#430 De Steen des Aanstoots
Schoonheid gaat voor ouderdom. Meneer van Amerongen glimlacht slechts als een jongedame langs hem heen glipt om als eerste de tram uit te stappen. Als hij even later naast haar op het perron staat te wachten tot de tram voorbijrijdt, is haar haast verdwenen.
Hij beziet haar.
Een vrouwspersoon, nog niet aangekomen bij de grens naar volwassenheid, doch reeds beschikkend over de benodigde accessoires om deze binnenkort zonder kritische vragen van douaniers te kunnen passeren.
Haar gezicht staat dromerig. Ze is niet opgemaakt en haar lange, zwarte lokken zijn ongekamd.
Haar wijde, kleurrijke lappendekenjas tot aan haar enkels en versleten rugzak zijn versierd met rebelse buttons en zelfgeknoopte touwtjes.
Hij schrikt als ze plots de trambaan oploopt en een uit de kluiten gewassen kiezel van de grond plukt.
Wat lief, denkt hij, ze is bang dat dat ding op een rail terecht komt en de tram laat ontsporen.
Maar waarom veegt ze hem schoon en stopt hem in haar zak?
Nu zullen we het krijgen!
De ogen van Van Amerongen vernauwen zich. De dondersteen loopt langs de geparkeerde wagens om een autoruit in te tikken en de vergeten Gucci-handtas van de achterbank te grissen. Deze zal ze later voor grof geld willen verkopen aan haar Wassenaarse vriendin, maar die wil liever een Louis Vuitton.
Hij verzamelt moed en zuigt zijn longen vol lucht om haar eens streng vermanend toe te spreken.
Maar de brutale soeraspeelster laat de auto's links liggen en loopt in de richting van ...
Wroeging en medelijden strijden om voorrang in het gemoed van meneer van Amerongen. Het arme kind is op weg naar de Joodse begraafplaats om het steentje te leggen op het graf van haar grootmoeder zaliger, wier zachte armen en troostende woorden met node gemist worden als ze weer eens heibel heeft met haar vriendje, de kleinzoon van de opperrabbijn.
Maar ze verandert van koers.
Ach ja, natuurlijk. Van Amerongen knikt begrijpend. De jeugdige kunstenares treedt in de voetsporen van de Franse postbode Ferdinand Cheval. Met haar rugzak vol stenen die ze op haar route gevonden heeft, is ze nu op weg naar een verlaten stukje grond waar ze beetje bij beetje bouwt aan haar eigen paleis om later – de woningnood ten spijt – zelfstandig te kunnen verblijven, of misschien wel samen met de kleinzoon van de opperrabbijn.
Het meisje, dat zich in het hoofd van Van Amerongen inmiddels heeft opgewerkt tot petrologiestudent, vertraagt haar pas voor een ambassadegebouw.
Van Amerongen staat stil.
Als een wespensteek dringt het besef bij hem binnen dat hij, een wat oudere heer, een jonge blaag straat in straat uit aan het achtervolgen is. Dit gegeven en zijn zware ademhaling, die toch echt het gevolg is van de ongelijke strijd tussen knarsende benenwagen en soepele stelten – laat dit helder zijn, zouden weleens bij deze deerne en eventuele getuigen heel verkeerd geduid kunnen worden. Mensen halen zich soms de gekste dingen in het hoofd.
De zware ademhaling is nu te wijten aan blinde paniek.
Het meisje is ook gestopt en kijkt om zich heen. Snel duikt Van Amerongen achter een geparkeerde auto.
Hij is nog druk bezig met bijkomen van de schrik als hij glasgerinkel hoort en wegvluchtende voetstappen. Door nieuwsgierigheid gedreven kijkt hij voorzichtig over de rand van de motorkap, recht in de ogen van een man in uniform. Deze stoot een collega aan en weldra ziet Van Amerongen de twee woedend op hem afstormen.
Haha, Musonius, wat een…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Haha, Musonius, wat een geweldig verhaal. Ik zie die man zo achter het meisje aanlopen. Mooi hoe zijn visie steeds verandert. Het slot is subliem. Topverhaal!
haar lang, zwart haar --> lange, zwarte haar (bovendien twee keer haar achter elkaar, maar daat ontkom je niet aan of je moet " het lange, zwarte haar schrijven)
Dank, Fief. Ik stoorde…
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
Dank, Fief. Ik stoorde mezelf ook aan het dubbele 'haar'. Aangepast.
Nu het toch over haar gaat…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Genoten van dit juweeltje, Musonius.
Volgens mij gaat dat over de…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Volgens mij gaat dat over de haast van het meisje, dus is het wel haar haast. Dat zou ook de haast kunnen zijn.
Sorry Fief, ik paste…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Sorry Fief, ik paste inmiddels mijn reactie aan. Jij was mij tijdens het schrijven voor.
Dat zou een totaal ander…
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
Dat zou een totaal ander verhaal worden, Gi. 'Haar' is hier bezittelijk voornaamwoord.
Dank voor je compliment.
Gek dat terwijl ik mijn…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Gek dat terwijl ik mijn flater opmerkte en hem wilde aanpassen de reactie al zichtbaar was voor de forumleden online. Inmiddels is zij verdwenen
Knap verhaal met heerlijke…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
Knap verhaal met heerlijke woordkeuzes!
Hiermee teken je meteen hp, kundig!
ZGG
Zeurtje:
Hij verzameld moed => t
Misschien een paar 'maar's schrappen?
Hij verzameld moed => t …
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
Oeps!
Daar ga ik mij over buigen.
Naschrift:
Even over gebogen, maar er staan maar vier 'maars' in deze mare, waarvan drie fungeren als refreinen en een wending inluiden. Functioneel dus. Ik kan er wel wat wijzigen in 'echter' en '(e)doch' of de zinnen anders formuleren, maar de herhaling van hetzelfde woord werkt volgens mij juist zo sterk.
Stoorde je je eraan?
Ik stoor me er niet aan,…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
Ik stoor me er niet aan, MAAR (de maar is te schrappen hier) in veel schrijftipsboeken is het een 'verboden' woord tenzij het een tegenstelling benoemt. Vaak te schrappen dus... MAAR (de maar is te schrappen hier) jij bent de kunstenaar en hebt (terecht) lak aan regels.
Puur technisch kan de maar telkens weg
schrap telkens de maar en het blijft werken. Als jij bewust vindt dat de maren iets extra doen, for god sake, laat ze staan :)
Ik sluit ne aan bij Tony. In…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Ik sluit me aan bij Tony. In de zinnen die hij noemt, kun je ze zonder probleem weglaten. Behalve in de 4e zin. Daar heeft het duidelijk de functie om het tegendeel aan te geven. Louis Vuitton moet overigens met hoofdletters als zijnde een merknaam.
Ik heb het geprobeerd, maar…
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
Ik heb het geprobeerd, maar elke verandering kreeg in mijn ogen nu iets heel geforceerds. Ik laat het even voor wat het is. Straks een nieuwe opdracht.
Zo is dat. Jouw gevoel is…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Zo is dat. Jouw gevoel is wat telt.
Ik kijk uit naar de nieuwe opdracht.
dag Musonius Mooi verhaal…
Lid sinds
5 jaar 11 maandenRol
dag Musonius
Mooi verhaal. Het is erg prettig en vlot geschreven en je neemt de lezer mee, telkens weer op dat verkeerde spoor, wat op zich voor een korte tekst knap en verrassend is. Het feit dat die oude man haar achtervolgt vind ik een erg goede vinding.
In tegenstelling tot je mede-lezers heb ik me niet gestoord (of er overgelezen) aan de maar-zinnen. Je kan die wel wegwerken denk ik, maar als je ze functioneel vindt, laat ze dan staan. Het alternatief 'doch' vind ik voor de ene of andere reden geen betere keuze, ik vind het persoonlijk niet thuishoren in een creatieve tekst, maar er is geen taalkundig iets tegen.
Met excuses ook voor de late lezing, maar je schrijft goed en je verhaal scoort hoog op 'verhalend' , creativiteit en schone zinnen.
Johanna
Hartelijk dank, Johanna
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
Hartelijk dank, Johanna