#432 Het startsein (herschrijf)

Hallo Fief, heel leuk verhaal en als altijd vlot geschreven, hoewel het een beetje traag op gang komt naar mijn mening. Ik denk dat jij beter schrijft als je een strakkere woordenlimiet krijgt. Leuk gevonden namen ook voor de kabouters.
Ik had geen idee wat suppen is, heb weer wat bijgeleerd.

Hoi Emily, bedankt voor het lezen en je reactie. Tja, ik heb getracht een sprookje te schrijven. Dat zal voor de een beter uitvallen dan voor de ander. Ik denk ook niet dat het echt mijn genre is, maar het was leuk om te proberen. Ik zag het op een of andere manier wel voor me.

Leuk gevonden Fief, en heb het graag gelezen! Ik zag het tafereel ook voor me, het ongeduld, hoe ze op elkaar klimmen en aan die tak bengelen. Hoe Wiets de sneeuw uit zijn baard schudt, mooi detail. Je aanloop is inderdaad wat lang, en de winterkabouter die nog in bed ligt, voegt niet veel toe aan je verhaallijn. Misschien dat hier nog een obstakel past, bijvoorbeeld een omslag in de weersverwachting (toch weer warm weer!) of iets anders dat het laatste blad weerhoudt van vallen. Of je geeft de kabouters nog een eigen karakter. En mooi beeld in die eerste zin! 

Grappig verhaal en vlot geschreven. Het begin gaat inderdaad wat geforceerd en komt moeizaam op gang maar allez...De insteek is leuk.

Hoi Lizette, ik ga er nog eens naar kijken. Bedankt voor je reactie.

Hoi Schrijvenisfijn, bedankt voor het lezen en je reactie.

Ik heb het verhaal iets aangepast.

Mooi herschreven Fief, een actief en rond verhaal, dat ik zo voor me zie! Het is nu een levendig en beeldend sprookje waarin je vooral laat zien wat de kabouters doen; de katapult, Wiets die met een natte vinger de windrichting bepaalt en uiteindelijk de overwinning. Een fijne toevoeging aan sprookjesland! 

Hi Fief, ik had eerst schrik dat dit ook een stukje ging worden met kritiek op het Nederlandse koningshuis, maar gelukkig werd het een authentiek sprookje, dat, wat mij betreft, zo in de nieuwe versie van het Grote Sprookjesboek mag worden opgenomen. 

@ Lizette en Gi: ik ben blij met jullie lovende woorden. Dankjewel. 

Hallo Fief, de tweede versie is veel beter. Leuke vondst die katapult.

Dank je wel, Emily

Hoy Fief, zoals steeds erg kundig geschreven!

Ergens mis ik een spanningsboog of een twist(je?) De drie vriendenkabouters doen hun werk (al is er niet echt veel conflict) en ja, je schrijft beeldend hoe de katapult hun wachten bevrijdt, maar het slot laat me wat op mijn honger. Waarom doen ze wat ze doen? 

Suggestie: misschien is er een dialoog met Koning winter mogelijk? De koning doet zijn beklag en zij bewijzen iets? Of iets helemaal anders?

Ik vind het sterk geschreven en het heeft veel potentieel om een mooi sprookje te worden; het einde bekoort me nog niet volledig. 

Uiteraard ben ik zelf geeneens een sprookjeskenner, en is dit een moeilijke opdracht!

GG!

Tony, onze verhalen en zeker smaken van teksten liggen mijlenver uit elkaar. Ik ben al blij dat je het sterk en kundig geschreven vindt. Dat het je niet smaakt, snap ik. Heel eerlijk, ik vond de opdracht ook best lastig.

Mooi verhaal, Fief, al verwart het me een beetje. Het verhaal en de karakters doen wat kinderlijk aan en in eerste instantie dacht ik dat het een kindersprookje was, maar de taal en het woordgebruik weerleggen dit.

Niettemin zet je (in je herschrijf) mooie karakters neer en ik heb wel schik in de kabouters, ook schrijf je erg beeldend, mooie scènes, ik zie het zo voor mijn ogen gebeuren.

Het 'Koning Winter'-element had ik liever achterwege gezien. Ik denk dat het mooier was geweest het wat simpeler te houden. Het idee om het te laten sneeuwen door een hendel over halen, is in al zijn eenvoud mooi genoeg.
Je had er ook wat meer kunnen spelen, bijvoorbeeld de verkeerde hendel, zodat het gaat hagelen of een regenboog verschijnt, maar dat is meer iets voor een langer verhaal.

In elk geval met plezier gelezen.

Bedankt voor je reactie, Musonius. Ik ben blij dat je het in ieder geval met plezier gelezen hebt. 

Een paar kibbelende kabouters doen het altijd goed. Al kibbelen ze niet echt hier. Ik las iemand zeggen over kinderverhaal en toen wat Musonius zei: er zit een langer verhaal in met drie koddige kabouters die gedwarsboomd door een eekhoorn proberen het laatste blad van een boom te krijgen.

Sakura, het is inderdaad te lief. Meer strijd zou leuker zijn geweest. Daar kan ik me wel in vinden. Ik hou het in gedachten voor een volgende keer.

Hoi Fief,

Met sprookjes heb ik weinig, snap ze vaak niet dus inhoudelijk kan ik er niet op reageren. In de volgende zin:

Op het laatste moment waait het blad opzij, alsof hij de drie kabouters wil tarten.

Waarom is het blad een 'hij'? Is 'het' hier niet mooier? Of correct?

M

Mercedes, woorden met het lidwoord het zijn zowel mannelijk als vrouwelijk. Ik heb gekozen voor hij ipv het. Zowel hij als het kan. Kwestie van smaak. 

Bedankt voor je reactie. 

Hoi Fief

De winter eerder laten beginnen door met een kattepult op een blad te schieten.
Ik heb genoten van je verhaal.

Dank je wel, Siv

Hallo Fief, alles is al wel gezegd. Ik vind het wel geslaagd als sprookje en wanneer je het taalgebruik wat minder volwassen maakt, klopt het helemaal denk ik.

Graag gelezen.

Grtz,
Taco

Hoi Taco, bedankt voor het lezen en je reactie. Ik wilde er niet persé een kinderverhaal van maken. Ik ga er nog eens over nadenken.

Wat een lief en winters kaboutersprookje Fief! Inlijsten deze!

Hier word ik blij van, Chantal. Dank je wel.

Musonius, ik heb naar aanleiding van jouw opmerking Koning Winter eruit gehaald.

Ik vind je laatste versie echt schitterend, Fief. Groot verschil met je eerste versie, veel levendiger.

Wiets legt nog een keer aan, maar mist weer. ‘Verdomme,’ vloekt hij zachtjes. Hij zucht een keer diep en probeert het nog een keer. Drie keer is tenslotte scheepsrecht.

Hier zitten opvallend veel 'keertjes' achter elkaar, maar die zijn met synoniemen (legt nog eens aan / nogmaals) en schrappen (Hij zucht diep) zo weggepoetst.

Musonius, ik dacht: drie keer is scheepsrecht, maar het waren er vier. Ik heb het aangepast. 

Hoi Fief! Ook met mijn feedback ben ik wat laat deze keer, maar hopelijk doet het je nog deugd :D. Mooi verhaal. Een spannend begin. Ik zag na het lezen wat commentaren dat het wat traag aandeed: ik heb dus alleen de herschrijf gelezen en die vond ik erg vlot en beeldend! Ik ken overigens niet het sprookje waarin er een tak moet worden afgebroken om de winter te beginnen?, maar alsnog ben ik blij dat het ze gelukt is :D. 

Ik had slechts één punt. Deze twee zinnen:

Hij trekt het elastiek naar zich toe, legt er een eikel in, richt en … mist. Op het laatste moment waait het blad opzij, alsof hij de drie kabouters wil tarten. 

Hier vond ik het tijdsgebruik vreemd (de tweede zin gaat eigenlijk weer terug in de tijd). Misschien zou het beter zijn om te zeggen: Hij trekt het elastiek naar zich toe, legt er een eikel in, richt en … op het laatste moment waait het blad opzij, alsof hij de drie kabouters wil tarten.