#424 Silly man

Mijn hart roffelt tegen mijn borstbeen. Ik probeer het met mijn adem tot bedaren te brengen. Aandachtig in; één, twee, drie. Aandachtig uit. Dit is geen goed moment voor een paniekaanval. Ik heb mijn eerste vliegreis overleefd, de rest zal nu ook goed komen.
Eindelijk ga ik haar in het echt zien, Lisa, de liefde van mijn leven. Al twee jaar hebben we dagelijks contact met elkaar via internet. Lisa is mijn alles. Ze was er voor me toen mama overleed; ze troostte me en gaf me goede raad. Wat gaf het me daarna een goed gevoel dat ze met geld van de erfenis een appartementje kon kopen voor ons samen. 

Ik steek mijn klamme rechterhand in de binnenzak van mijn colbert en streel met mijn wijsvinger het fluweel van het hartvormige doosje. De mooiste die de juwelier had, goud met echte diamanten, bijna tienduizend euro. Ik wist niet eens dat een ring zo duur kon zijn.
Ik recht mijn rug en dwing mijn nerveus trekkende mond in een glimlach. Voor ik de schuifdeuren doorga, bedenk ik voor de zoveelste keer dat ik Lisa het best meteen ten huwelijk kan vragen. Mijn ogen zoeken haar knappe gezichtje tussen de wachtenden bij de gate. 

De laatste medepassagiers hebben al lang de aankomsthal verlaten. Hier zit ik dan, helemaal alleen in een vreemd land. Met mijn mouw veeg ik de tranen weg die over mijn wangen lopen. ‘Kom op Tommie, wees een vent’, zou mama zeggen als ze me zo zag. Misschien komt Lisa gewoon wat later. Ik stuur haar nog maar een berichtje: ‘Are you okay, sweetheart?’ Ik zie dat ik sinds gisteravond zeventien berichtjes heb gestuurd, nul antwoorden. 

Het is avond, ik ben gestopt met berichtjes sturen. Was mama er nog maar, kon ik haar maar even bellen. Ik heb me nog nooit zo alleen gevoeld. Het geluid van een schrobmachine doet me opkijken. Een forse dame kijkt me vriendelijk aan. ‘Are you okay, sir?’ Ze zet haar apparaat stil en loopt op me af. Ik vertel stamelend in het Engels wat er aan de hand is. Ze schudt haar hoofd. ‘You are a good man’, zegt ze, ‘a good but very silly man. I am Erica, wait here, I’ll be back soon.’ 

Ik zit op de beste stoel van het huis. Een heerlijke geur vult de kleine ruimte. Erica staat met haar rug naar ons toe aan het fornuis. Ik heb nog niets gegeten sinds het vliegtuigontbijtje. Mijn maag knort luid. Het kindje op mijn schoot lacht erom; een aanstekelijke schaterlach. Ik grinnik en de anderen beginnen ook te lachen. Negen paar schitterende ogen en negen breed lachende monden. 
‘I guess I missed the joke’, zegt Erica terwijl ze de dampende schaal op tafel zet. 
‘It’s a joke about a very silly man’, zeg ik.

Ik mag van Erica op de bank slapen, maar dat lukt natuurlijk niet. Ik denk aan Lisa. Waarom laat ze niks meer van zich horen nu ik naar haar toegekomen ben? Ik zucht en kijk naar buiten, alleen maar torenhoge flatgebouwen. Ik zou nooit kunnen wennen in deze stad. Ik denk aan het huis waar ik heel mijn leven heb gewoond. Wat ben ik blij dat ik het toch maar niet te koop heb gezet. Fuck you, Lisa, ik ga naar huis.

‘Thank you for everything! -xxx- silly man Tom’, schrijf ik op een stukje papier dat ik op het aanrecht leg.  Ik zet het kleine fluwelen doosje op het briefje en verlaat stilletjes het appartement.