# 424 Lang gewacht

 

Lieve Betty,

Lang heb ik hierop gewacht. Vanaf de eerste dag dat ik je zag wist ik dat wij voor elkaar waren bestemd. Toen ik die avond op dat feest twee jaar geleden binnenkwam en jouw blik vluchtig over mij heen gleed voelde ik me in vuur en vlam staan. Onopvallend bewoog ik me in jou richting en ging naast je zitten. Wat verlangde ik ernaar in het middelpunt van jouw belangstelling te staan.
Je had niet in de gaten dat ik je indringend aankeek en als jij met anderen lachte en praatte wilde ik in jouw verhalen de hoofdrol spelen. Je kan het je nauwelijks voorstellen. Ik, een dunne graatmagere meid met nauwelijks borsten , klein en lelijk. Maar nu, op mijn achttiende verjaardag ben ik oogverblindend knap geworden. Geen lelijk eendje meer. Maar vergeleken met jou val ik natuurlijk in het niets en ben ik niets. Je bent nooit uit mijn gedachten en iedere minuut van de dag verbeeld ik me wat we allemaal gaan doen als we elkaar echt zien.
‘s Nachts in bed huil ik mij in slaap omdat ik weet dat niemand zal begrijpen hoeveel ik van je hou.
Nu heb ik al mijn moed bij elkaar geraapt en is eindelijk het moment aangebroken dat ik je kan laten zien en ervaren wat ik voor je voel. Ik realiseer me dat veel mensen vreemd zullen aankijken tegen onze verhouding, ook vanwege het leeftijdsverschil. Maar weet je...leeftijd is maar een getal.
Veel liefs van mij. Zie je snel…

Het filmpje van hoe deze dag begint heb ik al heel lang ingestudeerd en loopt al maanden onafgebroken in mijn hoofd. Ik weet dat je alleen thuis bent en er niets is wat mij nu nog kan tegenhouden. Opgewonden en vervuld van verlangen bel ik aan, een grote bos bloemen houd ik achter mijn rug. Het geluid van de bel sterft weg en ik zie je aankomen in de gang. Je ziet er geweldig uit, zoals altijd.
Je kijkt verbaasd en doet open. 'Hallo Amy. Renate is op school, moet jij...'
' Ik kom voor jou,' zeg ik, duw de deur verder open en druk een lange hartstochtelijke kus op haar lippen. Met mijn voet duw ik de deur achter ons dicht.

‘Wie was dat aan de deur, liefje? ‘

Bloemen steken troosteloos uit de vuilnisbak, de deksel ervan ligt op de grond. Betty zucht, haalt ze eruit en draait het kaartje om. “Bloemen verwelken, schepen vergaan maar mijn liefde voor jou blijft altijd bestaan. Liefs, Amy”