Hoi Martinez, wat een leuk verhaal. Mooi hoe je er een moeder kind verhaal van hebt gemaakt. In die zin heb ik het graag gelezen.
De 500 woorden halen is niet het doel. Als je dwangmatig gaat schrijven om maar aan het aantal woorden te komen, schiet je het doel voorbij.
Veel zinnen zouden naar mijn smaak strakker kunnen met meer show en minder tell. Je gebruikt veel komma's in de zinnen die er niet hoeven of je laat ze weg waar je zou verwachten. Bijzinnen hebben een functie, maar maken het lezen niet altijd prettig.
Ik vond een aantal zinnen waar ik over struikelde, misschien een kwestie van smaak.

ik weet het. Ik weet nog  ---> Dit leest niet fijn. Misschien bij de tweede zin: Ik herinner me nog 

Het liefst was ik meteen weer teruggedoken in mijn moeder 2021. Maar die was net vertrokken. ---> de "maar" in deze zin is een voegwoord en  achter een komma. 
https://taalhelden.org/bericht/wanneer-zet-je-een-komma

Vooral veel over de mensheid, een typische planetaire levensvorm, die groeit en groeit, en die zichzelf nogal belangrijk acht. ---> de komma's achter levensvorm en groeit hoeven niet. Het maakt de leesbaarheid niet beter.

En, toegegeven, andere vormen van leven aardig aan zich heeft weten te onderwerpen. ---> om een overload aan komma's te voorkomen, kun je "En" weglaten.
Toegegeven, andere vormen ...

Ze kennen ons, en wij kennen hen. Maar of we elkaar ooit zullen begrijpen?  ---> Deze twee zinnen kun je als één zin schrijven:
Ze kennen ons en wij kennen hen, maar of we elkaar ooit zullen begrijpen? 

Mensen noemen onze opvolging 'nieuw begin'. Iedere keer beginnen ze opnieuw.  ---> de tweede zin voegt niet veel toe. Te veel uitleg. De lezer snapt het wel.

Er zijn overigens bepaalde wakkere individuen, zoals bijvoorbeeld ene Jasper op een middelbare school in het grondgebied Nederland. Vroeg zich af of een begin niet per definitie nieuw is. Zulke slimmerds zitten er ook tussen. ---> dit kan naar mijn idee vlotter:
Er zijn overigens bepaalde wakkere individuen, zoals ene Jasper op een middelbare school in  Nederland die zich afvroeg of een begin niet per definitie nieuw is.
De laatste zin is dubbelop, in de eerste zin zeg je ook al zoiets.

Maar de meeste mensen gedragen zich als een kudde. En ten tijde van onze wisseling nemen ze zich massaal allerlei acties en daden voor. ---> Een zin beginnen met "En" kan, maar in dit geval hoort hij gewoon aan de eerste zin. Tenzij je het weglaat, dan klopt hij als tweede zin wel.

Even leek het er op dat een andere levensvorm, virussen genaamd,  roet in het eten van de mensheid zou gooien. 

Gaandeweg het jaar, mijn leven,  won de mensheid van deze  virussen. Tenminste zo lijken de sterren, bij mijn vertrek nu, te staan. 

Ik zou de witregel tussen deze zinnen weglaten. Ze horen bij elkaar. Na mensheid hoort nog "het" te staan. De komma achter sterren past beter achter tenminste. De twee laatste zinnen kunnen strakker: 
Gaandeweg mijn levensjaar won de mensheid het van deze virussen. Tenminste, zo lijken de sterren bij mijn vertrek te staan.

Hoe dan ook, de meeste voornemens waren, tijdens mijn leven, al snel weer vergeten.  ---> te veel komma's stropen de zin. De laatste twee kunnen gewoon weg.
https://onzetaal.nl/taalloket/komma-algemene-regels

En dat alles het liefst heel luid en met veel gevoel voor drama. Want dat is wat mensen doen. ---> Want is hier een voegwoord en hoort achter een komma.

Martinez, wat geweldig dat Jasper een rol heeft in jouw verhaal! Deze zin: Met hun 'gedachten' kunnen ze vooruit en achteruit denken, maar ze vergeten vaak om in het nu te zijn.' vind ik treffend. Qua insteek dacht ik ongeveer hetzelfde bij deze opdracht en jouw uitvoering hiervan is erg goed, daarom leuk om te lezen. Met name ook 'de levensvorm die zichzelf nogal belangrijk acht', top!

M

Dag Martinez

Wat een fijne tekst. Dat je er een geboorte van maakt, is goed gevonden en vind ik een fijne insteek.  Ik ben Fief ook dankbaar voor de bemerkingen die ze erg gedetailleerd geeft: daar sluit ik me bij aan want zo maak je de tekst aangenamer om te lezen.

Dat vergt m.i. geen grote ingrepen, maar vooral eens nagaan aan welke zinnen je wat kan schaven.

Maar ik vind het wel tof hoor.

Johanna

Hoi Martinez, inderdaad een mooi verhaal, ik las het graag. De vondst van de nanoseconde en hoe je de mensheid als een andere entiteit typeert vind ik treffend, met als laatste de 'bron van vermaak'. Mooie observatie dat de mensheid vergeet in het hier en nu te zijn!