# 420 Mijn historische wacht

Sommigen denken dat je uitverkoren bent, anderen, vooral collega’s willen liever niet mijn plaats innemen. Gedurende de 24 uur die de koninklijke wacht waakt, sta ik op een dag in totaal zes uur stil.
Ik maal er niet om, dit is een historisch moment, dit maak je maar eens mee in je leven. Wat had ik graag bij het team geweest dat maandag de kist mag dragen, maar dit is ook al een hele eer.
Stil is het rondom mij, maar niet in mijn hoofd. Men zegt wel dat je het verstand op nul moet zetten en trachten aan niets te denken. Mij lukt zoiets niet.

Vandaag is er een wake met de vier kinderen van onze vorstin zaliger. Gelukkig sta ik aan de kant van Edward, Earl van Wessex, de enige van de familie die niet gescheiden is. Hij heeft het meeste charisma, maar is samen met zijn echtgenote Sophie steeds op de achtergrond gebleven.
Toch waren ze niet voor niets de lievelingen van respectievelijk prins Philip en de Queen. Sinds ik bij de koninklijke wacht ben, heb ik mij verdiept in de koninklijke familie en de wirwar van adellijke titels die al of niet werden of zullen verleend of geërfd worden.

Kijk, daar op het balkon staat prinses Eugenie, de jongste dochter van pain in the neck Andrew, hertog van York. Kinderen van een hertog krijgen als titel: prins(es) (gevolgd door voornaam) van de plaats waar hun vader hertog is. In haar geval wordt dat dus prinses Eugenie van York.
De titel van prins-gemaal Philip ging bij zijn overlijden over naar Charles, die dus hertog van Edinburgh is en nu hij koning wordt de titel mogelijk aan Edward zal doorgeven. Waarom Edward? Dat is een goede vraag, maar kortweg komt het erop neer dat hij tijdens de laatste levensjaren van zijn vader veel van diens taken heeft overgenomen en al jaren diens Fonds bestuurt.

Soms zijn er namen waar ik nog nooit van gehoord heb en raar klinken. Neem nu die andere titel van prins Philip, graaf van Merioneth!  Dat klinkt wel erg als marionet. Ik heb het opgezocht en blijkbaar is het een van de dertien graafschappen in Wales. Toen Elisabeth II koningin werd kreeg haar echtgenoot niet meteen titels, waardoor hij zich een beetje een marionet voelde in Buckingham Palace. Iets later werd daar gelukkig een mouw aan gepast, soms zelfs twee mouwen

Jezus, ik schrik mij een ongeluk met die kloppen van de stok van de ceremoniemeester die het einde van de wake aankondigen. Is die nu al voorbij?  Mijn waken duurt wel wat langer. Kijk daar stapt prinses Anne. Haar titel is ‘de koninklijke prinses’. Zij draagt een prachtig uniform en eerlijk gezegd staat haar dat beter dan een jurk vind ik. Zo, ze zijn weg, het normale geschuifel van de massa kan weer doorgaan. Het lange wachten van hen die het laatste halfuurtje kwamen groeten werd dubbel beloond. Ze kregen de hele familie te zien, die net als de poppen in het museum van Madame Tussauds rond de kist stonden.

Oeps, wat gebeurt daar, wat is plots dat tumult? Het is Patrick, hemeltje hij is flauw gevallen. Ik mag hem zelf niet ter hulp snellen. Ik had het hem nog zo gezegd: vergeet niet bij elke shift een kleinigheid te eten en te drinken, ook al heb je geen honger of dorst. Wij mogen onze post onder geen enkel beding verlaten en moeten stokstijf blijven staan, ja een beetje als marionetten, maar dan zonder touwtjes. In zijn geval had hij beter aan een touwtje vastgehangen. Ik ben benieuwd hoe hij er straks gaat uitzien.