Getinkel
Terwijl ik op haar wacht op het balkon rond het restaurant, kijk ik uit over de stad en over de rivier met de oude brug. Vijf jaar geleden is het alweer en vandaag vieren we dat met een dinertje in hetzelfde restaurant.
“Hier wilde je altijd eens gaan eten. Ik wilde je verrassen,” had hij gezegd.
“Lief.”
Hij was nerveus, niet eens helemaal zeker dat ze “Ja” zou zeggen.
“Je neemt toch geen vlees, hè?” vroeg ze dringend.
“Nee lieverd.” En voegde er in gedachten aan toe ‘Zeker niet op deze dag’. Hij bestelde de duurste Chardonnay op de kaart. De serveerster had prachtige donkere ogen en hij glimlachte vriendelijk. Hij was zich bewust van Ellens scherpe blik.
“Zo?” zei ze, “wil je indruk maken?”
Hij voelde de kritiek in haar vraag. “Zeker, op jou,” zei hij met zijn liefste glimlach. “Maar excuseer me even.” Er was vrij luide muziek op het toilet en daardoor mistte hij het tinkelende geluid van metaal op de tegelvloer.
Het eten was voortreffelijk en toen de kaas met de port op tafel stond, stond hij op en ging naast haar stoel op zijn rechterknie.
“Wat doe je nu?” vroeg ze met een glimlach, frommelend met haar servet.
Met een wat gespannen lach op zijn lippen tastte hij in zijn rechter broekzak. En nog eens. Hij stond op en voelde in zijn andere broekzak, daarna in zijn jasje. Ellens gezicht was gespannen, ze keek nerveus rond. Inmiddels hadden ze de aandacht van minstens de helft van de gasten gevangen, die gespannen, maar geamuseerd toekeken.
“Ik had die ring toch in mijn zak,” stamelde hij, nog steeds tevergeefs zoekend.
“Wat ben je toch een onhandige kluns,” zei ze kwaad, stond op, vroeg om haar jas en vertrok.
Hij wist niet goed wat hij moest doen, achter haar aan gaan of haar even laten afkoelen. Nadat het geroezemoes om hem heen wat was verstomd, kwam de serveerster naar zijn tafeltje toe en ging tot zijn verbazing tegenover hem zitten. Ze keek hem met haar mooie donkere ogen glimlachend aan.
“Wil je met me trouwen?” vroeg ze en haalde de ring uit haar schort. “Ik ben Aicha. Lag op het toilet.”
Ik hoor nog het applaus dat om ons heen klonk. Een ontlading voor alle toeschouwers. Als ik me mijmerend weer omdraai op het balkon, komt Aicha aanlopen, haar ogen nog even stralend als toen.
“Hallo lief."
Hallo Hans, ik zie dat je…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hallo Hans, ik zie dat je heel lang lid bent. Welkom op het forum.
Mooie terugblik. Grappig hoe het huwelijk tot stand kwam. Ik vind het een mooi verhaal, maar ik denk dat het met wat herschrijven nog beter kan worden. Hier en daar vind ik de woordvolgorde niet lekker lezen, maar dat is wellicht een kwestie van smaak. De zinnen zouden ook wat strakker kunnen. Verder wel met plezier gelezen.
De eerste en de laatste alinea heb je in de ik-vorm hebt gezet en de terugblik in de derde persoon. Dat moet voor mijn gevoel ook de ik-vorm zijn. Waarom zou je een herinnering van jezelf in de derde persoon zetten? Of je moet ook de eerste en laatste alinea in de derde persoon zetten.
kijk ik uit over de stad en over de rivier met de oude brug. ---> de tweede "over de" kun je ook weglaten. Dan leest de zin vlotter.
“Nee lieverd.” En voegde er in gedachten aan toe ‘Zeker niet op deze dag’. --> gedachten hoeven niet tussen aanhalingstekens.
niet eens helemaal zeker dat ze “Ja” zou zeggen. ---> ja hoeft niet met een een hoofdletter en ook niet tussen aanhalingstekens.
“Zo?” zei ze, “wil je indruk maken?” ---> Door het eerste vraagteken sluit je de zin. Dan moet wil met een hoofdletter. Misschien mooier:
“Zo,” zei ze, “wil je indruk maken?”
“Ik ben Aicha. Lag op het toilet.” ---> zo leest het alsof Aicha op het toilet lag. Misschien de volgorde iets aanpassen. Bijvoorbeeld.
“Wil je met me trouwen?” vroeg ze. “Ik ben Aicha." Ze haalde een ring uit haar schort. "Dit lag op het toilet.”
“Hallo lief." --> voor een aanspreking hoort een komma.
Laatste zeurtje: zet het nummer van de opdracht voor de titel, dan weet de desbetreffende coach op welk verhaal ze moet reageren. Ook voor de forumleden handig om te weten bij welke opdracht het verhaal hoort.
Dank je wel Fief, hier heb…
Lid sinds
15 jaar 10 maandenRol
Dank je wel Fief, hier heb ik wat aan.
Ik sluit me aan bij Fief,…
Lid sinds
12 jaar 1 maandRol
Ik sluit me aan bij Fief, een mooie verhaal opzet, maar het kan wat strakker. Ik kom niet echt in je verhaal, hoewel ik de lijn en het plot wel snap, blijf ik teveel op afstand en voel niet mee met de hoofdpersoon. Dat komt voor mij -wat Fief ook aanstipt- in de wisseling van eerste, naar derde, naar eerste persoon, maar ook doordat je regelmatig teveel uitlegt. De spanning en ongemak lees ik vaak al tussen de dialoog door, extra uitleg haalt me uit het verhaal.
Kortom: mooie opzet van wat een sterk verhaal kan worden. Daar zijn geen grote ingrepen voor nodig. Het ligt al in het verhaal zelf besloten.