede zoon, de reserve. Dat vrat aan hem. Het vergalde zijn hele leven. Hij werd humeurig en zwaarmoedig en zocht ruzie met iedereen. Uiteindelijk brak hij met zijn familie en vertrok samen met zijn echtgenote in ballingschap naar verre streken. In trieste melancholie sleet hij daar zijn dagen, hopend op een verzoening met zijn familie, die hij toch wel miste.
Toen overleed zijn grootmoeder en werd zijn vader koning. Tegen alle verwachting in, nodigde zijn vader hem uit voor de kroningsplechtigheid. Zijn echtgenote werd evenwel niet uitgenodigd.
Toen de nieuwbakken koning op de eeuwenoude troon zat, met de scepter in de hand en de kroon op het hoofd, hield hij een troonrede.
“Aan allen die gekomen zijn, welkom!” sprak hij. “Aan allen die niet gekomen zijn, … ook welkom!”
Deze woorden raakten onze prins in het diepst van zijn hart. Hij sprong op en riep: “Dank u, vader, dat u mij en ook mijn afwezige echtgenote welkom heet. Dank, dank, dank!”
In zijn enthousiasme vloog hij de koning in de armen. De eeuwenoude troon kon zoveel geweld niet aan en de twee achterste poten braken af. De troon, met koning en prins erop, viel achterover, recht op het elektrische vuurtje, dat daar stond te branden wegens de koninklijke reumatiek, die erger werd in de ijskoude kerk. Het vuurtje sloeg om en veroorzaakte een kortsluiting. Een felle steekvlam schoot vanaf de elektriciteitskast doorheen de volledige lengte van de kerk, die in een mum van tijd in lichterlaaie stond. In blinde paniek verpletterden de genodigden elkaar in hun zoektocht naar een uitweg. De brandweer was snel ter plaatse, maar de brand en de chaos waren te immens. Voor velen kwam alle hulp te laat, zo ook voor de koninklijke familie. Allen kwamen om in de gruwelijke vuurzee: de koning, zijn echtgenote, zijn zonen, de echtgenote en kinderen van zijn oudste zoon, alle neven en nichten. Er was niemand meer om de rol van koning te vervullen. Het was de grootste tragedie, die het land ooit had meegemaakt.
In de daaropvolgende radeloze wanhoop zag het volk maar één oplossing: ze vroegen de weduwe van onze overleden prins om koningin te worden.
En zo was het uiteindelijk háár grootste droom die uitkwam en werd zij Meghan I, koningin van het Verenigd Koninkrijk en van de Commonwealth.
Hoi Emily, wat een grappige…
Lid sinds
4 jaar 3 maandenRol
Hoi Emily,
wat een grappige invulling van de opdracht, een eigentijds sprookje, vol drama en een onverwachte uitkomst.
Goed gevonden, ik heb het lachend gelezen.
Hoi Emily, grappig hoe je…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi Emily, grappig hoe je Meghan uiteindelijk koningin laat worden. Goed gevonden en graag gelezen.
Er was eens, niet zo heel lang geleden, in een land niet zo ver van hier, een prins, die heel graag koning wilde worden. ---> als je in een zin vier komma's nodig hebt, kun je ook overwegen om de zin anders te formuleren. De vele komma's maken het lezen niet makkelijker. Bijvoorbeeld:
In een land niet zo ver van hier, was eens een prins die heel graag koning wilde worden.
Zijn grootmoeder werd stokoud, zijn vader wilde óók koning worden, en bovenal: hij was de tweede zoon, de reserve. ---> de komma achter "worden" mag weg. "de reserve" lijkt me duidelijk, dat hoeft er niet achter. Leest als te veel uitleg.
Zijn grootmoeder werd stokoud en zijn vader wilde óók koning worden, maar bovenal was hij de tweede zoon.
In trieste melancholie ---> dit leest dubbelop. Melancholie is triestheid.
“Aan allen die niet gekomen zijn, … ook welkom!”
Deze woorden raakten onze prins in het diepst van zijn hart. Hij sprong op en riep: “Dank u, vader, dat u mij en ook mijn afwezige echtgenote welkom heet. Dank, dank, dank!”
In zijn enthousiasme vloog hij de koning in de armen. ---> dit lees niet geloofwaardig. Meghan werd niet uitgenodigd, dus logisch dat ze er niet is. Ik zou eerder denken dat Harry de opmerking van zijn vader eerder minachtend vindt en zijn vader uit woede aanvliegen in plaats van enthousiast in zijn armen vliegen.
De troon, met koning en prins erop, viel achterover, recht op het elektrische vuurtje, dat daar stond te branden wegens de koninklijke reumatiek, die erger werd in de ijskoude kerk. ---> deze zin is ook erg lang en leest door de vele komma's niet lekker. Bedoel je met een elektrisch vuurtje wellicht een elektrisch kacheltje? "die erger werd in de ijskoude kerk" voegt voor mij niets toe en maakt de zin onnodig lang. Dat het voor de reumatiek is, verklaart voldoende.
De troon met koning en prins erop viel achterover, recht op het elektrische vuurtje dat daar stond te branden wegens de koninklijke reumatiek.
Voor velen kwam alle hulp te laat, zo ook voor de koninklijke familie. Allen kwamen om in de gruwelijke vuurzee: de koning, zijn echtgenote, zijn zonen, de echtgenote en kinderen van zijn oudste zoon, alle neven en nichten. Er was niemand meer om de rol van koning te vervullen. ---> het noemen van alle familieleden voegt voor mij niets toe. Je zegt al dat ze allemaal om het leven kwamen en dat er niemand meer was om de rol van koning (of koningin) te vervullen. De lezer kan zelf wel bedenken om welke familieleden het gaat.
Emily, de Denen, die iets…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Emily, de Denen, die iets kennen van sprookjesschrijven, zijn dol op komma's. Van mij mogen ze dus blijven staan.:-)
De knipoog naar Laurent (onze reserveprins) is grappig en actueel. Een zeurtje? Ja, mistte komt van missen en schrijf je dus met één t.
Hallo SchrijfDeb, fijn…
Lid sinds
3 jaar 1 maandRol
Hallo SchrijfDeb, fijn dat ik je heb laten lachen.
Hallo Fief, bedankt voor je uitgebreide feedback. De komma is weg. De eerste zin verwijst naar de traditionele beginzin van sprookjes en laat ik daarom zo, al is hij inderdaad lang uitgevallen. “Reserve” is een verwijzing naar Harry’s boek en laat ik daarom ook staan. Een elektrisch vuurtje is inderdaad een kacheltje. Natuurlijk is de scene niet realistisch, het is absurd bedoeld. De troonrede is de rede van de burgemeester van Samson, misschien kennen jullie die in Nederland niet. Ik begrijp ja andere opmerkingen, maar ik vond dit zo passen in dit verhaal.
Hallo Gi, oeps die dubbele t is nu weg. Grappig dat jij er een verwijzing naar Laurent is ziet, dat was niet zo bedoeld. Maar misschien kampen Harry en Laurent inderdaad wel met hetzelfde probleem.
Hallo Emily, Wat een drama!…
Lid sinds
1 jaar 7 maandenRol
Hallo Emily,
Wat een drama! Erg leuk. Soms vind ik de zinnen ietwat lang. Zoals bijv. deze: Toen de nieuwbakken koning op de eeuwenoude troon zat, met de scepter in de hand en de kroon op het hoofd, hield hij een troonrede. Maar dat is idd persoonlijk.
Hoi Emily, De eerste zin…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi Emily,
Dat had ik begrepen. Als eerste zin is hij dan ook goed gevonden, maar hij leest op deze manier niet lekker. De Denen kunnen dol zijn op komma's, als Nederlander blijf ik erbij dat te veel komma's een zin niet ten goede komen.
Wat een fantastisch drama…
Lid sinds
13 jaar 9 maandenRol
Wat een fantastisch drama dit sprookje! Alhoewel de uitkomst ervan voor vele Britten een echte nachtmerrie zou zijn. Ik heb het met veel plezier gelezen en vond het vlot geschreven.
Wat komma's betreft: je zou de laatste komma in de eerste zin prima weg kunnen laten.
Dag Emily Wat een verhaal!…
Lid sinds
5 jaar 11 maandenRol
Dag Emily
Wat een verhaal! Je zet de lezer op het verkeerde been door een sprookje te presenteren in absolute sprookjesstijl en dan komt te wreedaardige twist, het drama en dat laat je kletteren en van het blad afspatten.
Erg goed gevonden en fijn gedaan!
Johanna