Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#431 - Vluchten herzien

Adam wordt verward wakker. Iets trilt er. Hij pakt zijn telefoon en ziet dat er een appje is binnengekomen. Zuchtend opent hij zijn tent. De opening biedt uitzicht over de Indonesische kustlijn. Skipper spurt de tent uit, kijkt naar de zee en blaft. 
‘Wat is er met jou?’ bromt Adam. 
Skipper keert zich naar Adam en blaft nogmaals. Zijn nekharen staan overeind. 
‘Doe even rustig, Skip.’  

Hij pakt zijn telefoon en opent het appje; “Succes morgen met de klim naar boven, liefs mamma.”
Vreemd, die is gisteren al binnengekomen. Hij fronst. Hoe kan zijn telefoon dan pas zojuist getrild hebben? ‘Laten we de tent maar afbreken Skipper.’ 

Klaar voor de wandeling die voor hen ligt gaat de telefoon. 
‘Hey mam, we gaan net beginnen aan de klim naar boven, what's up?’ 
' ... melding ... uur ... land ...’  
‘Ik hoor je niet, hallo, mam?’ 
' ... hoger ...BLIJF LOPEN!’ 
‘Ja, we gaan nu lopen, spreek je later!’ 

Twee wandelaarsters beginnen ook aan het pad naar de top. 
‘Sir, did you feel the earthquake this morning?’ 
Het andere meisje, met een hoorbaar Nederlands accent, fluistert bits naar haar metgezel: 
‘You shouldn't talk to strangers like that.’ 
Adam lacht en antwoordt ‘I'm not a serial killer. But wait, did you say earthquake?’ 
‘Yeah, I swear I felt a vibration this morning.’ 

Zachtjes stamelt Adam; '...voelde ik dat vanochtend?’ Skipper blaft, haast bevestigend. 
Zijn telefoon klinkt en een onheilspellend gevoel welt in Adam op.  
‘Mam?’ 
‘ADAM! LUISTER! ER KOMT EEN TSUNAMI AAN!!’ 
De verschrikking moet hem van het gezicht af te lezen zijn want het Nederlandse fluistermeisje vervolgt: ‘Told you so, he's crazy.’ 

'Rennen, rennen! Naar boven, NUUUU!’ 
‘Wait, what...?’ 
‘OK, je bent dus echt niet goed bij je hoofd.’ 

Adam grijpt het fluistermeisje stevig vast bij haar bovenarmen. 
‘Nee, goddomme, ik probeer je leven te redden, er komt een tsunami aan!’ 


Oude versie:

'Je kunt niet blijven weglopen van problemen.’ Het hard vibrerende whatsappje wekt Adam.  
De opening van de tent biedt uitzicht over de Indonesische kustlijn. 
‘We zijn anders al een heel eind, of niet Skipper?’ 
De viervoeter grijpt Adams rechter wandelschoen,
rent het naastgelegen bergpad omhoog en begint ongewoon luid te blaffen. 
‘Wat is er met jou? Mag ik niet eerst een kop koffie, Skip?’  

De telefoon klinkt, voordat Adam kan opnemen echter, gaat het signaal verloren. 
Het appje blijkt, bij het teruglezen ervan, gister al ontvangen. 
Skipper komt terug voor de linker.
'Wat heb jij vandaag? Vooruit, haal m'n schoenen, dan breek ik de tent af.'

Klaar voor vertrek klinkt de telefoon opnieuw. Signaalsterkte minimaal.
´Hey Thijs, we gaan net beginnen aan de klim naar boven, what's up?´
' ... melding ... uur ... land ...’  
‘Ik versta er helemaal niks van, hallo, Thijs?’ 
' ... hoger ...BLIJF LOPEN!’ 
´Ja, we gaan nu lopen, spreek je later!´ 

Twee wandelaarsters beginnen ook aan het bergpad. 
'Sir, did you feel the earthquake this morning?'
Het andere meisje, met een hoorbaar Nederlands accent, fluistert bits naar haar metgezel:
‘You shouldn't talk to strangers like that.'
Adam lacht en antwoordt ‘I'm not a serial killer.´ 

Plots vergaat het lachen hem. Een onheilspellend gevoel welt in hem op.
De verschrikking moet hem van het gezicht af te lezen zijn want het Nederlandse fluistermeisje gaat verder: ‘Told you so, he's crazy.'
Adam stamelt ‘Dddid you say earthquake?’
‘Yeah, I swear I felt a vibration this morning.' 

Onbewust hebben zijn gedachten een connectie gelegd en Adam schreeuwt het nu uit naar de wandelaarsters.
'Rennen, rennen! Naar boven NUUUU!’ 
‘Wait, what...?’ 
‘OK, je bent dus echt niet goed bij je hoofd.'
Adam grijpt het fluistermeisje stevig vast bij haar bovenarmen.
‘Nee, godverdomme, ik probeer je leven te redden, er komt een tsunami aan!’ 
‘RUNNN! A TSUNAMI IS COMING!’ 

 

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Mercedes, het is voor mijn gevoel niet het telefoontje wat zijn wereld op zijn kop zet, maar de mededeling van de meisjes dat er een aardbeving was. Verder wel een goed verhaal en in die zin graag gelezen.
Kijk voor je je tekst plaatst nog een keer goed of alles klopt. Er staan nu veel interpunctiefouten in en dat is jammer. Soms helpt het om de tekst een dag weg te leggen en er dan opnieuw naar te kijken.

Bij sommige zinnen zie ik dat je zelf een enter hebt gegeven om de rest van de zin op de volgende regel door te laten gaan. Daardoor krijg je ongewone afbrekingen van een zin. Als je gewoon doortypt zet Word de zin vanzelf op de volgende regel. 

Adam's ---> in het Nederlands schrijven we de s eraan vast: Adams. Alleen als de naam op een klinker eindigt, gebruik je de apostrof (Anna's)

dan breek ik de tent af. ---> aan het eind ontbreekt het aanhalingsteken.

Klaar voor vertrek klinkt de telefoon opnieuw. Signaalsterkte minimaal.
Hey Thijs, we gaan net beginnen aan de klim naar boven, what's up? 
'..melding...uur...land..’  
‘Ik versta er helemaal niks van, hallo, Thijs?’ 
'..hoger..BLIJF LOPEN!’ 
Ja, we gaan nu lopen, spreek je later! 

In deze alinea: 

  • een beletselteken bestaat uit 3 puntjes met een spatie ervoor en erna, behalve op het einde van een zin. Hier moet het dus zijn: '...  melding ... uur ...land ...’ en ' ... hoger ... BLIJF LOPEN!’ 
    https://onzetaal.nl/taalloket/beletselteken
  • Er ontbreken aanhalingstekens voor en na de zin.
  • Bij een gesproken tekst hoort de punt op het eind vóór het aanhalingsteken te staan. Bij de zinnen met een uitroepteken en vraagteken doe je het wel goed. Een punt is ook een leesteken.
    https://onzetaal.nl/taalloket/aanhalingstekens-en-leestekens

'Sir, did you feel the earthquake this morning?' ---> zinnen in een andere taal schrijf je cursief.

Het andere meisje, met een hoorbaar nederlands accent, fluistert bits naar haar metgezel.
‘You shouldn't talk to strangers like that'.   ---> achter metgezel hoort een dubbele punt en de gesproken zin er achter. De punt hoort vóór het aanhalingsteken.

Ok --->  de juiste schrijfwijze is OK of Oké

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief,

Bedankt voor je punten. Ik heb er dit keer veel van geleerd. Dus 1000 maal dank daarvoor. Ik heb de tekst aangepast voor zover mogelijk. Heb ik het nu goed gedaan met de beletselpuntjes? Als je nog ergens een interpunctiefout ziet, lees ik het graag!

Wanneer ik uit Word knip en plak komen er allemaal lelijke extra witregels tussen elke zin. Ik los dit op door dit na het plakken te gaan backspacen maar dan zit de tekst helemaal op elkaar gepropt. Op bepaalde plekken ga ik dan zelf enter+shift doen want dan gaat de tekst een regel verder zonder witregel ertussen. Was me er niet van bewust dat dat er lelijk uitziet en geen idee hoe ik het dan wel goed moet doen.

Je hebt gelijk wat betreft, dat het meer de mededeling van de meisjes was dan het telefoontje. Ik snap dat je dat zegt. Ik ben te gefocused geweest op die slechts 300 woorden waarschijnlijk, dat me dat is ontgaan.

M

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Nederlands is altijd met een hoofdletter. Net als Frans, Engels,  e.d. Als je twijfelt hoe een woord geschreven moet worden, googel het dan of raadpleeg een woordenboek. Op de sites van Onze Taal en Taaladvies kunbje ook veel antwoorden vinden.

 

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Mercedes,

Leuk idee! Persoonlijk vind ik de uitvoering wel een beetje rammelen. Om er wat uit lichten: mij is niet duidelijk wie wanneer aan het woord is. Je begint met een gesproken zin, maar blijkbaar is dat de inhoud van dat appje. Adam wordt wakker van het vibreren van zijn telefoon als dat berichtje binnenkomt. Een paar regels verder staat dat dat berichtje gisteren al ontvangen is. Wie dat appje verzonden heeft weten we niet. Wie Thijs is weten we ook niet. Wie ‘RUNNN! A TSUNAMI IS COMING!’ roept is eveneens niet duidelijk. Dat is jammer, daardoor neem je mij niet mee in de best wel spannende gebeurtenissen.

Fief suggereerde het al, een versgeschreven tekst wegleggen en later opnieuw lezen helpt. 

Enne, best wel met plezier gelezen ;-)

Groet!
Martin

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Martin,

Dank dat je reactie geeft, ik ben hier om te leren :-)
Ik dacht echt dat mijn tekst stond als een huis!

Hoe zou ik de tekst van het appje dan moeten beschrijven als het niet tussen aanhalingtekens moet/hoort/overkomt?
Uit de tekst van dat appje hoef je als lezer alleen maar op te maken dat Adam vlucht. Aan het begin van het verhaal vlucht hij voor problemen in NL want hij zit in Indonesie en zegt/bevestigd ook iets in de trant van, we zijn anders al een heel eind.. En aan het eind van het verhaal vlucht hij voor een tsunami.

Ik probeer her en der duidelijk te maken dat het bereik heel slecht is. Zo kan het dus gebeuren dat een appje veeeel later aankomt dan dat het gestuurd is. Als lezer moet je denken, huh maar waar werd hij dan wel wakker van?
Adam dacht dat hij wakker werd van dat appje maar hij heeft zelf ook de aardbeving gevoeld terwijl hij dat op dat moment niet doorhad. Die onzekerheid moet je als lezer meenemen naar het eind waar ik dan verklaar: Onbewust hebben zijn gedachten een connectie gelegd.
Hij realiseert zich dat die trilling de aardbeving was en niet het appje, dan telt hij het gesprek met Thijs erbij op....hoger...blijf lopen. Het meisje zet met haar vraag zijn brein in werking. ( Het punt van Fief dat niet zozeer het telefoontje verontrustend was klopt dan ook volledig)

Thijs is gewoon iemand uit NL die op het nieuws heeft gehoord dat er melding is gemaakt van een beving, die met zoveel uur aan land komt en dat Adam moet blijven lopen naar hoger gelegen gebied.

Ik snap dat het onduidelijk is wie de laatste zin roept, ik heb dat onder vrijheid van de schrijfster geschaard :-)

Leuk om te lezen dat je het met plezier hebt gelezen. Het zet mij wel aan het denken dat ik buiten mijn tekst om nog veel moet uitleggen, kennelijk is dat dan toch niet goed beschreven door mij. Ik ga me afvragen waar dat aan kan liggen om herhaling te voorkomen.

M

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wat goed dat je je lerend opstelt! Ik probeer dat ook te doen. Telkens als ik wat gemaakt heb en denk 'dit is écht een goede tekst', komen er toch weer (positief-)kritische commentaren die mij aan het nadenken zetten. Als ik aan een tekst gewerkt heb, merk ik dat ik toch een beetje blind word voor wat er beter zou kunnen.

Ik ben natuurlijk geen schrijfcoach of redacteur, dus wat ik je kan geven is de kijk van een collega-ploeteraar.

De opdracht van deze week is best complex: telefoontje, noodlot, op reis, in driehonderd woorden. Mijn overweging was: niet te veel willen vertellen. Eén verhaallijn, met reliëf erin zodat het levendig wordt. In jouw uitleg (en in je tekst) lees ik een overvloed aan ideeën. Door de krappe ruimte van 300 woorden komen die onvoldoende uit de verf. Beter is om er keuzes in te maken: enkele meer uitwerken, andere schrappen. Dat je hp de beving verwart met het trillen van zijn telefoon bijvoorbeeld is een heel goede vondst, die ik pas begrijp na je uitleg. Dat zou ik meer aandacht geven. Aan de andere kant, waarom je hp in Indonesië is, is niet relevant voor het verhaal. Bovendien zet de openingszin die daarmee verband houdt een verwachting voor het verhaal, die verder niet wordt ingelost. Ik zou dat daarom schrappen. Ook Skipper (hoe dol ik ook op honden ben) zaait voor mij eerder verwarring dan dat hij bijdraagt aan het verhaal. Als Skipper bijvoorbeeld je hp weg zou trekken van de tent, aanzetten tot de vlucht (nadrukkelijker dan de signalen die hij nu afgeeft), dan vind ik het wél logisch dat hij in het verhaal voor komt. Minder ideeën, meer aandacht per idee.

Om je een indruk te geven:
Adam wordt verward wakker. Iets trilt er. Hij pakt zijn telefoon en ziet dat er een appje is binnengekomen. Zuchtend opent hij zijn tent. De opening biedt uitzicht over de Indonesische kustlijn. Skipper wurmt zich langs Adam heen de tent uit, kijkt naar de zee en blaft.
‘Wat is er met jou?’ bromt Adam.
Skipper keert zich naar Adam en blaft nogmaals. Zijn nekharen staan overeind.
‘Doe even rustig, Skip.’ Hij pakt zijn telefoon en opent het appje. Vreemd, die is gisteren al binnengekomen. Hij fronst. Hoe kan zijn telefoon dan pas zojuist getrild hebben?

Nou ja, zoiets.

Succes en vooral: veel plezier!
Martin

 

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Collega-ploeteraar! Precies dit :-)
Je slaat de spijker op z'n kop wat de 'overvloed aan ideeën' betreft. Het is de tsunami waarin mijn verhaal verdrinkt ;-)
Ik neem dit mee in mijn volgende schrijfavonturen, dank daarvoor.
Ik vind het trouwens bijzonder leuk om te lezen hoe jij mijn verhaal uitwerkt. Het is grappig om 'een eigen idee' juist in een verhaal tot z'n recht te zien komen, dat heb je knap gedaan.
Je mag dan geen schrijfcoach zijn maar kunnen we hierbij afspreken dat je mijn verhalen de volgende keren weer voorziet van geen-schrijfcoach-tips?

M