#447 Als twee vechten…
De zwarte ruin keek afgunstig naar de voskleurige Haflinger hengst. Die kon wel nog voor een nageslacht zorgen bij de bloedmooie, elegante, hagelwitte Lippizaner merrie die net op de weide haar intrede deed. Dat was hem niet meer gegund, nu men zijn mannelijkheid had ontnomen.
Haar dekken kon hij nog wel, dat is bekend in de paardenwereld. Ruinen die de merries dekken, terwijl de echte hengsten er na twee à drie keer de brui aan geven. Hij liet de Haflinger achter zich en draafde naar de Lippizaneese. In al haar blanke maagdelijkheid was deze wat schuw, maar toch beviel haar het glimmende zwart van haar bewonderaar. Natuurlijk zou ze zich niet door de eerst de beste laten bespringen, dus keek ze uit wat er nog meer te bespeuren viel in de buurt.
De Haflinger kwam statig naar haar toe. Enig, deze licht rossige kleur en die prachtige witte manen, dacht ze. Hij had een Zuid-Tirools accent, maar met haar volbloedige Habsburgse afkomst was dit geen probleem.
Het werd al snel een uitputtingsslag. Rennen maar, van hot naar haar met de twee Don Juans achter sneeuwwitje aan. Soms werd er gebriest, dan weer met de gehoefde voeten gestampt. Gelukkig voor de witte werden na een tijdje de zwarte en de vos in een aparte afspanning geplaatst.
Waarvoor het dienen moest, mag Joost weten, maar iedere dag werden de drie paarden samen gezet. Na enkele dagen werd het wat eentonig. Telkens weer, leidde de rivaliteit tussen de heren het tot een rennen van jewelste. De dame vond het eigenlijk wel prettig om achterna gezeten te worden.
Tot op de dag dat er uit het land van Tom Jones een pony toekwam. Halfwild, maar uiterst intelligent en met een uitzonderlijk uithoudingsvermogen. In het rennen versloeg hij meteen zijn concurrenten en wat meer was, de witte merrie was zijn avances zeer genegen.
In de mensenwereld werd wel eens neergekeken op mannen als Mick Jagger, Tom Cruise of Nicolas Sarkozy, die stuk voor stuk grotere vriendinnen hadden. Bij de mens kon naar verluid rijkdom en macht van de kleintjes een grote rol spelen. Zou dit in de dierenwereld ook zo zijn?
En of, maar hier speelde conditie en geduld de hoofdrol. Binnen de kortste keren haalde de Welshman zijn Habsburgse schone binnen. De knappe ruin en de mogelijk nog knappere Haflinger haalden het niet en moesten de aftocht blazen.
Onder het neuriën van het bekende Delilah van zijn streekgenoot, snoof de Welsh pony naar zijn sexgenoten: “Sorry guys, wie niet groot is, moet slim zijn.”
Hoi Schmetterling, een erg…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi Schmetterling, een erg leuk verhaal en vlot geschreven. Je schetst een levendig beeld. Ik twijfel of het een fabel is, of dat het een uitwerking van een spreekwoord is. Hoe dan ook, ik heb het wel met plezier gelezen.
bij de bloedmooie elegante hagelwitte Lippizaner merrie ---> achter bloedmooie en elegante hoort een komma.
Binnen de korst mogelijke keren ---> kortst. De uitdrukking is echter: binnen de kortste keren.
“Sorry guys,wie niet groot is, moet slim zijn.” ---> de extra spatie achter sorry mag na de eerste komma erbij.
Dank je Fief, het gaat over…
Lid sinds
2 jaar 9 maandenRol
Dank je Fief, het gaat over dieren die praten, dus zal het wel een fabel zijn zeker? Fijn dat je er plezier aan beleefde.
Ik vind het ook geen…
Lid sinds
3 jaar 2 maandenRol
Ik vind het ook geen prototype fabel, maar evengoed een leuk verhaal. Waarom iemand dag na dag een ruin, een merrie en een hengst (of zelfs twee) bij elkaar zou zetten, wachtend op ongelukken, is mij een raadsel, maar ik heet dan ook geen Joost. Het meest genoten heb ik van de beschrijving van de gewiekste Welshpony, want dat is precies wat het zijn: etters. Maar vaak wel heel leuke etters.
Joost was mijn vroegere…
Lid sinds
2 jaar 9 maandenRol
Joost was mijn vroegere buurman en hij had verstand van paarden. Welshpony's etters? Dat moet ik hem vragen, als hij nog leeft, Joost bedoel ik.
Dag Schmetterling Erg fijn…
Lid sinds
5 jaar 11 maandenRol
Dag Schmetterling
Erg fijn geschreven en ik las het graag, maar om een fabel te zijn zou je er eigenlijk een les aan moeten koppelen.Ik zie vooral snelheid bij de pony en zou dat niet meteen slimheid noemen. Bij een fabel is er altijd een les, die gespeld wordt door een dier (of enkele dieren) die met elkaar in conversatie gaan maar die in feite de mens weerspiegelen.
Johanna
Dank je Johanna voor de…
Lid sinds
2 jaar 9 maandenRol
Dank je Johanna voor de reactie. Ik dacht dat de laatste zin wel een beetje een les was van de pony aan de twee grote dieren terwijl hij als 'kleinste' de merrie 'binnenhaalde'. Hij kon dus niet alleen hard lopen. Daarnaast vond ik de gedachten die door de dieren uitgewisseld werden wel heer erg lijken op wat mensen zouden zeggen. Nu ja, dit zijn vijgen na Pasen want de punten zijn al uitgereikt. Toch content dat je het fijn geschreven vond.
Dag Schmetterling, Wie…
Lid sinds
1 jaar 9 maandenRol
Dag Schmetterling,
Wie niet groot is moet slim zijn. Heerlijke ironie. Een leuk verhaal bedacht met de paardachtigen. De kennis die je gebruikt over het diersoort en verwerkt in je tekst vind ik ook bewonderingswaardig. Daarnaast heeft het een nette opbouw en leest het lekker wet. Met plezier gelezen.
Groetjes
Sensei, bedankt. Ik bewonder…
Lid sinds
2 jaar 9 maandenRol
Sensei, bedankt. Ik bewonder jouw activiteit op dit forum en je rake commentaren.
Nog dit voor wie het niet…
Lid sinds
2 jaar 9 maandenRol
Nog dit voor wie het niet door had: het gaat hier wel degelijk om de uitwerking van het spreekwoord: 'Als twee honden vechten om een been, loop een derde ermee heen' (cfr. de titel).
Hmmm, maar dat maakt het nog…
Lid sinds
5 jaar 11 maandenRol
Hmmm, maar dat maakt het nog geen fabel
Johanna
Hoi, Schmetterling, mogelijk…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Hoi, Schmetterling, mogelijk geen fabel maar wel fabelachtig goed bedacht met die allusies op beroemdheden met grote lange vriendinnen en de verwijzing naar Tom Jones, hilarisch.
Zo leer je nog eens wat over…
Lid sinds
1 jaar 8 maandenRol
Zo leer je nog eens wat over paarden!