Versie 2

Mevrouw de voorzitter dit wordt een ellenlang verhaal.
Twaalf jaar lang wanbeleid vertaalt zich niet triviaal.
Toen deze man net begon werd de hand op de knip gehouden.
Eerst even de boel slopen en daarna pas opbouwen.
Zorg? Onderwijs? Sorry daar is geen geld voor.
Studenten mogen lekker gaan lenen. En weer door!
Met een onmogelijke wet laten wij de mensen participeren.
Kredietcrisis? Totaal geen last van, ik zie geen beren.

Toen de zorg was weggepest kwam er een virus uit Wuhan.
Boorde zich diep bij de IC's naar binnen, trok zijn eigen plan.
Eerst deed de man niets, later sloot hij de mensen op in hun huizen.
Zweeds of Chinees? De aanpak van sneaky mensen erin luizen.
De mensen pikten het gedraai niet en de man werd nogal moe.
De grote baas houdt zich niet bezig met sociologisch gedoe.
Narcist? Psychopaat? De psychologen komen er niet uit.
Maar toen hij mocht schitteren voor de pers greep de man naar zijn buit.

Niet veel later vonden de mensen het wel welletjes.
Toeslagenslachtoffers hadden genoeg van de spelletjes.
De man trad af, maar kwam weer terug met dezelfde mensen.
'Sorry' met een stalen glimlach, wat kunnen we ons nog meer wensen?
Het is makkelijk als je actieve herinnering je in de steek laat.
Weg met die WOB-verzoeken, sms-jes en al die prietpraat.
We gooien Keizer eruit, maar zogenaamd niet om iets te verbloemen.
We willen simpelweg tassendragers die je niet zo mag noemen.

Deze man claimt te staan voor de nieuwe bestuurscultuur.
Gerund door de mensen die er bij waren vanaf het eerste uur.
Een cultuur gevormd door wollige woorden in wazige akkoorden.
Het vertrouwen wordt geschaad door de draaikonten van de witteboorden.
Eindeloos minister-presidentje spelen, dat voelt goed.
Marionetten bij de hand, de man weet hoe hij ze bespelen moet.
Dus zorg maar dat je geld hebt en houd verder vooral je bek dicht.
Want anders loop je een burnout op van het kaliber Omtzigt.

Mevrouw de voorzitter, persoonlijke benaderingen zijn niet fijn.
Maar zeg eens eerlijk; zou u met zo'n man getrouwd willen zijn?
O wacht...getrouwd met het land, of was dat soms ook al nep?
Deze vechtscheiding wordt nog grootser dan die van Amber Heard en Johnny Depp...

Versie 1

Mevrouw de voorzitter, dit wordt een lang verhaal.
Twaalf jaar lang wanbeleid vertaalt zich niet in iets triviaals.
Toen deze man net begon, werd de hand op de knip gehouden.
De redenatie? Eerst de boel slopen en daarna pas opbouwen.
Zorg? Onderwijs? Sorry, daar is geen geld voor.
Studenten mogen lekker gaan lenen. En weer door!
Met een onmogelijke wet laten wij de mensen participeren.
Kredietcrisis? Eigenlijk niet zo'n last van, ik zie geen beren.

Toen de zorg was weggepest, kwam er een virus uit Wuhan.
Boorde zich diep bij de IC's naar binnen, trok zijn eigen plan.
Eerst deed de man niets, later kwam hij met oorlogsmaatregelen.
Zweedse of de Chinese aanpak? Wat kan het hem ook schelen.
De mensen pikten het gedraai niet en de man werd nogal moe.
De grote baas houdt zich niet bezig met sociologisch gedoe.
Narcist? Psychopaat? De psychologen komen er niet uit.
Maar achter de ruggen van de zorg om, greep de man naar zijn buit.

Niet veel later vonden de mensen het wel welletjes.
Toeslagenslachtoffers hadden genoeg van de spelletjes.
De man trad af, maar kwam even later gewoon weer aanzetten.
Eventjes sorry zeggen, en wat zou je ook nog verder beletten?
Het is makkelijk als je actieve herinnering je in de steek laat.
Weg met die WOB-verzoeken, sms-jes en de rest van die prietpraat.
Brutale vlegels? Uit mijn kabinet, over met hun roem he...
We willen hier vooral tassendragers die je niet zo mag noemen.

Deze man claimt te staan voor de nieuwe bestuurscultuur.
Gerund door de mensen die er bij waren vanaf het eerste uur.
Een cultuur gevormd door wollige woorden in wazige akkoorden.
Het vertrouwen wordt geschaad door de macho's van de witteboorden.
Een mentaliteit van veilig op je plek blijven, want dat voelt goed.
Marionetten bij de hand, de man weet hoe hij ze bespelen moet.
Dus zorg maar dat je geld hebt en meegaat met de stroom.
Want anders word je opgegeten door de neokapitalistische droom.

Mevrouw de voorzitter, persoonlijke benaderingen zijn niet fijn.
Maar zeg eens eerlijk; zou u met zo'n man getrouwd willen zijn?
O wacht...getrouwd met het land, of was dat soms ook al nep?
Het land vraagt hierbij een vechtscheiding aan van het kaliber Johnny Depp...