#411 - De niemandalletjesjarretellen

-- geredigeerde versie na tips coach --

‘Kocht ik speciaal voor jou,’ zingt Suzy, dartelt in rode niemendalletjesjarretellen de slaapkamer in en maakt een pirouette. Ze onderbreekt abrupt haar dans als ze de tranen over Bas wangen ziet rollen. Het schermlicht  van haar gsm in zijn handen kleurt de tranen op zijn wangen witgeel.

Ze staart naar het trillen van zijn bruinrode onderlip en denkt aan hoe hij het hoofdpersonage vertolkte in het afstudeerwerk van Piet. Een slechte acteur. Zielig overdreven.

‘Je hoort Piet dus nog?’ vraagt Bas.

'Snuister jij in mijn gsm?’ snuift ze en legt haar handen op haar borsten.

Haar ogen laseren hem alsof hij het was die wat fout deed.

‘Dit ding piepte,' excuseert Bas zich, 'ik schrok me de pleuris en ik kon het niet anders dan kijken.’  Bas toont het schermpje. ‘Piet stuurde je een link. En vier aubergines.’

‘Een link?’ Ze had het zo ingesteld dat Piets berichten in een speciale folder kwamen, zonder gepiep en zonder schermmeldingen.

‘Blijkbaar jouw nieuwste hit,’ zegt Bas en veegt met de rug van zijn hand de tranen op zijn linkerwang weg.

Met de handen op de borsten ziet ze hoe Bas op de link klikt. De webbrowser springt open en toont een logo. 

Zij ontwierp dat logo voor Piet. ‘Je weet hoe je me moet betalen’, had ze gegiecheld toen Piet in haar bips kneep. Ze kende Piet sinds kleutertijd. Hij pitste toen al in haar kont en daar is hij nooit mee gestopt. Niet wanneer zij Grafische Vormgeving in Gent studeerde en hij Regisseur Audiovisuele Producties in Antwerpen. Niet wanneer zij met Bas huwde. Niet wanneer de tweeling kwam. Zeker niet wanneer Bas toneeltje speelde in Londen. 

Bas klikt op haar creatie: vier enorme aubergines rond een mandarijntje. ‘Mandarijntje,’ had Piet gezegd, ‘Geniaal logo, dit kan ik gebruiken!’

De aangeklikte pagina glimt eerst wit. 

Suzy’s hart bonkt door haar borsten.

Bas hand schudt als een bejaarde. De duimtop en wijsvinger die het toestel vastklemmen, kleuren bruinrood. De kleur doet haar denken aan zijn hoofd waarvan de keel werd dichtgeknepen in Piets afstudeerfilm. Zijn acteurskeel kleurde overdreven, vond ze, net zoals nu Bas vingertop te fel kleurt. Te veel dramatiek. Subtiliteit maakt de dingen erger.

Het witte scherm springt zwart. Haar logo verschijnt verkleind in de linkerhoek. Een draaiende bollenslang kondigt meer aan. De bolletjes verdwijnen en een film start. Een vrouw in rode niemendalletjesjarretelellen dartelt met een pirouette de slaapkamer binnen. Op het bed verbergen vier naakte basketbalspelers hun groot enthousiasme niet.

'Mandarijntje, kom hier,' roept de grootste basketbalspeler.

Bas duwt de gsm in zijn andere hand en klikt met zijn bruinrode vingertop op stop. Het bruinrood schuift naar zijn kaken en verovert zijn voorhoofd. Een slechte acteur. Zielig overdreven.

‘Ik wil scheiden,’ zegt Suzy.

 

-- originele versie --

Kocht ik speciaal voor jou,’ zingt Suzy en dartelt in rode niemendalletjesjarretellen de slaapkamer in, maakt een pirouette en onderbreekt abrupt haar dans als ze de tranen over Bas wangen ziet rollen. Het licht van het scherm van haar gsm in zijn handen kleurt zijn wangen witgeel.

Ze staart naar het trillen van zijn bruinrode onderlip en denkt aan hoe hij het hoofdpersonage vertolkte in het afstudeerwerk van Piet. Een slechte acteur. Zielig overdreven.

‘Je hoort Piet dus nog?’ vraagt Bas alsof ze haar belofte brak.

'Snuister jij in mijn gsm?’ snuift ze en legt haar handen op haar borsten. Een verkeerd signaal: een bedreigende vraag in combinatie met een verbergende actie. Verhult niet dat ze haar belofte brak. 

Ze lasert hem alsof hij wat fout deed.

‘Dit ding piepte, ik schrok me de pleuris en ik kon het niet anders dan zien,’ zegt Bas en toont het schermpje. ‘Piet stuurde je een link.’

‘Een link?’ Suzy snapt het niet. Ze had het zo ingesteld dat Piets berichten in een speciale folder kwamen, zonder gepiep en zonder schermmeldingen. Wat zag Bas?

‘Blijkbaar jouw nieuwste hit,’ zegt Bas.

Met de handen op de borsten ziet ze hoe Bas op de link tapt, de webbrowser openspringt, het scherm eerst volledig wit kleurt, dan zwart, om uiteindelijk een prachtig logo te tonen. 

Zij ontwierp het logo voor Piet. ‘Je weet hoe je me moet betalen’, had ze gegiecheld toen Piet in haar bips kneep. Ze kende Piet sinds kleutertijd. Hij pitste toen al in haar kont en daar is hij nooit mee gestopt. Niet wanneer zij Grafische Vormgeving in Gent studeerde en hij Regisseur Audiovisuele Producties in Antwerpen. Niet wanneer zij met Bas huwde. Niet wanneer de tweeling kwam. Zeker niet wanneer Bas toneel speelde. 

Bas tapt op haar creatie: vier enorme aubergines rond een mandarijntje. ‘Mandarijntje,’ had Piet gezegd, ‘Geniaal logo, dit kan ik gebruiken!’

De aangetapte pagina glimt eerst wit. 

Suzy’s hart bonkt door haar borsten.

Bas hand schudt als een bejaarde. De duimtop en wijsvinger die het toestel vastklemmen, kleuren bruinrood. De kleur doet haar denken aan het acteurshoofd waarvan de keel werd dichtgeknepen in Piets afstudeerfilm. De acteurskeel kleurde overdreven, vond ze, net zoals Bas vingertop te fel kleurt. Te veel dramatiek. Subtiliteit maakt de dingen erger.

Het witte scherm springt zwart. Haar logo verschijnt verkleind in de linkerhoek. Een film start. Een vrouw in rode niemendalletjesjarretelellen dartelt met een pirouette de slaapkamer binnen. Op het bed verbergen vier naakte basketbalspelers hun groot enthousiasme niet.

Bas duwt de gsm in zijn andere hand en tapt met zijn bruinrode vingertop op stop. Het bruinrood schuift naar zijn kaken en verovert zijn voorhoofd. Slechte acteur. Zielig overdreven.

‘Ik wil scheiden,’ zegt Suzy.