#445 Spartaans leven

Eline, wij verwelkomen hier graag nieuwe forumleden en als eerste bijdrage is dit wel een spannend verhaaltje. Wil je er wel even de regels op nalezen zoals: een originele titel bedenken en zich houden aan de woordenlimiet van de opdracht. Er staan trouwens veel woorden in de tekst die kunnen geschrapt worden. 

Ik vind dat je de sfeer heel mooi hebt neergezet. Je zit inderdaad wel over het aantal woorden heen (554 in plaats van 500), maar met wat zinnetjes schrappen hier en daar kom je daar wel uit.

Ik vind alleen het einde een beetje plompverloren. Het voelt niet af, nog.

Dat is het moment dat hij zich realiseerde dat hij geboren was als straatrat en zou sterven als straatrat

Zou beter werken als eindzin.

Oh, en Mona is niet echt een Arabische naam :) Als zij uit dezelfde streek als hij komt, moet zij natuurlijk ook een Arabische naam hebben.

Beklemmend stukje en ik denk niet ver bezijden de waarheid. Mis hier wel de protoganist in het verhaal. En misschien omwille van de authentiek Mona een egyptische naam geven. Sumira misschien.

Hoi Eline, 

Een mooie interpretatie van de opdracht, die je ook nog eens in meerdere opzichten laat terugkomen. Je schetst het algehele beeld erg goed, maar bent daar ook een beetje ´overenthousiast´ in, naar mijn idee. 
Je schrijft:
Dit is het dan, mijn leven. Hard werken, als stront behandeld worden, nooit genoeg geld, geen nageslacht en een onderkomen waar nog geen voordeur in zat. Als een stel beesten leefden ze er, niemand zag hen staan, niemand gaf om hen. Alleen als ze iets nodig hadden. ´Ahmed, waar is mijn post? Ahmed, til even mijn boodschappen, Ahmed, wanneer maak je de lift, Ahmed, maak het trappenhuis eens wat vaker schoon!’

Dat vind ik net iets te veel woorden/voorbeelden voor wat je duidelijk wil maken. Als je dat vervangt door bijvoorbeeld:
Dit is het dan, mijn leven. Staartarm, geen kinderen en als vuil worden behandeld, behalve dan wanneer iemand iets van me moet dan kan je de eigenlijke gevoelens die daarbij komen kijken wat meer uitlichten. De schaamte, het bloed dat borrelt van woede, zulke dingen. 
Nu voer  met deze opsomming je het tempo op waar dat niet echt in het voordeel werkt. Het is meer razen over die feiten dan het echt voelen. 

Als je alles en iedereen die klaagt net iets minder woorden geeft om het voorbeeld uit te werken, en wat meer stilstaat bij wat dat teweegbrengt, kun in dit geval letterlijk korter en krachtiger schrijven. 

Dat gezegd hebbende: je tekst spreekt inhoudelijk zeker aan en in de basis is het goed genoeg om de ellende van je personages over te laten komen. Het leest, ondanks die 'hikjes' toch nog fijn weg! 

Goed gedaan! 

Groet, 

Nadine

Hoi Eline, welkom op het forum. Je hebt al de nodige aanwijzingen gekregen wat betreft een eigen titel, hoeveelheid woorden en krachtiger schrijven. Ik sluit me aan bij de opmerking dat het een beklemmend verhaal is. Het is een triest verhaal, je hebt de ellende goed verwoord. Graag gelezen.

Ik zou nog toe willen voegen dat het beter leest als je de gesproken zinnen op een nieuwe regel begint en per spreker onder elkaar zet. Dan krijg je een beter beeld wie wat zegt. Misschien dat het in de tegenwoordige tijd nog meer binnenkomt. 

Waar betalen we jou nu eigenlijk voor?”.   --> de punt hoeft niet meer als er een uitroepteken of vraagteken staat.

“Ik meen het Ahmed, mijn hoest wordt met de dag erger”.  --> de punt hoort voor het aanhalingsteken te staan.

Dank iedereen voor de waardevolle feedback! Ik ga ermee aan de slag!