Geheime liefde - #399

 

Geheime liefde.

Liefste Hugo,

Vanaf het eerste moment dat ik je zag was ik verliefd.

Het gebeurde tijdens een feest.  Jij was gastheer. Ik één van de  gasten. Aan je zijde  stond een ravissante dame die liefkozend haar hand op je arm liet rusten.

Ik werd aan je voorgesteld en keek in je mooie groen grijze ogen. Ik was verloren.

Ik zag wolken voorbij zeilen boven een  grijsgroene zee die golven met schuimend witte koppen naar het strand stuwde. 

Door de kleur van je haar danste ik als een ballerina door een korenveld met klaprozen. Je wenste mij welkom en ik hoorde het  geruststellend ruisen van bladeren in bomen. 

Je nam me bij  de arm, begeleidde me naar mijn plaats aan de feestelijk gedekte tafel. Je aanraking bezorgde mij kippenvel.

Ik was totaal van slag. Mijn tafelburen praatten tegen me, schoven me heerlijke gerechten  toe, schonken een fonkelend wijnglas vol met zoete wijn.

Als een marionet bedankte ik hen voor hun vriendelijkheid, at ik van de gerechten, dronk ik van de wijn.

Mijn ogen dwaalden langs hen heen naar jou, de gastheer. Ze volgden je de hele avond, je bezoek van tafel tot tafel waar je overal vrolijkheid strooide. 

Toen je bij onze tafel kwam en achter mijn stoel stilstond voelde ik je warmte, rook ik de geur van je aftershave, hoorde ik weer het ruisen van bladeren in de bomen.

Ik had graag je aandacht getrokken. Willen leunen tegen je lichaam. Mijn hand liefkozend op je arm laten rusten

Ik had zo graag mijn charmes willen gebruiken om je mee te voeren  in mijn dromen, in mijn leven..

Maar ach, lieve Hugo, ik zie dat je gelukkig bent. Ik wil dit geluk niet verstoren.

Het is een geheim dat ik alleen moet dragen.

Straks verbrand ik deze brief.