#432 - De hoofdprijs
Ik doe de deur open en in de opening staat een jong stel. Hippe kleren en blije gezichten. “Kom binnen,” begin ik, “het sneeuwt en het is steenkoud.”
“Ik kan het nog steeds niet geloven,” zegt de vrouw, “het is zo gaaf dat we gewonnen hebben! Ik bedoel maar, gisteren zaten we nog in ons appartement en vandaag hier, in de sneeuw, hoog in de bergen en een magisch weekend in het vooruitzicht.”
Magisch wordt het zeker, dacht ik, maar dan van de donkere soort. Hardop zeg ik: “Jullie hebben het weekend in onze berghut dik verdiend, die slagzin was de allerleukste. We hebben hem al op onze website gezet.”
“O, echt? Wat gaaf. Ik ga straks gelijk even kijken.”
“Doe dat. Hier zijn de sleutels. Je moet daar links dat pad omhoog nemen, dan kom je er vanzelf. De koelkast is gevuld en de open haard is al aan. Veel plezier dit weekend.”
Met zijn allen lopen we naar de deur. “Een ding nog, op de logeerkamer staat het raam op een kier. Die moet nog even luchten. Ik zou het fijn vinden wanneer je dat zo laat. Als je de deur dicht houdt, dan heb je er geen last van.”
“Doen we. Alvast heel erg bedankt voor dit weekend. Doei!”
Ik kijk ze na en zeg zachtjes tegen mijn vrouw: “Eigenlijk moeten we hun bedanken.”
Mijn vrouw zucht. “Kan het echt niet anders, het lijkt een leuk stel.”
“Onze voorgangers hebben het op een andere manier geprobeerd en je weet hoe dat afgelopen is. Doordat zij het anders wilden doen zijn wij de nieuwe verzorgers.”
Ze zet haar handen in haar zij. “Ik wil het eigenlijk niet meer, ik trek het niet. Waarom moeten het mensen zijn? Waarom niet een beer of zo? En waarom met Kerst? Altijd maar met Kerst, dat is een feest van vrede en niet van … dit!”
“Ik heb geen antwoorden voor je schat. Het gaat al duizenden jaren zo. Eén keer per jaar moet het gevoerd worden en helaas is dat met Kerst. Wees nou maar blij dat wij de truc met de prijsvraag hebben, anders hadden wij het op een andere manier moeten regelen. Met geweld. Dat wil je toch ook niet?”
“Nee, natuurlijk niet.” Ze laat haar schouders zakken.
“Ik app even naar de cirkel dat het geregeld is.” Terwijl ik aan het appen ben, kijkt mijn vrouw bezorgd naar buiten. Ik leg een arm om haar schouders en zeg: “Ik weet het schat, het is niet eerlijk. Maar als het boven geen offer vindt, dan komt die naar beneden. En wie zijn dan de klos?”
“Dat zijn wij.” fluistert ze en ze sluit de luiken.
Ik geef haar een zoen op haar voorhoofd. “Kom, dan gaan we naar bed en ik weet niet wat jij doet, maar ik doe oordopjes in vannacht.”
In de beste Tacostijl…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
In de beste Tacostijl. Lekker gruwelen. De oordopjes zijn een goede vondst, maar hoogst onwaarschijnlijk dat de man die in doet, de vrouw daarentegen.
Brrr, een verhaal om koud…
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
Brrr, een verhaal om koud van te worden. Lekker griezelig verhaal met een prachtige slotzin.
Met de beginzin heb ik meer moeite: Ik doe de deur open en in de opening staat een jong stel. Naast het gegeven dat ik open en opening vlak na elkaar stilistisch niet mooi vind, vind ik het ook vreemd dat ze daar staan, want dat lijkt mij niet mogelijk. Of zijn ze na het openen van de deur snel op de drempel gesprongen?
Nou, ik denk nu wel drie…
Lid sinds
10 jaar 1 maandRol
Nou, ik denk nu wel drie keer na voor ik aan een slagzinwedstrijd mee doe.
Bibberend van je verhaal genoten.
Hoi Taco, ik ben benieuwd,…
Lid sinds
13 jaar 9 maandenRol
Hoi Taco, ik ben benieuwd, aan wie gaat het onfortuinlijke stel gevoerd worden? Ik gok op de verschrikkelijke sneeuwman. Een verhaal om het koud van te krijgen! Geschreven met veel spanning.
Kerst schrijf je zonder hoofdletter. Ik struikel over ' Ik kijk ze na'. In mijn verbeelding zie ik hoe ze bij de deur staan, nadat de deur door het stel is dicht gedaan. Hoe kan de hp ze dan nakijken door een dichte deur?
Hoi Taco, lekker Taco-…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi Taco, lekker Taco- verhaal weer. Genoten.
maar dan van de donkere soort. --> het donkere soort
met Kerst? --> kerst mag met kleine letter. Chantal was me al voor.
https://onzetaal.nl/taalloket/kerst-kerst
“Dat zijn wij.” fluistert --> punt moet een komma zijn
Oh, nu begrijp ik pas dat de…
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
Oh, nu begrijp ik pas dat de man ze niet in de berghut zit op te wachten, maar dat het stel van hun huis naar het huis van de man (en vrouw) gaan om de sleutel voor het huis in de bergen op te halen. Pffff!
Ik lees het alsof de…
Lid sinds
3 jaar 2 maandenRol
Ik lees het alsof de eigenaar van de berghut het winnende stel wel opwacht in de berghut en ze daar achterlaat. Ik had graag meer duistere waarschuwingssignalen teruggelezen wat het winnende stel in de wind zou slaan. Maar het idee vind ik heel goed. Er is 1 zin, 'ik ga straks gelijk even kijken' . Of je kijkt straks, of je kijkt gelijk.
M
Dank jullie wel voor de…
Lid sinds
3 jaar 2 maandenRol
Dank jullie wel voor de opbeurende commentaren. Ik heb een tussenzin geplaatst waardoor het duidelijk is dat het stel bij het woonhuis van de verhuurders wordt ontvangen om ze daarna naar de berghut te laten gaan.
Ik ben overigens best jaloers op jullie sprookjes, echte sprookjes. Mij lukt het niet, wanneer ik een onschuldig verhaal in mijn hoofd heb, wordt het snel moord en doodslag. Ik kan niet anders. Ik realiseer mij dat mijn verhalen qua genre voorspelbaar worden. Ik ga echt proberen daar wat aan te doen.
Wat dit verhaal betreft heb ik veel ruimte gelaten voor jullie om zelf een boeman te bedenken die zich te goed gaat doen aan de niets vermoedende vakantiegasten. Ik hoop dat ik jullie daarmee een paar onrustige momenten heb bezorgd.
Grtz,
Taco
Dank voor het onrustige…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
Dank voor het onrustige moment!
genoten!
GG!
Een fijn griezelverhaal…
Lid sinds
6 jaar 8 maandenRol
Een fijn griezelverhaal Taco, waarin we als lezers al snel merken dat de prijsvraag een gitzwarte hoofdprijs oplevert. De oordopjes zijn een mooi detail, waardoor ik me van alles voorstel bij wat er die nacht staat te gebeuren. Je laat ons goed onze eigen fantasie gebruiken voor de invulling.
En een tip; schrijf meer beeldend. Schrijf bijvoorbeeld oude berghut in plaats van berghut en kronkelend rotspad in de mist, in plaats van pad. Laat je hoofdpersoon niet zeggen, ‘het sneeuwt en het is ijskoud,’ maar laat het hippe stel drijfnat in de deuropening staan, rillend en met ijspegels in het knotje van de jongeman, die verlegen glimlacht. Zo komt je verhaal nog meer tot leven, en wordt het krachtiger.