De eerste keer dat ik haar tegenkom ben ik aan het werk in mijn tuin. Ze slaat een hand voor haar mond als ze me ziet en loopt naar me toe.
'U bent mijn redder, ' jubelt ze en slaat spontaan haar armen om me heen. Geschrokken en boos duw ik haar van me af.
'Ik weet niet wat u bedoeld. '
Met smekende ogen kijkt ze me aan.'Mijn naam is Karin en ik ben een zonaanbidster, weet u. Ik woon op de eerste verdieping met een balkonnetje van een bij twee meter. En u heeft een geweldige tuin op het zuiden. '
Niet begrijpend haal ik mijn schouders op en wijd mijn aandacht weer aan mijn planten. Met een beetje geluk gaat ze vanzelf weg.
'Als de zon gaat schijnen wil ik graag... natuurlijk als u het goed vind... bij u in de tuin komen liggen. U zal geen last van me hebben, beloof ik u. '
Ik weet het niet. Ik ben erg op mezelf en houd niet van vreemden in huis of in de tuin. Het beste lijkt mij haar te blijven negeren. Ik haast me mijn woonkamer in en loop door naar de keuken maar ze komt achter me aan.
'U lijkt me een aardige man, het betekent veel voor me. '
Zweet staat op mijn rug en ik tril. 'Ik wordt bang voor u, u bent erg opdringerig. U moet nu weggaan. '
Ik vermijd haar blik. Zoek steun bij het aanrecht. Gal uit mijn maag kruipt omhoog.
'Nou, 'zegt ze opeens.'Dat is dan afgesproken. Dank u wel. '
In de deuropening draait ze zich om.'Het is wachten op de lente. Laat maar snel komen.'
Giechelend loopt ze weg.

Die middag in mei breekt de zon door en ik besluit even lekker er met de fiets op uit te gaan. Genietend van een licht briesje, de rust in de natuur en een ijsje op de terugweg zet ik een paar uur later mijn fiets in de schuur en loop de tuin in. Ik houd mijn adem in en voel me alsof ik ieder moment in woede uit kan barsten.
Mijn buurvrouw ligt in een bikini die nauwelijks iets verhult op een ligstoel in mijn tuin en kijkt me lachtend aan.'Hallo, buurman. Kom er gezellig bij. '
Gedachten van afschuw razen door mijn hoofd. Ik staar naar haar zongebruinde lichaam. Een rood waas voor mijn ogen.... Dit is niet goed. Niet goed.
Woest ren ik de keuken in en trek iets uit het blok.
'Buuuurman, wat doet u nu? '
Haar roep gaat over in een langgerekte schreeuw...
Soms krijg je bezoek dat je liever niet hebt.