#435 Wil je niet meer terug zien

' Laat ik duidelijk zijn, Erwin. Ik wil je hier niet meer zien. '
Erwin zat tegenover mij, met moeite hield hij zijn ogen open.
Dat kon komen doordat ik ze dicht had geslagen. Soms moest je geweld gebruiken om sommige mensen iets duidelijk te maken.
' Maar ik ben verliefd op haar, ze is ook gek op mij, ' stamelde hij.
Ik schudde mijn hoofd.' Je laat haar met rust. Je hebt al een gebiedsverbod gekregen van de rechter en een contactverbod. '
Mijn stem galmde door het kantoor. ' Zorg ervoor dat dit jaar jouw jaar wordt. Ga een baan zoeken, een vrouw die ook van jou houd.'
Ik stond op en liep om de tafel heen, legde mijn handen op zijn schouders.
' Je bent nog jong en de wereld ligt voor je open. Verpest het nu niet meer. '
' Maar ik heb haar mishandeld, 'zei hij met tranen in zijn ogen.' Haar voor dood achter gelaten. '
' Daar heb je straf voor gehad, nu is het tijd om te laten zien dat je daar iets aan hebt gehad. '
Ik liep terug naar mijn bureau, trok een la open en pakte er een tas uit.
' Deze is voor jou, 'zei ik. 'Je spullen en wat geld om de eerste dagen door te komen. Je meld je bij de Walmart morgen en vraagt naar Mr. Bullow. Die zet je aan het werk. Ook meld je je bij de reclassering. Alle adressen zitten in je tas. '
Erwin zat me aan te gapen, bezig de informatie te verwerken.
' Een nieuw leven, 'fluisterde hij. 'Ik ga het nieuwe jaar goed beginnen. '
Hij stond op en een brede glimlach gleed over zijn gezicht. ' Dank je, sheriff. Dankzij jou zie ik mijn toekomst nu veel beter in. '
Hij sprong op en greep de tas uit mijn handen. ' Je zal me hier niet meer zien. Van nu af aan ga ik mijn leven leiden als een godvrezend en eerlijke burger. '
Ik schonk hem een dankbare blik. 'Doe het voor jezelf, Erwin. Niet voor mij. Ik ben slechts een instrument in de hand van God. '
Bijna juichend van geluk verliet hij het kantoor. Mijn assistent kwam binnen en snoof minachtend.' En, wat denk je. Zie je hem terug. '
Ik haalde mijn schouders op.' Denk het niet. Heb een baan aangenomen in Florida. Duizenden kilometers verderop. '
En schaterlachend verliet ik het kantoor.