#430 - Kamer 17

Hoi Ariela, wat een mooi verhaal, in die zin graag gelezen. Alleen houdt het voor mij wat te abrupt op. Ik blijf in verwarring achter. Behalve de titel en de laatste zin, gaat het nergens over kamer 17. Wat of wie is daar? Waarom ligt het broertje niet op kamer 17, dan zou de titel nog ergens op slaan. Misschien kun je er nog een klein stukje aan schrijven.
De steen zou voor mij meer waarde hebben als het broertje er, behalve het beschilderen, nog iets mee doet. Bijvoorbeeld bij zijn verzameling van beschilderde stenen leggen. Misschien heeft hij van de stenen wel een kerststal gemaakt en is het engeltje het laatste stuk in de verzameling. 
Ik zou de tekst niet cursief plaatsen. 

IHet stoplicht sprong op groen en ik begaf me op weg door de regen, zonder paraplu, zonder capuchon. Even later liep ik de hal van het ziekenhuis binnen en begaf me naar de liften.  ---> ik zou van de eerste "begaf" ging maken. 

zei ik, en ik voelde ---> de komma achter ik mag weg

“Hier” zei hij “geef jij hem ---> achter hier en hij hoort nog een komma

Ha Ariela,

Goed verhaal hoor! De mineurstemming van je hoofdpersoon druipt er vanaf. 

In tegenstelling tot Fief, spreekt het einde mij wel aan. Het geeft het jongetje een extra dimensie: ondanks zijn eigen ellende denkt hij aan iemand anders. Een krachtige wending, waardoor ik de titel juist wel passend vind. Van mij mag er wat te raden overblijven, wie er op kamer 17 ligt hoef je mij daarom niet te vertellen. Kwestie van smaak, denk ik?

En een paar zeurtjes. Op het droge is in deze context niet passend, tenzij die mensen aan het zwemmen zijn of zoiets. In je dialogen plaats je de komma achter het aanhalingsteken. Volgens mij moet die ervoor. Als je een uitgesproken zin beëindigd met een uitroep- of vraagteken (“Goedemiddag broertje!”, groette ik de jongen), dan hoort er geen komma meer te staan. En een brede grijs moet natuurlijk een brede grijns zijn. 

Verder met plezier gelezen!

Groet,
Martin

In je dialogen plaats je de komma achter het aanhalingsteken. Volgens mij moet die ervoor. Als je een uitgesproken zin beëindigd met een uitroep- of vraagteken (“Goedemiddag broertje!”, groette ik de jongen), dan hoort er geen komma meer te staan.

Volgens de ELDA-regel komt eerst de komma, dan het aanhalingsteken. Over het gebruik van die regel zijn de meningen verdeeld. De komma achter het uitroepteken mag er wel staan, maar hoeft niet.  Zie de link naar de site van Onze Taal.

https://onzetaal.nl/taalloket/aanhalingstekens-en-leestekens

@Fief, er kan er maar één de komma-keizer(in) zijn!

De site van Onze Taal, Taaladvies en het boek Schrijfwijzer van Renkema zijn mijn leiddraad. Vooral Onze Taal geeft duidelijk uitleg.

Dank je wel Fief en ManmetPen, ik ga in de regels duiken van de leestekens! En ik snap dat het verhaal mss iets te vaag is, maar aan ik wil het ook een beetje aan de verbeelding van de lezer overlaten. Maar even goed, goede feedback, Ik ga even stoeien hoe ik dat iets beter in balans krijg. 

Dag Ariela

Ik vind dat je verhaal vlot leest en ik vind het ook mooi dat je zelf de kei opraapt en daar dan mee aan de slag gaat in je verhaal.

In tegenstelling tot enkele andere mee-lezers, mag het verhaal eindigen zoals je het deed eindigen. Dat is vaak een kwestie van smaak; er zijn mensen die iets afgeronder willen lezen, anderen zijn tevreden met een open einde. Hier moet je inderdaad wat gissen. Dat kan geen kwaad.

Ik wil wel een opmerking maken over enkele zinnen in het begin van je tekst: die zijn vrij lang en daardoor ook wat langdradig zoals deze Niet dat ik überhaupt op pad wilde vandaag, het liefst was in mijn bed gebleven in mijn onesie. Maar de plicht riep, dus daar zat ik dan tussen allemaal natte mensen. ... De niet dat ik.... is in feite hetzelfde als het liefst was ik... Ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel? Je had kunnen schrijven Niet dat ik überhaupt op pad wilde vandaag, het was veel fijner in mijn onesie (of iets in die trant)

Ook met deze zin heb ik datzelfde gevoel van te langdradig wat: Bij mijn halte aangekomen, leken de andere tramverlaters niet echt blij om hun droge schuilplaats te verlaten. Ik haal uit je verhaal dat je drentelt omdat je naar dat zieke broertje heen moet, dat het moeilijk is, dat je daarvoor een barrière moet overwinnen, maar je drukt dat niet echt uit, Was jij dan wel gelukkig om nog natter te worden (denk ik niet). Je zou eens kunnen kijken hoe je die aarzeling wat beter kan doen uitkomen.

Maar dit gezegd zijnde, heb ik je verhaal wel graag gelezen. Hier en daar een aandachtspunt.

Johanna