Een wandeling door emoties #422

Ik loop samen met jullie op de Zeedijk
Terugdenkend aan de vakantie in Frankrijk
Met de heerlijke warme zon op mijn gezicht
Toen waren mijn emoties nog in evenwicht

Maar nu ben ik weer terug in Nederland
Het harde geklots op de dijk van het water
Even woelend met mijn voeten door het zand
Ik denk wel graag terug aan vroeger, maar liever niet aan later

Nu het buiten weer donker wordt
Lijkt mijn wereld weer even ingestort
Wat een grijze herfstdag met een mens kan doen
Liever denk ik terug aan de zomer, want toen was alles nog groen

Ik kijk nu weer in een diep en zwart gat
Met het slechtere weer keer ik me weer terug naar binnen
Tja, een winterdepressie noemen ze dat
Maar gelukkig ben ik nu in het gezelschap van mijn vriendinnen

De zee klinkt in hun bijzijn stil en rustig
De grijze dagen worden door hun weer mooi
Door hun word ik weer levenslustig
Even een ontsnapping uit die depressieve kooi

Na alles wat ik heb doorgemaakt
Ben ik zo blij dat ik hun niet ben kwijtgeraakt
Na al die zorgen en die pijn
Ben ik zo blij om nog steeds met jullie te zijn

Mijn vriendinnen voor het leven
Ik kijk jullie aan en ik lach
Met jullie wil ik nog zoveel gaan beleven
Jullie maken van deze grijze dag, een mooie herfstdag