Lid sinds

2 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#432 Het geheim

13 december 2022 - 17:27

 

Opa schudt de sneeuw van zijn schouders. Hij heeft net een sneeuwbal tegen het hoofd gekregen bij het sleeën. Als trekpaard van dienst is het zwoegen met vijf kleinkinderen op de slee. Dit is de derde generatie die geniet van het glijtuig dat zijn vader ooit eigenhandig vervaardigde voor de kinderen. Het is meer dan anderhalve meter lang en de dunne ijzeren staven glijden en snijden gezwind door de verse sneeuw.

Bij de knetterende houtkorf op het overdekte terras zet oma chocolademelk klaar. De laarsjes gaan uit en de wollen sokken met wintertaferelen verzamelen rond het vuur. De jongste kruipt bij grootvader op de schoot: “Opa, ga je nu een verhaal vertellen? Of iets over sprookjes.”

“Jullie weten hoe wij in de zomer naar de Efteling gingen. Die bestond toen precies zeventig jaar. De eerste keer dat ik er kwam, was ik twaalf. Dat weet ik omdat Holle Bolle Gijs, de wereldberoemde papierverslinder er toen al stond en die was er voor het eerst in 1959.“
“Ben jij echt al zo oud, opa? Welke sprookjes waren er toen in het Sprookjesbos?”
“Ik herinner mij Doornroosje, Sneeuwwitje, De Kikkerkoning, De Chinese Nachtegaal en Vrouw Holle. Ook de kabouter met zijn ‘kleine boodschap’ was er reeds.”
“Wie vond jij toen de leukste of de engste figuur?”
“Die Langnek uit het sprookje ‘De zes dienaren’ vond ik een beetje griezelig met zijn grote ogen en zijn ellenlange nek. Het grappigst  waren de onzichtbare kleren van de Keizer. Er hing gewoon een lege kapstok in een glazen vitrine.”
“Maar wie had je het liefst, opa?”
“Ik zal jullie een geheimpje verklappen. Met mijn beste vriend stond ik onderaan de trappen van het grote kasteel van Doornroosje. Wij hadden ieder een stok gezocht die dienst deed als zwaard. Door de ingebeelde doornenstruiken baanden wij ons een weg naar de top van de berg waarop het slot staat. Wij hakten er op los. Boven lieten wij van pure verbazing onze zwaarden op de grond vallen. Onze monden vielen open want daar lag een beeldschone prinses te slapen met lange gouden haren. “
“Heb je haar gekust, opa?”
“Neen, dat kon niet, want ze lag achter een glazen wand. Maar ze was niet dood. Haar borst ging op en neer. Als je heel stil was, kon je haar horen ademen.”
“Wauw, opa, hoe cool is dat. Maar wat was dan jouw geheimpje?”
“Jullie mogen niets aan oma zeggen, maar ik was toen erg verliefd op Doornroosje.”
“Maar ze is nooit wakker geworden, want ik denk dat ze nu nog ligt te slapen”, grapt de oudste van de jonge bende.
“Haha, dat klopt. Gelukkig heb ik veel later oma leren kennen en zij had dan wel geen goudblonde haren maar wel ravenzwarte, net als Sneeuwwitje.”
De jongste kijkt opa diep in de ogen, springt van zijn schoot en rent binnen: “Oma…!”

 

Lid sinds

5 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
14 december 2022 - 14:54

Hoi Schmetterling, je zet een heerlijk familietafereel neer. Ik bewaar ook mooie herinneringen aan de Efteling. Mijn vader werkte er een paar jaar waardoor we er vaak kwamen.
De laatste zin begrijp ik niet helemaal en het verhaal zelf is voor mij niet een echt sprookje, maar het leest wel prettig.

Lid sinds

2 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
15 december 2022 - 0:19

@ Fief:  je zal wel gelijk hebben. Emily noemt het een feel-good verhaal en veel sprookjes zijn feel-bad verhalen. Ik laat een uitleg over de laatste zin nog even in het midden. Bedankt voor het prettig lezen. 
@ Emily, ik rangschik jouw commentaar bij de reacties die ertoe doen. Dank je wel.

Lid sinds

2 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
15 december 2022 - 11:34

@Fief: neen hoor, jouw immer noeste arbeid in het verstrekken van commentaar wordt erg geapprecieerd en ik denk dat ik niet de enige ben op dit forum die dat vind. Wat je hieruit wel mag opmaken, is dat er forumleden zijn wiens commentaren er niet toe doen en ik wil hen voor zijn alvorens zij hun weinig onderbouwde mening spuigen. Daarnaast merk ik dat Odile slechts enkele bijdragen heeft voorzien van feedback.  Enig idee wat er met haar loos is, ik denk dat ze al eens eerder door ziekte geveld werd?

Lid sinds

6 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
15 december 2022 - 12:08

Hoi Schmettering, wat een lief verhaal, met fijne elementen uit een winterse vertelling. Geen sprookje, maar je schrijft over een sprookje, en ik zie het tafereel zo voor me, op dat overdekte terras. Een tip; je laat opa ook uitweiden over andere sprookjesfiguren, en antwoorden op andere vragen van de kleinkinderen. Je kunt dit achterwege laten en het verhaal over Doornroosje meer uitgebreid vertellen, met beeldende details, zodat we als lezer meer mee gaan leven. Hoezo was opa meteen verliefd, wat was er zo betoverend aan Doornroosje? Door de laatste zin denk ik dat het geheim niet langer een geheim zal zijn?

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
15 december 2022 - 12:54

forumleden ... wiens commentaren er niet toe doen

Ik vind dit een heftige uitspraak, Schmetterling. Uiteraard is het aan de schrijver welk commentaar hij/zij ter harte neemt en welke niet. Deze stekeligheid is toch niet nodig?

Lid sinds

2 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
15 december 2022 - 14:20

@Lizette, dank je voor de fijne feedback. Het verhaal kan inderdaad alle kanten uit maar ik heb zo de indruk dat Emily, Fief en jezelf toch al aardig hebben meegeleefd. Fief gaat met jouw opmerking nu mogelijk ook de laatste zin begrijpen. 
@Martin, je voelde je blijkbaar aangesproken of gestoken, maar ga vooral door in het verstrekken van reacties die ertoe doen. 

Lid sinds

2 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
15 december 2022 - 14:47

Leuk familie verhaal met als insteek de winter efteling. Alleen de opmerking dat ze niet dood was kon ik niet helemaal plaatsen maar niettemin met plezier gelezen. Jammer dat het alleen refereert aan sprookjes zonder er zelf een te maken.