Lid sinds

4 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#418 - perfecte combinatie

11 September 2022 - 18:05

 

Stofjes dansen tussen de boekenkasten in het zonlicht dat door de hoge glas-in-lood ramen het middenschip invalt. Terwijl ik geniet van de perfecte combinatie van koffiegeur en boekengeblader, typ ik de laatste woorden van mijn manuscript. Met een diepe zucht rek ik me uit en mijn ogen dwalen over het majestueuze gewelfde plafond.

Mijn gezicht vertrekt als ik een slok van mijn koud geworden koffie neem. Ik gebaar naar de ober dat ik naar de wc ga en dat hij me een nieuwe mag brengen.

Zodra ik terugloop naar mijn vaste vrijdagse schrijfplek, schrik ik. Een man is op mijn plaats gaan zitten en rommelt met mijn laptop. Ik haast me de trapjes van het priesterkoor op.
‘Wat doet u?’ Mijn stem klinkt schriller dan de bedoeling is. Ik leg een hand op zijn schouder en voel hem verstarren terwijl hij opkijkt.
‘Heeft u dit geschreven?’ Hij kijkt me over zijn bril heen aan en zijn stem heeft een aangename warmte.
‘Ja, want dit is míjn laptop.’ Onzeker bekijk ik hem. Wat wil hij? Als hij het apparaat had willen stelen, was hij er al mee weg geweest, toch? Moest hij dringend het weer checken? Een mail sturen?
‘Dit is fantastisch, wat een verhaal! Toegegeven, ik las slechts een paar pagina’s, want toen kwam u al terug, maar… het is fenomenaal!’
Hij gaat steeds harder praten en enkele mensen kijken verstoord op. De ober, die mijn bestelling neerzet, blijft dralen en kijkt me vragend aan.
‘Sorry, maar wie bent u?’
De stoel piept als de man haastig opstaat. Hij steekt zijn hand uit en aarzelend beantwoord ik zijn gebaar.
‘Thijs van Mulde is de naam, uitgever bij The House of Books.’ Hij schuift een stoel voor me bij. ‘Gaat u alstublieft zitten, wij moeten nodig praten.’

 

 

Lid sinds

7 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 September 2022 - 20:57

Hoi SchrijfDeb, dit moet wel een droom zijn, gezien de combinatie van de locatie, de ober met koffie en de man die opeens in de laptop duikt. Wel een verrassende twist, gezien de locatie dacht ik even dat in de uitgestoken hand een wond zichtbaar was ... 

Lid sinds

5 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 September 2022 - 9:51

Hoi Schrijfdeb, wij hebben hier in de buurt ook zo'n omgebouwde kerk. Heel aparte sfeer, het heeft jou mooie inspiratie opgeleverd. Graag gelezen. 

‘Wat doet u?’ Mijn stem klinkt schriller dan de bedoeling is. Ik leg een hand op zijn schouder en voel hem verstarren terwijl hij opkijkt.

Voor mijn gevoel zou ik hier de volgorde veranderen, maar dat is een kwestie van smaak. 
‘Wat doet u?’ zeg ik terwijl ik een hand op zijn schouder leg. Mijn stem klinkt schriller dan de bedoeling is. Ik voel hem verstarren als hij opkijkt.

‘Ja, want dit is míjn laptop.’ Onzeker bekijk ik hem. Wat wil hij? Als hij het apparaat had willen stelen, was hij er al mee weg geweest, toch? Moest hij dringend het weer checken? Een mail sturen?

--> Er zit een vreemde man in jouw laptop te snuffelen. Je reactie mag hier wel wat feller. 'Inderdaad, maar waar haalt u het onfatsoen vandaan in mijn laptop te kijken?'
De reactie "Ja, want dit is míjn laptop" vind wat vreemd geredeneerd. Het had ook het manuscript van iemand anders kunnen zijn dat je aan het lezen was. 
 

Lid sinds

4 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 September 2022 - 16:51

@Odile, dank voor je positieve feedback. Helaas kreeg ik de persoonlijkheid van de uitgever niet in 300 woorden, een uitdaging voor een herschrijving wellicht.