#433 Freeze! 

Op schiphol was het berekoud geweest. Maar op de rechtstreekse vlucht naar Florida was ze warm en lui geworden. Had ze gedommeld. Suf gesust door de vliegtuigmotor en de gedempte geluiden in de cabine.

Midden in de nacht was ze aangekomen op Miami International Airport. Had een taxi naar haar hotel genomen. Haar Mexicaanse taxichauffeur had haar gewaarschuwd: 'Wij Zuid Amerikanen moeten ons om de haverklap identificeren. Altijd je ID bij je dragen!' Tuurlijk, zou ze doen. Gracias.

Ze kon haar hotelkamer nog niet in. Of ze haar paspoort achter wilde laten, dan konden ze haar vast inchecken. Kon ze straks meteen doorlopen.

Maar goed, dat straks duurde nog zeker vier en een half uur. Dat was dan weer jammer, want ze had wel zin in een douche. De reis van zich afspoelen. Dan toch maar vast gaan kijken bij haar nichtje? Taxi!

Ze is achterom gelopen. Er deed niemand open. Maar goed, het is dan ook midden in de nacht. Even pootjebaden in dat zalige zwembad?

Ze weet ook het fijne niet van de situatie hier, realiseert ze zich. Want hoe kan haar nichtje in zo'n prachtig huis wonen? Ze is toch illegaal in de States? Zou ze misschien hier in de huishouding werken, net als zij al die jaren geleden?

Zij was ook ooit illegaal in dit land aangekomen. Ze kwam Hans uit Amsterdam híér tegen in het hotel waar ze werkte.  Door met hem te trouwen kreeg ze de Nederlandse nationaliteit na 3 jaar huwelijk.

Nu zit ze hier, met haar voeten in een verlicht zwembad. Ze kijkt naar haar wiebelende voeten, voelt het water tussen haar tenen bewegen. Een beetje nerveuze kriebel in haar buik. Dit is ook een rare situatie: ze zit hier in een onbekende tuin, binnen is alles donker. Ze ziet zichzelf van opzij zitten in de enorme raampartij van deze luxe bungalow. 

Ineens flits het haar hoofd in: als ze maar niet voor illegaal wordt aangezien! Ze heeft haar paspoort niet bij zich! Achtergelaten in het hotel, lekker slim. Maar ach, er is hier verder niemand. Niemand die naar haar ID kan vragen. En dan nog, ze ís Nederlandse. Maar jeetje, je moet er toch niet aan denken: een Don Johnson die hier ineens met een getrokken pistool achter de struiken vandaan springt: Freeze! Miami vice!

Brrr, nare gedachte. Ze staat op en loopt naar het enorme raam. Nog eens naar binnen gluren. Blote natte voeten over de houten terrasplanken. 

Het buitenlicht springt aan, en geschrokken ziet ze zichzelf staan, weerspiegeld in de donkere ruit. Als aan de grond genageld. Ogen als schoteltjes, vingers gespreid. Bevroren in het volle licht.