Dit verhaal bevat sporen van een scherpzinnige mening van een man wiens geloofsovertuiging het beeld van de hedendaagse genderdiscussie niet accepteert.

Toen ik zag dat de zitbanken in het centrum nu ook al in de kleuren van de regenboog geverfd waren, knapte er iets in mij. Alsof dit de druppel was die de emmer deed overlopen. De ergernis nam toe. Ik kon niet meer stil zijn. Ik moest en zou spreken. De woorden in mijn keel smeekten om verlost te worden uit hun gevangenschap. Langzaam liep ik naar het stadsplein op deze drukke zaterdagmiddag.               

“Waar gaat het toch heen met de beschaving? Als het misselijkmakende idee van de jaarlijkse gaypride en de mogelijkheden voor geslachtstransitie al niet erg genoeg zijn, is er nu ook nog eens de klinkklare onzin van de hedendaagse genderdiscussie. De ruimte om jezelf te kunnen identificeren als wat dan maar ook, met de reden dat iemand zich zowel geen man als vrouw voelt, is in mijn ogen volslagen belachelijk.       

Tijdens de schepping van de mens creëerde God maar twee genders, de man en de vrouw. Voordat de onderontwikkelde atheïsten beginnen met mekkeren, zal ik jullie een stapje voor zijn. Jullie zeggen dat volgens wetenschappers is geconcludeerd dat wij een product zijn van de evolutietheorie. Allemaal heel leuk en aardig, maar heb jij ooit een aap gezien die zowel geen mannelijke als vrouwelijke identiteit had? Het feit dat er neukfouten zijn in ons systeem, die het natuurlijke proces in geaardheid verkeerd hebben begrepen, is weer een andere discussie. Voor nu houd ik het bij de misverstanden over het aantal genders. Een paar eeuwen geleden zou je met zulke opvattingen als heks op de brandstapel eindigen. Als dit concept teruggehaald wordt naar vandaag de dag, kunnen we misschien de mentale gezondheid van de mens genezen.”