Opdracht # 450 de buurvrouw

Wat een ellende. Graag gelezen. Vraag me wel af wat de buuf ooit heeft gedaan om deze frustratie te veroorzaken. Welkom op SOL

Originele titel, dat wel.

#GI: dit was mijn eerste verhaal op deze site (en geschreven), ik was me er niet van bewust dat ik een eigen titel moest bedenken. Mocht er een volgende keer komen, dan zal ik een eigen titel bedenken. 

Curtis, je bent niet de enige of de eerste die hier begint te schrijven en vergeet de regels te lezen die bovenaan staan en ook nog eens in de opdracht worden vermeld. Maar erg is het niet hoor, je kan trouwens nog altijd een andere titel bedenken en toevoegen. Welkom op dit forum. Je hebt een prettig lezend verhaal geschreven. Het woordje 'je' komt er wel erg veel in voor. Ik raad aan om het weg te laten waar het kan of het door een synoniem te vervangen. Om in de tekst wijzigingen aan te brengen staat er bovenaan de tab 'bewerken'. 

#GI, dank voor je feedback. Ik heb een paar keer het woordje “je” uit de tekst gehaald. 

Hoi Curtis, welkom op het forum. Ik vind het een leuk verhaal, alleen vind ik de je-stijl minder fijn. Het leest voor mij nu meer als een instructieverhaal. In de ik-vorm zou ik het mooier vinden, maar dat is persoonlijk. Het is wel vlot geschreven en ik ben benieuwd naar volgende verhalen.
Het is me ook niet helemaal duidelijk waarom je personage bang is voor de buurvrouw of daar therapie voor krijgt. Omdat ze je vraagt om koffie te komen drinken? 

Maar dan hoor je het, een scherpe stem die roept: “buurvrouw” en nog een keer, nog een keer, steeds harder: “buurvrouw”.  ---> achter een dubbele punt voor een gesproken zin moet het eerste woord met een hoofdletter.
 

#Fief: dank voor je feedback. De reden waarom ik de je-vorm gebruikt heb, is omdat het ook een beetje een instructie is. (Het ging eigenlijk vanzelf, alsof de hoofdpersoon hulp nodig had). De hoofdpersoon is niet alleen bang voor de buurvrouw, maar voor de hele wereld. Vandaar ook de therapie. 
Goed om te lezen dat dit dus niet duidelijk is, want dan weet ik dat ik dat anders moet aanpakken. 

De jij-vorm werkt voor mij dit keer juist wel. Het tekent de hoofdpersoon die als het ware zichzelf (moed) toespreekt. Ook het feit dat we niet te weten komen waar haar angst (voor o.a. de buurvrouw) vandaan komt, vind ik goed werken. Dat mijn nieuwsgierigheid niet opgelost wordt is ook wel mooi, daardoor ga ik zelf doormijmeren.

Van mij mag het woord 'echter' vervangen worden door een ander woord. Het komt wat archaïsch op me over en past niet zo in de toon van het verhaal.

Graag gelezen.

@ Hadeke: dank voor je feedback en leuk om te lezen dat jou de jij-vorm wel aanspreekt. Ik ben nog aan het nadenken over ‘echter’. 

Mooi in scène gezet en mooi de je-vorm. Daardoor portreteer je de verlammende angst en zet je een personage die worstelt met angst inzichtelijk neer.