#421 De link

Hoi Karel,

Dit is inderdaad wel een erg linke link! De invulling van de opdracht is origineel en erg heftig, maar ik kan er niet helemaal in komen. Het tempo vind ik lastig. Tot aan toestemming gegeven en was ik aangemeld.  gaat dat prima, maar dan schiet het ineens alle kanten op. 
Je personage heeft zich dan wel ergens voor aangemeld, maar hij wordt dan ook meteen opgehaald en in een busje gegooid. Ik mis daar iets als bijvoorbeeld het binnenvallen van het huis, het aankloppen aan de deur. 
Als je iemand toch al gaat hacken en ontvoeren, waarom zou je dan iemand zich eerst 'officieel' moeten laten aanmelden, ook al is het via gestolen gegevens? Gezien de praktijken die uitgevoerd worden, vind ik dat niet logisch meer, ook niet voor fictie. Het gaat mij persoonlijk net een stapje te snel of te ver wat betreft ongeloofwaardigheid. 
 Nog een voorbeeld is dat annuleren. Hoezo mag dat niet? Je personage is al ontvoerd, in elkaar getrapt en vastgebonden. Ik begrijp niet waarom dat die zogenoemde regels op wat voor manier dan ook nog uitmaken: alles gaat immers tegen zijn zin. 
Je verhaal gaat voor mij te snel omdat ik niet begrijp waarom bepaalde (extreme) dingen gebeuren, zonder dat daar verdere context of uitleg bij gegeven wordt. 

Heb je misschien met dit tempo geprobeerd te werken vanwege de spanningsboog? 

Heftige situaties of actiescènes zijn per definitie snel en spannend, dus wat dat betreft is het niet verkeerd om zo de aandacht van de lezer vast proberen te houden. Maar om de aandacht vast te houden, moet de lezer wel begrijpen wat er precies aan de hand is. Als alles elkaar dan zo snel opvolgt dat je niet meer ziet wat er gebeurt, dan doet dat de spanningsboog eerder kwaad dan goed. 
Een beetje zoals een oorlogsscène waarin zoveel geschoten wordt dat je alleen nog maar ledematen ziet rondvliegen, bloed ziet rondspatten en niet meer weet of vriend of vijand nu de dupe is. 
Dan is het niet spannend meer, want dan denk je alleen maar:  'wat is er aan de hand?' 

Je kan dit voorkomen door iets meer tijd te nemen voor sfeeromschrijvingen, in de emoties van je personage te kruipen of zijn gedachtengang wat meer uit te werken. 

Hopelijk kan je wat met deze tips. 

Groet,

Nadine
 

Hoi Karel, inderdaad een verhaal met vaart, maar ook een met een aantal slordigheden in de tekst. Vanaf witte badkamer ben je me kwijt.

was ik aangemeldt. ---> zonder t

Toen ze me haalden lachte ik.  ---> komma tussen haalden en lachte

Jullie hebben het mis! Jullie zijn zelf mongolen! ---> ik zou dit tussen ah-tekens zetten. Volgens mij riep de hp dit hardop, toch?

Ik riep wel zo van “hé hé hé”. ---> achter van hoort een dubbele punt en achter de eerste twee keer hé hoort een komma en het ah-teken op het eind hoort voor het ah-teken. 
Ik riep wel zo van: “hé, hé, hé.”

een steryle ruimte. ---> steriele

In het midden stond een stoel, zo voor een directeur.  ---> zo leest het alsof het een stoel is die voor een directeur staat. Ik denk dat je bedoelt: zo eentje voor een directeur.

taireps ---> tiewraps

Toen zeiden ze tiepen.  --> typen

kleine ijzeren ringetjes.  ---> ringetjes zijn al klein. Je zou hier dus alleen "ijzeren ringetjes" kunnen schrijven.

Die zaten vast een de leuning. ---> een zal aan zijn, denk ik

Ik riep “nee! nee!” en dat mag niet en ik huilde heel erg, ook met snot.  ---> "dat mag niet" hoort ook tussen ah-tekens, toch?

Hoi Fief! Heel lief dat je alle spelfouten eruit hebt gehaald :D. Helaas was het juist mijn idee dat de tekst in het begin juist heel uitgebreid was, en dat hij naarmate het verhaal vorderde de hoofdpersoon niet alleen simpeler taalgebruik, maar ook meer taalfouten zou gaan typen. Helaas is het me niet gelukt over te brengen waar het verhaal precies over gaat. Dank je alsnog voor alle moeite. Volgend verhaal beter hoop ik! (ik zie ook niet hoe ik dit nog aan kan passen binnen het maximale woordenaantal helaas).

Oh, en Nadine hartelijk dank voor de uitgebreide feedback. Ik neem het mee naar mijn volgend verhaal!