#425 - Boek op het station - De woordenwisseling. 

“Hey...”

…. 

“Hey...” 

…. 

“Laat Muts met rust Het”. 

“Ja, kijk naar haar leeftijdscategorie, doe normaal, laat haar met rust”. 

“Ik wil gewoon wat woorden wisselen met mijn nieuwe buurvrouw, dat mag toch wel?". 

“Trap er niet in, Muts". 

De pagina's van Het begonnen te ritselen van opwinding. 

“Mij is geleerd dat Mutsen geen woorden mogen uitwisselen met jouw soort”.

“Mijn soort? Hoe bedoel je dat precies Mutsje?”. 

“Oh, here we go". 

“Doe dit nou niet Muts". 

“Met een King, bedoel ik, je bent een Stephen King en dan ook nog de aller,- allerergste". 

Tumulteus geritsel op het boekenrek. 

“Nou Mutsje, ik voel me gevleid". 

“Nou, zo bedoel ik het anders helemaal niet...” 

“Oh, maar zo voel ik het wel. Maar als we gewoon wat woorden kunnen uitwisselen beloof ik je dat ik je niet bang zal maken. Toe? De andere boeken, ze negeren me". 

“Met goede reden!”  

“Stop hiermee Muts, nu het nog kan, deel je woorden niet met Het". 

“Laat je niet bang maken door de andere boeken, Mutsje. Ze zijn gewoon jaloers dat zij hier al heel lang liggen en jij waarschijnlijk binnen een paar uur alweer wordt meegenomen door een jonge lezeres. Types als jij blijven hier nooit lang liggen". 

"…Waarom delen jullie je woorden niet met Het?”. 

“Je bent te jong voor een antwoord op die vraag, Muts". 

“Maar Mutsje hier wil het weten en ik wil je vraag wel beantwoorden".  De clown op de kaft leek tot leven te komen. 

“Niet zo lang geleden lag er op jouw plek, precies op de plek waar jij nu ligt Mutsje, nog een Het". 

De pagina's van Muts schrokken zich stijf...”nog een Het?” 

“Oh, we zijn met velen, daarom zijn we King, maar omdat deze Stephen, die naast me lag, ook een Het was, hebben wij eindeloos woorden met elkaar uitgewisseld. Het was hilarisch, we kunnen er niks aan doen, clowns houden nou eenmaal van lachen. Onze pret deed het rek bewegen en dat liep niet goed af voor een ander boek hier, Mutsje". 

De bladzijden van Mutsje te stijf van angst om te ritselen...”welle...k ander boek?". 

Op de bovenste hoek van het boekenrek begon Schriftje hard te ritselen. 

“Schrift! Ssst! Laat je niet bangmaken!" ritselt een ander boek. 

“Ik bben, ben niet bang, tis de, tis de tocht, ik heb geen kaft...tis de tocht". 

“Schriftje weet het nog wel hoor ik, hahaha, of niet Schriftje? Het was “The never ending story” dat van ons boekenrek viel en z'n kaft brak, Mutsje. DOOD!". De grijns van de clown op het omslag ontblootte een vreselijk rot gebit. 

“Maar ik hou van ”The never ending story”, snikte Muts. 

“Je had 'm moeten zien liggen Mutsje: ergens midden in zijn verhaal, z'n pagina's gestrekt op de grond, kaft gebroken, bladzijdes dubbelgeklapt. Want weet je Mutsje, andere Het en ik werden helemaal gek van zijn verhaal wat maar niet ophield, het werd tijd dat hem het zwijgen werd opgelegd". 

Op het boekenrek stonden nu alle pagina's stijf van angst en Het begon weer te lachen. Zijn bladzijdes bulderden zo hard onder de clown dat het boekenrek begon te schudden en de overige boeken lichtjes van hun plek kwamen. 

“Stop hiermee, Het, voordat er weer ongelukken gebeuren!” 

“En weet je Mutsje wat er toen gebeurde?". 

Muts, op het punt van vallen, hoorde Het in doodsangst aan. 

“Andere Het en ik moesten zo hard lachen dat ik het zelfs bescheurde, ja echt, mijn pagina 66 is voor de helft gescheurd Mutsje, hahahaha, is dat niet om je te bescheuren, Mutsje?". 

Het idee van gescheurde pagina's deed Muts huiveren en deed haar pagina's trillen.  

“De andere Mutsen hadden gelijk, ik had nooit mijn woorden met jouw soort moeten delen!". 

“Ik ben in een milde bui Mutsje, vanwege jouw leeftijdscategorie zal ik je sparen...” Opgelucht geritsel op het boekenrek. 

 ...onder 1 voorwaarde". Spanning op het boekenrek. 

“en die voorwaarde is...?". 

“Dat jij hier binnen de kortste keren wordt meegenomen door zo'n vreselijk jonge lezeres anders laat ik je alsnog keihard van het rek afvallen en je je kaft breken". 

Schrift begon hard te ritselen;..."lezers in aantocht”. 

“Kijk mam! Dagboek van een Muts! Die wil ik"! 

Jonge meisjeshandjes pakken Muts van haar plek. 

En vlak voordat Muts helemaal uit het zicht van het boekenrek verdwijnt ziet ze de clown op zijn kaft nog net naar haar knipogen; "Dag. Boek”.