Je hele verhaal gaat van tegenwoordige naar verleden tijd (mijn partner vindt, besloot op te voeden, sprak Nederlands, gaan naar een Nederlandstalige school etc) waardoor je helemaal niet snapt in welke tijd we leven. We kunnen niet aan het terugkijken zijn, want in de tegenwoordige tijd gebeurt van alles, maar we kunnen ook niet in het heden zitten want in het verleden gebeurt ook van alles.

"Ze gaan naar een Nederlandstalige school maar alle vakantiestages gaan door in het Frans." vakantiestages? En het lijkt me dat het woordje "door" daar niet hoort.

"verblijf in verschillende continenten" - in moet hier op zijn.

"Zoals het Franse spreekwoord zegt:  Les extrêmes se touchent, vonden ze elkaar in de liefde." lijkt me een wat kromme zin.

En in "Paradoxaal, stond ik steeds paraat" hoort die komma daar niet.

Je titel klopt wel helemaal met de inhoud :) Soms is het op voorhand moeilijk te zeggen of een opvoeding écht fout is of gewoon alleen maar jouw smaak niet he?

Lol.

Ok dan ^^

Dat vakantiestages een Belgisch woord was wist ik niet. Weer wat geleerd.

Hoi Gi, 

Je hebt inhoudelijk een aantrekkelijk verhaal, maar ik kan niet zo veel met de vorm. Je begint met:

“Je gaat je er niet mee bemoeien.”
Mijn partner vindt dat ik mij niet moet mengen in de discussie van mijn dochter en schoonzoon omtrent de opvoeding van hun kinderen, onze kleindochters.

Dat impliceert dat je met het personage mee gaat kijken in hoe die ruzie zich ontvouwt, in het moment zelf, maar de rest van het verhaal leest als een dagboek waarin alles al gebeurd is of waar het personage reflecteert op alles in plaats van dat het de zaken zelf beleeft. Daardoor heb ik er moeite mee echt je verhaal in te komen. 

Je beschrijft wel mooi hoe de familieleden zich persoonlijk ontwikkelen. Eerst de ouders en dan de kinderen: hun routines, hun drijfveren en karakter. Het sluit ook inderdaad erg mooi aan bij iemand die zich verzet om zich ergens volledig op te storten. Dáár zou ik meer van willen lezen, in de 'praktijk'. Wat doet jouw hoofdpersonage daar persoonlijk mee? Wat is wèl diens rol in het verhaal, in plaats van het alleen maar te observeren? 

Een goed verhaal dus, met veel inhoud en potentie, alleen ben je er naar mijn mening er de verkeerde kant mee opgegaan. Als je dat nog zou veranderen, dan weet ik zeker dat je een prachtige familiekroniek in handen hebt .

Groet,

Nadine

Hoi Gi, ik vind het wel mooi hoe de hp kijkt naar de opvoeding van zijn kleinkinderen. Hij is het er niet mee eens, maar is wel trots op wat ze ermee bereikt hebben. Aan de andere kant kun je je afvragen of de kleinkinderen gelukkig zijn met hun leven. Desalniettemin vlot geschreven en graag gelezen. 

De eerste zin voegt voor mij niets toe. Je zegt nu twee keer achter elkaar hetzelfde. "Mijn partner" in de tweede zin leest wel afstandelijk, het is tenslotte de grootmoeder (als ik mag aannemen dat de hp mannelijk is, want ik heb jou erbij in gedachten) van de kinderen. Tenzij de hp een nieuwe partner heeft, natuurlijk.

Zoals het Franse spreekwoord zegt:  Les extrêmes se touchent, vonden ze elkaar in de liefde. -->  zo leest de zin voor mij ook krom. Misschien: ze vonden elkaar in de liefde, of zoals het Franse spreekwoord zegt: Les extrêmes se touchent.

Dag Gi, 

Interessant hoe je HP het niet eens was met de opvoeding, maar tegelijkertijd is op hun waarschijnlijke toekomstbeeld. Wederom een leuk verhaal neergezet. Graag gelezen.

Groetjes