Wekelijkse schrijfopdracht #430 - De kei

Je krijgt volledige vrijheid in het aantal woorden

Dit leest als een project X uitnodiging. Waar is dan de grens? 

Persoonlijk ben ik een voorstander van een beperking van het aantal woorden. In eerste instantie omdat het je uitdaagt om over iedere zin en ieder woord goed na te denken, maar daarnaast ook om te voorkomen dat er lappen tekst geplaatst gaan worden. 

volgende keer weer een woorden limiet, geen probleem Fief

Johanna

Fief, ik protesteer.

Weliswaar ben ik het helemaal eens met je beredenering, maar ik vind het erg leuk dat zo af en toe een coach de beperking van het aantal woorden laat varen. Het laat zien dat de coach tijd heeft ingeruimd voor het lezen van mogelijk lange teksten. Daarbij is het juist een goede oefening voor mensen die graag met zo'n beperking werken (zoals jij en ik) om zelf te bepalen wanneer een verhaal af is wat er aan overbodige woorden en zijsprongen in staat. Een goede oefening dus.
Daarbij kun je jezelf altijd een beperking opleggen en je bent niet verplicht (moreel wel) om lappen tekst van anderen te lezen.
Ik vind dus dat Johanna hier een pluim verdiend en geen verwijt.

Het was ook geen verwijt, sorry als dat zo overkomt. Als een coach de tijd wil nemen om ze te lezen, vind ik het ook prima. Johanna is een van de coaches die altijd uitgebreid reageert binnen de tijd van de opdracht. Dus dat verdient zeker een pluim. Ik heb echter in de afgelopen jaren verhalen van onmetelijke proporties voorbij zien komen en ik vind dat je als forumlid alle verhalen moet lezen. Maar ook dat is een persoonlijke opvatting en geen verwijt. 

Grappig om te zien dat bij deze opdracht de noord/zuid-verschillen zo sterk naar voren komen. Afstappen aan een halte en staan/wachten aan het rode licht klinken mij (als Zeeuw en Zuid-Hollander) vreemd in de oren, ik zou resp. 'bij' en 'voor' gebruiken.

Verder vielen mij deze fouten (?) erg op:

• Ik zag ze lopen
• Johanna schat ze een jaar of zestien.

Het doet mij afvragen of er in het Vlaams anders wordt omgegaan met het lijdend voorwerp. In beide gevallen moet 'ze' naar mijn mening 'haar' zijn.
Bij 'ze' in de eerste zin denk ik aan meervoud, al zou ik persoonlijk liever 'hen' gebruiken.
De tweede zin leest echt verwarrend, omdat 'ze' hier leest als onderwerp en Johanna als lijdend voorwerp en dan betekent het dus dat het meisje denkt dat Johanna zestien jaar is.
Ik ben benieuwd of meer mensen dit opviel en naar uitleg van de Vlamingen.

Naschrift:
Als ik deze informatie lees, is er geen verschil met de Nederlandse regels. Dialect dan misschien?

Musonius, het antwoord is m.i. simpel: niet genoeg opgelet in de les Nederlands of een ..... van een leraar gehad, die het zelf niet wist.

Hoi Musonius, ik vond de volgende links. Volgens mij kan het allebei, hoewel ook eerder voor haar dan ze gekozen zou hebben. In Brabant wachten wij bij de halte en stoppen we voor het stoplicht. 

https://taaladvies.net/ze-of-haar-verwijzing-naar-personen/

https://www.vlaanderen.be/taaladvies/taaladviezen/ze-haar

Ah, standaardtaal in België (moet het geen Vlaanderen zijn?) dus. Al doende leert men.

Musonius, Brussel is niet alleen de hoofdstad van België maar ook van Vlaanderen en in Wallonië en de Duitse gemeenschap wordt er ook Nederlands gesproken, een Nederlands dat trouwens sterk beïnvloed wordt door de Franse taal en door het Duits. In het Frans bestaat ook zoiets als "du Belge" of Belgicisme; daar vermeldt het woordenboek dan evenzeer dat het Frans is dat in België (en dus niet in Wallonië) wordt gesproken. 

@Musonius: standaardtaal in België - standaardtaal in Nederland is onnozel (vind ik) we zijn al met zo weinig.

MAAR

Ze als lijdend voorwerp is zo ingeburgerd in de spreektaal, dat dit niet aanvaarden op school, tot helse rellen zou leiden. En dat lijden willen we vermijden. Vandaar. Toch paste ik het aan, voor jullie, lieve taaldelers.